"सखाची अवस्था पाहून पुरुषोत्तम, अघोरी आणि प्रभाकरच्या चेहऱ्यावर स्मित झळकले....!!!"
****
इतकं सारं सोनं पाहून सखा आवक झाला..आनंदाने आपण वेडे होणार की काय? असं त्याला वाटू लागलं. इतक्या सोन्याचं काय करायचं..? सोनं विकायचं कुठे?? पाहिले तर घर घ्यायचं...!
या कपड्यात सर्व धन घे..! आणि हो, उचलताना गाठोडं पाठीवर नाही तर थेट डोक्यावर घ्यायचं.”
अघोरीच्या बोलण्याने सखाची तंद्री भंगली. त्याने पटापट सर्व सोनं अघोरीने दिलेल्या त्या केसरी कपड्यात टाकलं, गाठ मारली आणि गाठोडं डोक्यावर घेतलं.
अघोरीने पुढीची सूचना दिली.
*भाग दुसरा*
'पुरूषोत्तम'
नाव 'उत्तम' असलं तरी हा पुरुषोत्तम नावाचा प्राणी मोठा पाताळयंत्री होता. बाई बाटली आणि पैश्यासाठी कुठल्याही थराला जायची त्याची तयारी होती.
प्रभाने सखाला त्याच्याकडे नेऊन सगळी गोष्ट सांगितल्यावर त्याला जणू काही हर्षवायू झाला. प्रत्यक्षात त्याने गंभीरपणाचा आव आणला. परंतु आतून तो भलताच खुश झाला होता.
पुरुषोत्तमने गंभीरपणे सखाला न्याहाळत बोलायला सुरुवात केली..!
“ नशीबवान आहेस..!, लोकांचे जन्म जातात पण त्यांना एक तोळा सोनं घेता येत नाही.. तुला तर आयताच खजिना मिळण्याचे संकेत आहेत.”
'सखा खुश झाला'
दुपारी 12 ची वेळ..सखा आपल्या दुचाकीवरुन शहराच्या रस्त्याने जातोय..एक गाव सरलं, आता घाट उतरला की आठ किलोमीटर वर शहर..
'पटकन काम करायचं आणि लवकर परत यायचं.' सखाने मनाशी निश्चय केला.
घाट उतरला आणि एका मोठ्या आंब्याच्या झाडाची सावली पाहून सखाने आपली मोटरसायकल उभी केली..सवयीनुसार डिक्कीतील पाण्याची बॉटल काढून दोन घोट पाणी पिले आणि लघुशंका करण्यासाठी तो रस्त्याच्या कडेला थोडा खाली उतरला..
कडक उन्हाच्या पाऱ्यात समोरचं काळ भोर शेत चमकत असल्याचा त्याला भास झाला..
आपल्याच्या नादात रमलेल्या सखाला शेतात काहीतरी पिवळं पिवळं चमकताना दिसलं.