आणि डाॅक्टर काशिनाथ घाणेकर

मस्त आठवण मेधावि...

मुळात हा बायोपिक का तयार केलाय? असे सिनेमे बघून काय शिकायला मिळणार आहे. बायोपिक हा त्यामधून बोध घेण्यासाठी असतो. मनोरंजनासाठी नाही. संजू काय किंवा घाणेकर काय , कुठलही moral नाही ह्या माणसांना. व्यसनी आणि बायकांचा नाद असणारे असे हे पुरुष.

बाकी सिनेमात सुबोध भावे , सोनाली कुलकर्णी आणि इतर सगळ्यांची कामे सुंदर.

बायोपिक हा त्यामधून बोध घेण्यासाठी असतो. मनोरंजनासाठी नाही.>>>
not necessarily. एखाद्या व्यक्तीच्या आयुष्यात नेमकं काय घडलं- ते बोधप्रद असो वा नसो- हे मांडणं हादेखील उद्देश असू शकतो ना.
आणि बोध घेणं न घेणं प्रेक्षकांवर आहे.

कालच युट्युबवर कांचन घाणेकर यांच्या दोन मुलाखती पाहिल्या. या चित्रपटाविषयी त्यांनी चांगलेच मत व्यक्त केले आहे. तरीही मध्यंतरा नंतरचा भाग अतिरंजित वाटतो असेही त्यांनी सांगितले आहे. काशिनाथ आणि त्यांच्या विषयी समजल्यावर त्यांची आई (सुलोचनादीदी) चिडते त्यांना मारहाण करते वगैरे प्रसंग काल्पनिक आहेत प्रत्यक्षात सुलोचना यांनी केवळ अबोला धरला होता.

>> मस्त आठवण मेधावि...
+१११

>> बायोपिक हा त्यामधून बोध घेण्यासाठी असतो. मनोरंजनासाठी नाही.
असे काही नाही. जनमानसात चर्चिल्या गेलेल्या प्रसिद्ध व्यक्तींच्या आयुष्याचा पट समोर मांडला जातो. त्यातले काय घ्यायचे काय सोडायचे ज्याचा त्याचा प्रश्न.

असे काही नाही. जनमानसात चर्चिल्या गेलेल्या प्रसिद्ध व्यक्तींच्या आयुष्याचा पट समोर मांडला जातो. त्यातले काय घ्यायचे काय सोडायचे ज्याचा त्याचा प्रश्न. >>>>>> ++++++१११११११

असे सिनेमे बघून काय शिकायला मिळणार आहे. बायोपिक हा त्यामधून बोध घेण्यासाठी असतो. >>>>>>> तसेही 'गान्धी', ' डॉ. प्रकाश आमटे' बघून कोणी चान्गला बोध घेतला का?

बायोपिक बोध घेण्यासाठीच असतो हा गैरसमज आहे.

मुळात हा बायोपिक का तयार केलाय? असे सिनेमे बघून काय शिकायला मिळणार आहे. बायोपिक हा त्यामधून बोध घेण्यासाठी असतो. मनोरंजनासाठी नाही. संजू काय किंवा घाणेकर काय , कुठलही moral नाही ह्या माणसांना. व्यसनी आणि बायकांचा नाद असणारे असे हे पुरुष.
<<
संजु सिनेमात जे म्हंटलय तेच या प्रश्नाचं उत्तर !
‘बॅड चॉइसेस ऑफन मेक अ गुड स्टोरी, और तुम तो बॅड चॉइसेस के किंग हो , संजु’ !
त्याच वाक्याची आठवण आली हा सिनेमा बघताना!
उत्तम कलाकार, नाटकाचे मेगास्टार पण व्यक्ति म्हणून काहीच पॉझिटिव नाही , बेफिकीर ,बेदरकार, बेईमान , व्यसनी आणि नंतर अनप्रोफेशनल सुध्दा !
वाईट वाटलं त्यांनी स्वतःची केलेली इतकी बरबादी बघून.
सिनेमा म्हणून आवडला, अभिनय सगळ्यांचा उत्कृष्ट !

काल हा चित्रपट पाहिला.
कलर्स वाल्या viacom18 ची ही निर्मिती आहे, सुबोध भावे आणि कलर्स 'अश्रूंची झाली फुले' नाटक करताहेत.

चित्रपटाबद्दल आवडला /नावडला अशी काहीच प्रतिक्रिया उमटली नाही. (घरी , दुसरे उद्योग करताना टीव्हीवर पाहिल्याचा परिणाम?)

मला हा चित्रप ट म्हणजे कथानायका च्या व्यक्तित्वातले ठळक पैलू आणि आयुष्यातली ठळक वळणं दाखबणार्‍या
प्रसंगांची, त्यात जिथे मुख्य अभिनेत्याला दाद घेण्या च्या जागा मिळतील अशा प्रसंगांची मालिका वाटली. त्यांत एकसंधपणा कमी वाटला.
सुबोध भावेचं काम एकंदरित आवडलं. जो काशिनाथ घाणेकर चित्रपटात दाखवायचा होता, तिथपर्यंत नेण्यात ते यशस्वी झाले.
फक्त काशिनाथ घाणेकरांचे ३-४ चित्रपट पाहिलेले असल्याने सुबोधचा आवाज सॉफ्ट वाटला.

इतर भूमिकांमध्ये सोनाली कुलकर्णी सुलोचनाबाईंसारखी दिसलीय, पण तिनेही आवाजाची पट्टी , संवादफेक तीच ठेवलीय. डिट्टो भालजींच्या भूमिकेतले मोहन जोशी.

तुलनेत सुमीत राघवन आणि प्रसाद ओक यांचे डॉक्टर लागू आणि प्रभाकर पणशीकर त्या दोघांच्या अधिक जवळ जाणारे वाटले.

डॉ वि. डॉ असा सामना, रादर सवालजवाब खरंच प्रत्यक्षात रंगला होता का? आणि गर्दीला दर्दी टाइप उत्तर डॉ लागूंनी दिलं होतं का? त्यांच्या प्रतिमेत तेवढं बसत नाही.
अभिनयाच्या दोन पद्धतींमधला फरक , मराठी रंगभूमीने घेतलेलं वळण यांचं प्रतीकात्मक चित्रण म्हणून तो प्रसंग असावा.
डॉ लागूंनीही ऐतिहासिक नाटकात भूमिका केलेली आहे. इथे ओशाळला मृत्यू हे असावं. यात संभाजीची भूमिका अनेकांनी केली होती. कुलदीप पवार , किरण भोगलेंपर्यंत. त्याबद्दल सुधा करमरकर यांनी लिहिलेला लेख वाचला होता. त्यात ऐति हासिक नाटकातही डॉ लागू वास्तव वादी शैलीतच काम करीत असं लिहिलं होतं. नाटक बघायल की भाजी आणायलाचा संदर्भ तो असावा.
शेवटी श्रेयनामवलीत इथे...चं श्रेय वि वा शिरवाडकरांना दिलेलं दिसलं.

गेम ऑफ थ्रोन्समधला फेसलेस मॅन काशिनाथ घाणेकरसारखा दिसतो का?

इथे ..... कानेटकरांचे आहे का ?

हल्ली मराठी हिंदीत बाओपिकची लाट येत आहे

हल्ली मराठी हिंदीत बाओपिकची लाट येत आहे

गेम ऑफ थ्रोन्समधला फेसलेस मॅन काशिनाथ घाणेकरसारखा दिसतो का?
व्हॉट अ हँडसम गाय (1st pic )... वाटतो थोडंफार.

मला हा चित्रप ट म्हणजे कथानायका च्या व्यक्तित्वातले ठळक पैलू आणि आयुष्यातली ठळक वळणं दाखबणार्‍या
प्रसंगांची, त्यात जिथे मुख्य अभिनेत्याला दाद घेण्या च्या जागा मिळतील अशा प्रसंगांची मालिका वाटली. त्यांत एकसंधपणा कमी वाटला.>> सहमत!

शेवटी किती दाखवणार नी काय काय दाखवणार? वेळेचे बंधन येतेच. कुठेतरी थांबायलाच हवे, काहीतरी निर्णय घ्यायलाच हवा. घाणेकर अनेकापर्यंत पोचवायचे होते , ज्यांना त्यांच्याबद्दल अगदी कमी माहिती होती त्यामुळेचा आयुष्यातली महत्वाची वळणेच दाखवावी लागणार.

भाईएवढा वाईट नव्हता तरी. जे घडलं होतं तेच दाखवलं निदान नव्वद टक्के असं म्हणता येईल. कांचन घाणेकर यांनी मुलाखतीत म्हटले आहे की त्यांच्या आईने त्यांना मारले नव्हते, फक्त अबोला धरला होता घाणेकरांबद्दल कळल्यावर. मृत्यूही जसा दाखवला आहे तसा नव्हता. मीठमसाला लावल्याशिवाय लोकांना आवडणार नाही असा समज असावा. पण बायोपिकमध्ये जे जसे आहे तसेच दाखवावे. टोन डाऊन करावे गरज पडल्यास पण भडकपणे दाखवू नये. काल्पनिक कथानक बनवावे आणि वाटेल तेवढा मीठमसाला लावावा. कोणाच्या आयुष्याशी (मरणोत्तर का असेना) खेळू नये.

वर आलेल्या बहुतान्शी प्रतिक्रियाशी सहमत, चित्रपटातुन डॉक्टरान्च विक्षिप्त व्यकिमत्व समोर येत राहत, इतका ताकदिचा कलाकार पण इतका मुडी, सन्तापी , तरेव्हाइक? खरतर त्यानी सन्यम राखला असता तर एकाच वेळी मराठी चित्रपट आणी नाटकातला उत्तुन्ग आणी मोस्त पॉप्युलर कलाकार होण्याच भाग्य लाभल असत, मला त्याची रन्गभुमीची कारगिर्द अगदिच माहिती नव्हती आनी चित्रपट सुद्धा ठळकपणे आठवणारे दोनच पाठलाग आणी एकटी.
सगळे कलाकार आवडले, सगळ्यानी समरसुन काम केलय, कान्चन घाणेकर म्हनून वैदेही खुप गोड दिसलीये , बहुतान्शी सगळ्यानी भुमिका समजुन स्वतःच काहितरी दिलिये, कॉपी कॅट वाटत नाही...

...
चुकीच्या बाफ वर पोस्ट टाकली होती