मामा

उंच कपाळ. त्यावर पांढऱ्या शुभ्र गंधगुळीची आडवी त्रिपुटं ओढलेली. मध्ये अष्टगंधाचा टिळा. बेडकासारखे मोठे बटबटीत डोळे. बटाट्यासारखं बसकं नाक. जाड, काळपट ओठांतूनही सतत पुढे डोकावणारे पिवळट दात… डोईवरील केस न्हावी दिसेल तेव्हा सफाचक केलेले… त्यांची किंचित वाढलेली खुंटं… दाढीही तशीच… वावरात उगवलेली रोपं उन्हानं करपून जावीत, अशी कुठंमुठं उगवलेली. अंगात पिवळट पांढऱ्या खादीच्या कापडाची जाडी-भरडी कोपरी, कमरेला धोतर. तसल्याच कापडाची काखेत एक पिशवी आणि हाती भगवा झेंडा. असा दादा मामा. माझ्या मित्राचा मामा.

मामा, मामा - हे का ते ???

कान छोटे गोल गोल
लुकलुक मणी दोन दोन

पळतात मामा सुळकन
लपतात कसे झपकन

घरात दिस्ता स्वारी यांची
दाणादाण सगळ्यांची

आधी उडते घाबरगुंडी
मग धावतात यांच्या पाठी

काठी कुंचा येतो हाती
चला व्हा बाहेर म्हणती

कधी होते गमाडी गंमत
याच मामांना बाप्पांची संगत

चंगळ होते इतकी तर
आरती प्रसाद वरचेवर

बाप्पांबरोबर जाता मामा
सग्ळे म्हणती पुन्हा याना ...