आज्जी, म्हणजे आम्ही तिला आईच म्हणतो.
आता थकली आहे, एक डोळा काम करत नाही, उभ्या आयुष्यात तिने फार कष्ट उपसले, शून्यातून जग निर्माण करतात ना तसंच काहीसं.
या कोरोनाच्या काळात तिला भेटायला जाणे शक्य नाही, म्हणून मग वॉट्सॲप ला व्हिडिओ call करतो,
या चित्रातून तिला साष्टांग नमस्कार.
चाळीतल्या गमती-जमती (१७)
कुणाचं काय आणि कशाचं काय....
तुझं-माझं इतकं सख्य का? कुणास ठाऊक...
तू यायलाच हवस... मी ज्या ज्या वास्तूत रहायला म्हणून गेले त्या त्या वास्तूला तुझा स्पर्श हवा... तू येऊन आपल्या डोळ्यांनी सगळं बघायला हवंस... हा माझा हट्ट आहे. होय. आहेच मुळी.
कळतंय मला... हा चक्क वेडेपणाच. माझं अती-शहाणं मन ह्याला वेडेपणाच म्हणतं. शहाणं मन समजूत घालतं स्वत:ची.
पण वेड्या मनाचं काय करू?