(या आधीच्या भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )
मी कोप-यातल्या खांबाला टेकून उभी होते.
त्यामुळे स्टेशनच्या मागचे झाड माझ्या डोळ्यासमोर होते. ते अंधारात दिसले नव्हते.
तसेच नेमके कोणते झाड हे पण नव्हते समजले.
(या आधीच्या भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )
पार्थो घोष खूप कमी बोलतो. इतक्या वेळात त्याने एखादेच वाक्य बोलले असेल.
त्याने गिटार आणले होते. विनाकारण बोलण्याने आवाज खराब होतो. त्यापेक्षा रियाज करावा, गुणगुणावं असं त्याचं मत होतं.
आत्ता पण त्याने मला उगीचच्या उगीच बडबड करणे कमी कर म्हणून दम दिला.
मी म्हणाले मग अशाने मी मरून जाईन.
"तुम नही सुधरेगा. तुम्हारी वजह से हमको भी बोलने का रोग लग जायेगा "
(या आधीच्या भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )
( मोठ्या कादंबरीच्या लेखकांची चिकाटी, बैठक याची महत्ता मला समजली. सलग लिखाणाशिवाय असं काम होऊ शकत नाही. माझ्यासारखीला दर वेळी मनाने पुन्हा तिथे हजर झाल्याशिवाय काही पुढचा भाग लिहीता येत नाहीये. त्यामुळे होत असलेल्या उशीराबद्दल दिलगीर आहे. आता शेवटाकडेच वाटचाल आहे. टिकून राहील्याबद्दल सर्वांचे आभार)
आमच्या गाड्या बेगुनकोडॉरला थांबल्या. एक हायर केलेली आणि एक खासगी.
इथे मोकळा टापू होता. शेती आणि झाडी. तुरळक घरं होती.
(या आधीच्या भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )
अंतर थोडंच राहीलं होतं.
मला डुलकी लागली. डोळ्यासमोर मंडल बाबू उभे होते.
मोंडल बाबूंनी मोहनबाबूंची कहाणी शोधून काढली. मोहनबाबूनंतर जो स्टेशनमास्तर आलेला तो दाक्षिणात्य होता. त्याने हेडक्वार्टर मधे कुणा दाक्षिणात्य अधिका-याला भेटून ताबडतोब बदली घेतली.
मोहन बाबूंचा स्टाफही बदलून गेला होता. आताचा सगळाच नवीन होता.
त्यामुळेच मोंडल बाबूंना लगेचच हकीकत समजली नव्हती.
(या आधीच्या भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )
टीप - या मालिकेतील काही प्रचि जालावरून घेतलेली आहेत. इथे मिळतीजुळती असल्याने त्याचा वापर केला आहे.
(या आधीच्या भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )
बाबू मंडल फक्त सरकारी कहाणी लिहीत होते.
जी सर्व नियमांमधे बसेल. यात हाताखालच्या कर्मचा-यांचीही काळजी ते घेत होते. त्यांच्या तोंडी असे कोणतेही वक्तव्य ते देत नव्हते ज्यामुळे पुढे त्यांना खाकी डोक्याच्या चौकशी अधिका-याला तोंड द्यावे लागेल. एकदा काळ्याचं पांढरं झालं की मग ते नाकारणे सुद्धा मुश्कील होते.
(याआधीच्या भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )
स्टेशन मास्तर बाबू मोंडल हे आलेल्या ट्रेन्सवर काय काय सामान चढवलं उतरवलं याचा हिशेब टॅली करत बसले होते.
इतक्यात सिग्नलम नरेन कुंडू समोर येऊन थांबला. त्याची फक्त चुळबूळ चालू होती. स्टेशनमास्तर कामात असल्याने विषय कसा काढावा हे त्याला समजत नव्हते.
भारतात अनेक रहस्यं आहेत. अनेक गूढ गोष्टी आहेत.
या अशा गोष्टींचा खजिना बहुतेक पश्चिम बंगाल मधे मोठ्या प्रमाणात आहे. इथे गुप्त धनाच्या, ट्रेजर हंटच्या गोष्टी समजतील, कुठे जंगलात कुणा राजाचा पुरून ठेवलेला खजिना अशा गोष्टी तर खूप ऐकायला मिळतात.
