कुमार जावडेकर

मार्ग खडतर, लक्ष्य दुर्धर होत गेले
आणि अंतर आत्मनिर्भर होत गेले

शब्द जितके आत्मनिर्भर होत गेले...
अर्थ सारे अस्थिपंजर होत गेले

सुख जगू शकलेच नाही त्या ठिकाणी...
दुःखसुद्धा फक्त जर्जर होत गेले

बांधण्यासाठी नवे सेतू फुकाचे
माणसांचे स्वस्त पत्थर होत गेले

चालणे नशिबात होते का म्हणू मी...
राहण्यासाठी कुठे घर होत गेले?

प्रश्न पुसणे बंद केले मी कधीचे
मौनही माझे निरुत्तर होत गेले

- कुमार जावडेकर

येत होती, जात होती माणसे
गीत अपुले गात होती माणसे!

साथ होती माणसांच्या माणसे
माणसांचे हात होती माणसे...

आज झाली जीवनाची सोबती
काल जी अज्ञात होती माणसे

माणसांचे पीक येथे काढती
येथुनी निर्यात होती माणसे!

हसत त्यांनी सहज अश्रू लपवले...
केवढी निष्णात होती माणसे!

भासली होती विजेचा लोळ ती -
पेटलेली सात होती माणसे!

का घरे मी दुश्मनांची जाळली?
त्या घरांच्या आत होती माणसे....

- कुमार जावडेकर