कैरी-आंब्याच्या गुजगोष्टी / आम्रचर्चा

माहेरच्या अंगणातले एकुलते एक हापूस आंब्याचे कलम, रायवळ आंबे आहेत पण हापूस एकच, डेरेदार झालंय.

हा दुसरा फोटो.

घर आधी कौलारू होतं, वांदरे येऊन नाचून कौले फोडायची म्हणून पत्रे घातले.

हो कोकण अजूनही निसर्गसंपन्न आहे, ही श्रीमंती अजूनतरी टिकवून आहे. एखादं तरी आंब्याचे झाड घर परिसरात बहुतेकदा असतं.

आत्ता उचलून खावंस वाटतंय.

आधीचे सर्वांचे फोटोही मस्त मस्त.

वाहवा जुन्या आठवणी जाग्या झाल्यात. लहानपणी मोठ्या तसराळ्यात पाणी घालून तीन चार डझन गावठी आंबे त्यात घातल्या जायचे. मग देठाजवळचा चीक पुरेसा धुतला गेला की आंब्यांच्या त्या स्विमिंग पूल मधून एक एक आंबा काढून माचवायचा आणि मग देठ खुडून तोंडाला लावायचा. हा कार्यक्रम तासन् तास चाले. विदर्भात असल्यामुळे हापूस, पायरी वगैरे ची पायरी तेव्हा गाठली नव्हती. आंबे खाऊन कंटाळा आला तर एका लहान ताटलीला साजूक तूप चोपडून आंब्याचा रस त्यात घातल्या जायचा. काही तासातच कडक उन्हात आंब्याची जराशी चिवट पोळी तयार होत असे. ती पूर्णपणे वाळेस्तोवर धीर निघत नसे. बाठ न धरलेल्या खोबरी कैऱ्यांची चवही औरच होती. हापूसचा रस खाण्यापेक्षा फोडी दातात धरून ओढण्यात जास्त रस होता. पण एका एक्सीडेंटने बरोब्बर समोरचे दात घशात घातले. नकली दात बसवल्यावर डेंटिस्टने नेमके आंब्याचेच उदाहरण देत, फोड कशी खाऊ नका याचा साभिनय खुलासा केला तेव्हा मनाला काय वेदना झाल्या असतील ते मी आणि आंबेच जाणो.

लुंजी !

देवगड हापूस. कलम छोट आहे.

अंजू घर छान दिसतय ग.. चिरेबंदी , माडीच आणि दारात कलम ...
किल्लेदार मस्त आठवणी...
शुभदा छान धरलं आहे कलम.
छल्ला, मेथांबा मस्त दिसतोय.
अनिंद्य, लोणचं मस्तच ... वेगळंच आहे.
कलमं खूप असल्याने कधी कधी असे चमत्कार दाखवतो निसर्ग... फोटो काढताना जाणवलं नव्हत पण आता एखाद्या पक्ष्याचा आकार वाटतोय.

अनिंद्य, दोन फोटो नंतर एकदम पाचवा कसे?

मधले दोन फोटो अजून कुणीतरी टाकावे....असेच ना?

तोंपासु धागा.

मला आमरस पुरी अत्यंत म्हणजे अत्यंत प्रिय. हापूस आणि पायरी म्हणजे लता आणि आशा. हापूस म्हणजे लताच पण पायरीही काही कमी नाही. त्याची गोडी, चव वेगळीच. आणि लता आशा एकत्र येऊन गायल्या तर जी गाण्यात जी अवीट माधुरी येते तशा हापूस पायरीचा एकत्र रस लागतो.

आंब्यासारख्याच सुरेख चाललाय धागा.

आंबा-अंडं-पपई सॅलड - चिनूक्स

न मोजता रायवळ आंबे खाल्लेले लोकं इथेही आहेत हे बघून आनंद झाला.
उन्हाळ्याच्या सुट्ट्या विहिरीत पोहणे, विना अभ्यासाचे दिवसभर हुंदडणे, मावसभावंडासोबत खेळ आणि टाइम पास, आंबे, करवंद, जांभळं, काजू , फणस हे खाणे ह्यामुळे आनंदाचा ठेवा झाल्यात.

>>> रस+ भात >>
मी रस+शेव‌ई ( हातानं वळलेली) खाल्लीय गावी असताना.

एकेक फोटो कसले सही आहेत.

हेमाताई यांनी शेअर केलेला आंबा जुळे असावेत, खरोखर पक्षी वाटतोय.

छान लिहिले आहे. आता प्रतिसाद वाचते.

रोज आमरस चाललाय आमच्याकडे. मेथांबा पहिली बॅच करून संपला. दुसरी छोटीशीच बरणी आज काढली, तिसरा हप्ता पुढच्या आठवड्यात करणार.
मिल्कशेक काल झाला. नुसते आंंबे खाणं चालूच आहे. फोटो निघायच्या आत बात खतम, त्यामुळे इथे द्यायलाच काही नाही सध्या. शिवाय हे सगळं मी सोडून बाकीचे लोक करतायत घरी. मी मेथांबा घालणे, मिक्सर वर शेक फिरवून देणे, चांगला आंबा निवडून देणे हे करते आणि 1 वाटी किंवा शेकचा ग्लास घेणे इतकीच माझी झेप
मी खरं म्हणजे कोकणातली, पण इतका उठताबसता हापूस सोसत नाही मला. रायवळ चिक्कार खाल्ले लहानपणापासून..

सायो म्हणताहेत ती स्टफ्ड मँगो कुल्फी

अनिंद्य यांच्या "पाचव्या" साठी प्रतीक्षा यादी कमी व्हावी म्हणून खाऊ गल्लीत दिलेला फोटो इथे.

मेथांबा आणि आंबा डाळ. दोन्ही आदल्या दिवशी केल्यानंतर उरलेले फ्रीजमधून बाहेत आले होते. आता पुन्हा करायची वेळ आली.

मस्त फोटो भरत.

मेथांबालाच आम्ही आम म्हणतो बहुतेक.

अंजू घर छान दिसतय ग.. चिरेबंदी , माडीच आणि दारात कलम ... >>> सासरीही चिरेबंदीच आहे पण माडी नाही. सार्थक लहान असताना सासरी चिरेबंदी बांधलं. दोन्ही घरांची आपापली वैशिष्ठ आहेत. माहेरी जास्त काळ घालवलाय आणि झोपाळा आणि माडीवर जास्त. आजीला वाचनाची आवड असल्याने असंख्य पुस्तकं माडीवर असायची आणि मिठाच्या पाण्यातले आवळे असायचे चिनी मातीच्या बरणीत, ते खात पुस्तकाचा फडशा पाडायचा. मुलामुळे कुठेच जाता येत नाही जास्त, तो रमत नाही. त्यामुळे दोन्हीकडचं निसर्ग संपन्न वैभव उपभोग घेणं नशिबात नाही. असो खंत नाही काहीही.

पुर्वी नेमाने करत असलेल्या गोष्टी म्हणजे गुळांबा, मुरांबा तो हल्ली केला जात नाही. ह्या गोष्टी नालासोपारा येथे रहात असताना, स्टोव्ह असताना आणि मुलगा लहान असताना हौसेने करायचे. तिथल्या शेजारच्या वहीनीही माझ्याकडून करुन घ्यायच्या. आता नाही होत पण यंदा गुळांबा करेन म्हणतेय तोही गराचा (एरवी कच्च्या फोडी वापरते) आमसाठी कैऱ्या शिजवेन त्यात दोन्ही पदार्थ करेन. हापुस आंबे यंदा नाहीत जास्त गावाला, कधी जास्त आले तर त्याचा मुरांबा करते मात्र. यंदा होणार नाही.

एवढी बडबड इथे केल्यावर एक फोटो पोस्ट करायलाच हवा. सासरी हापूस कलमे आहेत पण आता ती बाहेर करायला दिली आहेत, दिरांना फार झेपत नाही आणि नवऱ्याला मदतीला जायला जमत नाही. हा फोटो २०१२ साली गेलो होतो तेव्हाचा.

अजून एक फोटो पोस्ट करते कलमाच्या बागेतला हाही जुना तेव्हाचा.

दोन्ही फोटो एकाच बागेतले आहेत.

अंजू छान दिसतेय बाग..
भरत मस्त मेथांबा आणि आंबा डाळ, मला डाळ एवढी नाही आवडत पण चैत्रात केली जातेच.
प्र, आमच्याकडे ही वाटीच्या वर आमरस विशेष कोणी घेत नाही दुपारी जेवताना.. त्यापेक्षा जास्त डिमांड तर नाचणीच्या आंबीलीला असते. असो.
आंब्याच्या एवढ्या गप्पा चालल्या आहेत आणि फोटो नाही रसाचा.. शोनाहो
हा घ्या. साग्रसंगीत आमरस , पुऱ्या, बटाटा भाजी, आंबा डाळ मसालेभात, पापड वगैरे नव्हता मेन्यू आज म्हणून सगळ्या सगळ्या ताटाचा नाही दाखवत आहे.