व्हिएतनाम आणि कंबोडिया प्रवास भाग ४(क्रमशः)
आज सकाळी मृणालला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा सर्वांनी दिल्या.
आज सकाळी मृणालला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा सर्वांनी दिल्या.
सगळ्यांच्या बकेटलिस्ट(आजकाल हा शब्द जास्तच लोकप्रिय झाला आहे)मधली बरीचशी ठिकाणे आमची पण बघून झाली असल्यामुळे आता परदेश प्रवास नको ग बाई(६५ प्लस चा परिणाम असावा)ह्या निष्कर्षाप्रत मी आले होते.नको तो१७,१८ तासांचा प्रवास, एअरपोर्ट वर ७,८ तास ताटकळत बसणे, जाणारी,येणारी विमाने न्याहाळणे, आपल्या पर्सला किंमती झेपणार नाही हे माहीत असून ड्युटी फ्री दुकानातून उगीचच फेरफटका मारणे इत्यादी गोष्टींचा आता कंटाळा यायला लागला.बरे, परदेशात विमाने संध्याकाळी ७,८पर्यंत पोचतात किंवा निघतात.
कंबोडियामधे जिथे बान्ते सराई आहे तिथे मी हे एक छत पाहिले आणि मला ते फार आवडले. कुठल्या तरी पानांपासून हे छत तयार केलेले आहे. ह्या छताचे एक वैशिष्ट हे की रणरणत्या उन्हात ह्या छताखाली बसलो की ह्या छताची गार गार सावली हवीहवीशी वाटते. इथे मग एसीसी गरज नाही.
ह्या छताची काही छायाचित्रे:
हा छताचा वरचा भागः
बरोबर एक वर्षापूर्वी नाताळ च्या सुट्टी मध्ये फिरायला कोठे जायचं हा गहन प्रश्न आम्ही सोडवत होतो. नवीन अनुभव हवा होता नवीन प्रकारचे पदार्थ खायचे होते. आणि मला कंबोडिया चे अंगकोर वॉट (जगातील सर्वात मोठे देऊळ आणि UNESCO ची World Heritage Sight) पहायची फार दिवसापासून इच्छा होती. आम्ही थायलंड, कंबोडिया आणि चीन अशी ट्रीप ठरवली. ३१ डिसेंबर आम्ही कंबोडिया ची राजधानी फ्नॉम पेन्ह इथे साजरा करणार होतो. तेव्हा माहीतच नव्हते कि ही ३१ डिसेंबर ची रात्र आमच्या मानसिकतेमध्ये फार मोठे बदल घडवून आणेल. थायलंड मधून कंबोडिया मध्ये गेल्यावर दोन्ही देशामध्ये जमीन अस्मानाचे अंतर जाणवते.