‘मराठी बाणा’ आणि ‘मराठीपणा’

अस्मिता छान पोस्ट

पूर्वी भावे नामक मराठी प्रतिभावान कवयित्रीची कविता बालभारती च्या इयत्ता पहिलीच्या पुस्तकात आहे.
चिकीमिकी माऊस या शब्दाची त्यांनी मराठीला भेट दिली आहे. भाषा अशीच समृद्ध होत असते.
पूर्वीजींच्या आभाराचा ठराव मांडला जावा ही विनंती.

ती कविता वाचल्यापासून 'का वाचली' असं झालंय.
आणि लोक या कवितेची बाजू घेतायत हेही विनोदी आहे.

mi _any >> सहमत

वाघोबा म्हणाले, नाही ना बात? >> हे कसले मराठी? अर्थ काय याचा?

.

वरचा 'सां' सां-नुनासिक का आहे? आणि बात, शोर, वन्समोअर आता मराठी शब्द झालेत का?
हे असलं 'साहित्य' बालभारतीत आहे?!

पुर्वी भावे यांच्या चाहत्यांकडून जंगली महाराज रस्त्यावर मोर्चा.
वाहतूक खोळंबली.
अध्यक्ष - रघू आचार्य

चुका काय पाहता, कवयित्रीचं सौंदर्य पहा सौंदर्य !

कविता वाचल्यापासून 'का वाचली' असं झालंय>> अगदी अगदी

कुठे नेवून ठेवली बालभारती माझी

भयंकर आहे हे. पण मला कळत नाही आधीच्या इतक्या वर्षांच्या बालभारती अभ्यासक्रमातील कविता नाही का परत ठेऊ शकत ते?
किती सुंदर कविता होत्या त्या.

फक्त भाषाच खटकणारी नव्हे तर कवितेत गेयताही नाही, गोडवाही नाही. लहान मुलांच्या कवितेत असणारी लयही नाही. अशा कविता गुणगुणता येत नाहीत आणि पाठही होत नाहीत.

'आवाज आवाज ओरडला ससा' काये...
यापेक्षा 'कोणास ठाऊक कसा, पण शाळेत गेला ससा' वगैरे किती गोड आहेत. अशा कविता पुन्हा आणाव्यात.

पुढच्या पानावर आठवलेंची कविता असेल तर धक्का बसणार नाही.

आठवले एकदा कुणाबद्दल तरी बोलताना म्हटले होते 'जानेदो जिनको जाना है, क्या करेंगे वो थांबकर'.

https://www.facebook.com/100003025024600/posts/pfbid0HCpeDkRoZtFyTaGj2tF...

ती कविता वाचल्यापासून 'का वाचली' असं झालंय.
आणि लोक या कवितेची बाजू घेतायत हेही विनोदी आहे. >>>> +१०००

फक्त भाषाच खटकणारी नव्हे तर कवितेत गेयताही नाही, गोडवाही नाही. लहान मुलांच्या कवितेत असणारी लयही नाही. अशा कविता गुणगुणता येत नाहीत आणि पाठही होत नाहीत. >>> अगदी हाच विचार आला डोक्यात कविता वाचताना. वन्समोअर, शोर, माऊस हे मराठी शब्द आहेत?

आताची पहिलीतली मुलं फारच हुषार झालेली दिसतात. 'कमल नमन कर' वगैरे जाम बाळबोध वाटत असणार त्यांना, नाही? आणि 'नाही ना बात' म्हणजे काय? हत्तीची अक्कल काय? काय चाललंय काय? ( सां कसा लावतात याबद्दल अभ्यास चालू आहे )

*उदात्त हेतू >>> भारी !

ती कविता तिने तिसरित असताना लिहली होती म्हणे...

अच्छा या कवितेवरून ट्रोलिंग चालू आहे तर.
फेबु एक व्यक्ती चालू घडामोडीवर काही विनोदी पोस्टस टाकते पण त्याला काही आगापिछा नसतो बर्‍याचदा. तुम्ही अपडेडेट असाल तर संदर्भाने कळते पण सोशल मिडीया आऊटडेटेड असाल तर काही कळत नाही कशाबद्दल आहे. असो आता मी अपडेट झाले आहे

भयंकर कविता.. एकूणच मराठी भाषेचं कसं होणार काळजीच आहे. आजकाल मराठी शाळेतले शिक्षक कसे असतात कल्पना नाही. माझ्या
परिचयातले कोणीही पूर्ण मराठी शाळेत असल्याचे ऐकले नाही.

वरची कविता वाचुन झालेला अत्याचार पुरे नसेल तर क्यू आर कोड स्कॅन करा. आणि बघा गंमत!
बैठकीची लावणी + आनंद शिंदे लोकगीत ते पण मारवा तोडीच्या कोमल दर्दभर्‍या (बेसुर) स्वरांत! कानांना मेजवानीच आहे.
विंदांच्या प्राण्यांच्या कविता होत्या की!

तिसरीतल्या मुलीला प्रोत्साहन हवं तर अर्रे व्वा! शाब्बास! इतकं पुरे की!
ती कविता पहिलीतल्यांना शिकवायला कशाला हवी आहे!

तिने तिसरीत असताना लिहीलेली कविता 2018 मधे बालभारती मधे कशी पोचली?
आणि 2024 मधे 5 वर्षांनी कोणाला तरी जाग आलीये अशी कविता अभ्यासक्रमात आहे म्हणून.

अगदी तिसरीत लिहिली असेल.त्यावेळी नसतो व्याकरण किंवा अर्थाचा सेन्स.पण बालभारती म्हणजे सोसायटीतलं गॅदरिंग नाहीये प्रत्येक तिसरी च्या सुंदर मुलाने लिहिलेलं काहीही कौतुकाने छापून वर्षानुवर्षे जगवायला. भावेबाईचे कौतुक तिच्या आईबाबांनी करावे .

मी_अनु, पर्फेक्ट बोललीस अगदी!

काहीही आहे कविता! बालभारतीवर ही वेळ यावी याचं वाईट वाटलं.

>>> माझ्या
परिचयातले कोणीही पूर्ण मराठी शाळेत असल्याचे ऐकले नाही.

याबद्दल कोणी आक्षेप घेत नाही. घेऊ शकत नाही, हे मान्यच! मात्र, जर पूर्ण मराठी शाळेत एक बराच मोठा घटक जातच नसेल, तो घटक शुद्ध मराठी (officially) शिकतच नसेल, पूर्ण मराठी बोलतही नसेल तर तो घटक 'परत एकदा, पुन्हा एकदा' असे म्हणेल की 'वन्स मोर' म्हणेल?

या विषयाबाबत मी अगदी पूर्णपणे त्या कवयित्री पूर्वी भावे यांच्या कवितेच्या ठाम विरोधातच आहे.

मात्र ती कविता ज्यांच्यासाठी लिहिली गेल्याचा दावा आहे त्यांना असलीच (असंबद्ध, सां वगैरे असलेली, नाही ना बात, हत्तीची अक्कल, वन्स मोर वाली) मराठी ही मराठी वाटते.

"तुला ही ग्रेड मिळायला हवी" - पालक

'मी कोशिष करतीय ना" - पाल्य

या परिस्थितीत निव्वळ त्या कवितेला दोष देणे योग्य नसून एकूणच मराठीबाबतची अनास्था, उदासीनता हे सगळे विषय चर्चेत यायला हवेत. प्रत्यक्षात होते असे, की 'कोणालातरी धोपटायला मिळत आहे व त्या धोपटण्याला टाळ्या मिळणार हे नक्की आहे' हे कळले की प्रत्येकजण धोपटायला पुढे होतो. क्षणिक मनोरंजन व त्यासाठी धोपटा-धोपटी हे आता जणू ध्येय झाले आहे.

■ ग्रामीण भागातील 'पूर्ण मराठी' शाळेतील मुख्याध्यापक, शिक्षक, शिक्षकेतर कर्मचारी व विद्यार्थी या सर्वांचे मराठी काय पातळीचे असते याचा गेल्या सात आठ वर्षातील थोडाफार अनुभव गाठीशी आहे

■ पूर्वी भावे यांची ही कविता निवडली जायलाच नको होती हे माझे ठाम मत आहे

■ अनेक मराठी कवी उत्तम बालकविता लिहितात आणि बालकविता व बडबडगीते यातील फरक जाणतात

■ जुन्याच कविता जर अजूनही योग्य ठरत असतील तर त्या बदलायची गरज काय हाही एक विषय आहे

"तुला ही ग्रेड मिळायला हवी" - पालक
'मी कोशिष करतीय ना" - पाल्य
>>>
हे असं बोलतायत सध्या? अवघड आहे एकूण परिस्थिती. ( वर पुन्हा कोशिष पण चुकतंय )