समानता

Submitted by अतरंगी on 4 August, 2016 - 01:54

We do not discriminate any individual on the basis of nationality, language, religion, race , creed, gender, sexual orientation, ethnic origin etc.

एका प्रतिथयश कंपनीच्या वेबसाईट वरील वाक्य... वाचायला अगदी छान वाटलं. पण जरा विचार केला तर वाटतं की हे एका समूहापुरते प्रत्यक्षात आणणे कदाचित शक्य होईल, पण संपूर्ण मानवजातीसाठी हे कधीतरी शक्य होऊ शकेल का?

मला तर कायम वाटतं की आपण समानतेच्या निव्वळ गप्पा मारतो. समाजात संपूर्ण समानता असू शकतच नाही. या ना त्या प्रकारे सामान्य माणूस कायम असमानता पाळत आलेला आहे आणि आजही पाळतो आहे. एक ५ ते १० टक्के (काही थोर सामाजिक कार्यकर्ते आणि पापभिरू सामान्य लोक) सोडले तर समाजात प्रत्येक जण एका किंवा अनेक प्रकारे दुसऱ्याशी भेदभाव करतोच.

जात, धर्म, वंश, लिंग, सत्ता (पद), सांपत्तिक स्थिती, नागरिकत्व, जेष्ठत्व एक ना अनेक प्रकार ज्या द्वारे असमानता पाळली जाते. सगळीकडे दिसते, कित्येकदा खुपते. लोकांना यातल्या एखाद्या किंवा अनेक गोष्टीचा अभिमान, गर्व  असतो तो कित्येकवेळा ते प्रत्यक्ष आणि अप्रत्यक्षपणे दाखवतात सुद्धा....

समाजाविषयी बोलताना मी स्वतः तरी पूर्णपणे निरपेक्ष आहे का ? नक्कीच नाही. जसं जसं वाचनाने (यात मायबोलीवरील जात, धर्म, स्त्री पुरुष समानता विषयक बीबी पण आहेत) थोडी फार समज येत गेली तसं तसं मी माझ्याकडून होणारे भेदभाव कमी करत गेलो पण आजही माणूस म्हणून मी पूर्णपणे समोरच्याशी कोणताही भेदभाव न करता वागू शकतो का? माझ्या डोक्यातून सगळे न्यूनगंड, अहंगंड पूर्ण पणे गेले आहेत का ? काही काही भेदभाव तर इतके सवयीचे झाले आहेत कि तो भेदभाव आहे हे पण कोणीतरी जाणीव करून दिल्याशिवाय लक्षात येत नाही. कधी कधी लक्षात आले तरी ते तसेच रेटतो कारण ते माझ्या फायद्याचे असतात! 

मला पण कित्येकदा या ना त्या प्रकारे भेदभाव सहन करावा लागतोच. त्यावेळेस मात्र मी आधी मनात cost-benefit analysis करून पाहतो आणि मग ठरवतो कि या विषयी बोलावे कि नाही.

राग, लोभ, द्वेष, मोह, माया, ईर्ष्या, स्वार्थ या सर्वांचा परिपाक म्हणजे असमानता आणि भेदभाव. पण हे सगळे मनुष्याचे स्थायीभाव आहेत जे कधीही नष्ट होणारच नाहीत.

असमानता, त्यामुळे होणारे अन्याय, डालवले जाणारे हक्क कदाचित आपण कधीच नष्ट करू शकणार नाही पण त्याची दाहकता कमी नक्कीच करू शकतो.

स्वपरिक्षण करून कोण कोणते भेदभाव प्रत्यक्ष/ अप्रत्यक्ष आपण पाळतो? आपल्या आजूबाजूला सहजतेने दिसणारे आणि केले जाणारे भेदभाव कमी कसे करता येतील? आपल्यासोबत झालेले/ होणारे भेदभाव, ते भेदभाव न स्विकारता भांडून मिळवलेले हक्क याविषयी उघडपणे इतरांशी बोलायला हवे.

यातून लोकांना निदान इतरांना काय खुपते ते तरी कळेल कदाचित एखाद दुसऱ्या कोणाला तरी आपल्याकडून/ आपल्यासमोर होणारा भेदभाव कळून तो कदाचित सुधारता येईल.

विषय: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

मी असमानतेचा पुरस्कार करतोय असे अजिबात नाही, पण ती राहणारच आहे..

वरती खाण्यापिण्याचे उल्लेख आलेत. अनेकदा एखाद्या समूहाचा आहार आणि खाण्याची पद्धत अत्यंत वेगळी असते. त्यांच्यासोबत इतरांनी खाणे, इतरांसाठी अशक्य असते. यात कुणाला कमी लेखणे नाही, तर ते वेगळे असते
एवढेच.

दुसरे म्हणजे स्वतःला श्रेष्ठ सिद्ध करण्याची उर्मी अत्यंत नैसर्गिक आहे, आणि श्रेष्ठत्व सिद्ध करताना, दुसर्‍याला कनिष्ठ मानण्यासारखी सोप्पी पद्धत नाही... त्यामूळे वैयक्तीक पातळीवर हि भावना राहिलच..

समाजात वागताना हे कसे टाळता येईल.. तेच एक समाज म्हणून आपल्याला बघायला हवे.
असे एखाद्या कंपनीत नियम करतात तसेच देशात कायदे होतात. पण ते पाळणार कोण ?

...

कैच्या कै अपेक्षा आहेत.

त्या संतोषी मातेच्या कहाणीत आई तीन मुलांनी खाउन उरलेल्या कणांचा लाडू करुन चौथ्याला देत असते असा उल्लेख आहे ना ?

https://www.youtube.com/watch?v=WZQSTHtAJjQ

व्हिडिओ ... ५९.२० च्या पुढे पहावे. डायलॉगसकट सचित्र पहायला मिळेल... आम्ही पुराव्याशिवाय नै बोलत!

Proud

घरातच समानता नसते , घरातही चार वर्ण असतात... तिथे कंपनी क्या चीज है ?

आम्ही मात्र पेशंट , नातेवाइक , स्टाफ इ इ इ साठी असलेल्या एकाच कॉमन मेसमध्ये जेवतो. स्टाफसाठी दर पाच दहा रुपये कमी लावतात इतकाच फायदा.

Hierarchical वागणं, मी भारतात जास्त पाहिलय.>>>>>
माझ्या कामाचे स्वरूप असे होते की भरपूर फिरावे लागे वेगवेगळ्या कंपन्यांमध्ये जावे लागे, त्यामुळे अनेक कंपन्या आणि त्यांचे वर्क कल्चर बघता आले. वेगवेगळ्या ठिकाणी वेगवेगळे अनुभव. सर्वसाधारण पणे पाहता भारतीय आणि अरब लोकांच्या कंपन्या यांचे वर्क कल्चर काही खास नसते, खरे तर वाईट असते असे म्हणणे योग्य ठरेल. युरोपिअन आणि अमेरिकन कंपन्या चांगल्या असतात. तिथे काम करायला बरे पडते. भारतीय कंपन्यांमध्ये काही सन्माननीय अपवाद आहेत ज्यांचे वर्क कल्चर अतिशय चांगले आहे. तिथे कामगारांना खरेच योग्य पद्धतीने वागवले जाते.

सरकारी पातळीवरही असा भेदभाव चालतो असे दिसते.>>>>
चालत असावा. बाबूशाहीचे अनेक उल्लेख इतरत्र वाचण्यात येतात.

दिनेशदा,

मी असमानता नसते किंवा नसावी असे म्हणत नाही. ती आहेच. मुद्दा आहे तो त्यावर आधारित भेदभाव नष्ट करण्याचा.

तुम्ही माणसाच्या नैसर्गिक उर्मीबद्दल बोलत आहात त्याचा उल्लेख मी लेखामध्ये पण केला आहे.

काहीतरी चूक आहे आणि ते बदलायला हवे हे मान्य करणे ही पहिली पायरी. ती चूक कशी सुधारायची, भेदभाव नष्ट कसे करायचे हि दुसरी.

समाजात वागताना हे कसे टाळता येईल.. तेच एक समाज म्हणून आपल्याला बघायला हवे.
असे एखाद्या कंपनीत नियम करतात तसेच देशात कायदे होतात. पण ते पाळणार कोण ?>>>>>>>
या प्रश्नाचे उत्तर एकच आहे. स्वतःपासून सुरुवात करायची. समाज आणि देश हे आपल्यापासून तयार झाले आहेत.

भरत.>>>
जरा उदाहरण देऊन सांगता का? म्हणजे नेमकं कळेल कि तुम्हाला काय अभिप्रेत आहे.

समानता पेक्षा समता हा शब्द वापरून बघायचा का? आपल्या समजण्यात , विचारांत काही फरक पडतोय का?

भरत, तुम्ही असं लिहिलंय म्हणजे निव्वळ शब्दच्छल नक्की नसावा. मला सम आणि समान हे एकाच अर्थाचे वाटत आहेत. अ‍ॅम आय मिसिंग समथिंग हियर?

जरा उदाहरण देऊन सांगता का? म्हणजे नेमकं कळेल कि तुम्हाला काय अभिप्रेत आहे. +१

अंतरंगी ह्यांचा मुख्य मुद्दा वेगळा आहे, पण माझ्या आणि त्यांच्या (व हर्पेन ह्यांच्याही) बहुतांशी प्रतिसादांमुळे चर्चा 'कंपनीतील जेवणामधील भेदभाव' ह्या विषयापुरती मर्यादीत राहिली असे वाटते.

हा मुद्दा झाला की पुढचा घेऊ Happy
हाकानाका.

पण चर्चा अजून योग्य मार्गावर आहे असे मला वाटते. कामगारांसोबत जेवणाच्या बाबतीत होणारा भेदभाव चुकीचा आहे हे तरी जवळजवळ सगळे मान्य करत आहेत. तो नाहीसा करण्यातील समस्या आणि त्याची कारणीमीमांसा होत आहे. तुमचाही मुद्दा तोच होता.

मी lakme फॅक्टरीत काम करायचे तेव्हा आम्हाला टेबलावर दुपारचा चहा बिस्किटे मिळायची आणि त्याच वेळी साधारण साडेचार पाच वाजता सगळे वर्कर्स वर कॅन्टीनमध्ये येऊन मिसळपाव खायचे. कॅन्टीन एकच होते, वर्कर्स आणि ऑफिस स्टाफच्या वेगवेगळ्या वेळा होत्या ज्या काटेकोरपणे पाळल्या जायच्या. मला कॅन्टीनसमोरून जाताना कधी आत मिसलपाव खात बसलेले वर्कर्स दिसले कि जरा हेवा वाटायचा त्यांचा ☺☺ जेवण सुद्धा वेगळे असायचे दोन्ही गटांचे.

मी तेव्हा फ्रेशर होते. त्यामुळे प्रश्न जरा जास्त पडायचे. जेवण वेगळे का हे सिनिअर्सना विचारले की वर्कर्स अंगमेहनतीचे काम करतात, शिवाय त्यांना अमुक प्रकारचेच जेवण लागते जसे मटण असेल तर तर्रीदार, तिखट वगैरे. आपण नाही खाऊ शकणार असे जेवण वगैरे उत्तरे मिळायची.

माझ्यापुरता लावलेला अर्थ : समानता म्हणजे निसर्गदत्त वा परिस्थितीजन्य (हे प्रादेशिक, भाषिक, शैक्षणिक, व्यावसायिक असू शकतं) इत्यादी सारखेपण किंवा अधिक महत्त्वाचं म्हणजे यातल्या भिन्नता.

समता म्हणजे सगळ्यांना एकसारखी वागणूक. मानवनिर्मित कोणतेही भेदभाव अमान्य.

उदा: स्त्रीपुरुषांमध्ये जननक्षमतेपलीकडे कोणतेही फरक नाहीत. (भावनिकदृष्ट्या अमुक एक स्ट्राँग /वीक हे म्हणणे मला मान्य नाही) तरीही जिथे स्त्रीपुरुषांमध्ये आपण भेद करत नाही अशा जागा शोधाव्या लागतील.

शिवाय प्रत्येक असमानतेला विषम वागणूक मिळणं उचित , न्याय्य नाही.

------
इथे बर्‍याच लोकांनी ऑफिस कँटीनचा उल्लेख केलाय. माझे हे गंमतीशीर वाटणारे अनुभव. आमच्या हेड ऑफिसमध्ये ब्लु कॉलर वर्कर्स नव्हते. पण क्लास थ्री आणि क्लास फोरचं कँटीन वेगळं. ऑफिसर्सचं वेग़ळं होतं. जेवण तेच असे. पण टेबल्स, सर्व्हिस इत्यादीत फरक होता. गंमत म्हणजे क्लास थ्रीमधून प्रमोट होऊन ऑफिसर्स झालेले लोक ऑफिसर्स कँटीनपेक्षा जुनेच कँटीन
आवडे किंवा ऑफिसर्स कँटीनमध्ये जायला ते बुजत असत.
छोट्या ब्रँचेसमध्ये तर क्लास फोर सोडले तर क्लास थ्री, ऑफिसर्स आणि मॅनेजर्स असेही लंचग्रुप बनायचे. सुटीच्या(ओटी) दिवशी तर अख्खा सेक्शन , क्लासफोर सकट एकत्र जेवायचा.

माझी एका लहान शहरातल्या ब्रँचमध्ये ट्रान्सफर झाली तेव्हा तिथे ब्रँच मॅनेजर हा स्थानिक स्टाफसाठी मालकच होता. तर तिथे क्लास थ्री+ फोर ऑफिसच्या एका टोकाला असलेल्या मोठ्या टेबलावर एकत्र जेवायचे. तर ऑफिसर्स आणि मॅनेजर ब्रँच मॅनेजरच्या सोबत कॉन्फरन्स रूममध्ये, ब्रँच मॅनेजरसाठी ताटकळत (जेवायच्या आधी आणि जेवण झाल्यावरही)असायचे.
एक दोन वर्षांत ऑफिसर्सची संख्या वाढली आणि ते सगळे कॉन्फरन्स रूमच्या टेबलावर मावेनात. तेव्हा दोघा तिघांची उचलबांगडी बाहेर. सुदैवाने माझा नंबर त्यात लागला. (मला माना डोलवता येत नव्हत्या. Wink
मग पुन्हा काही ऑफिसर्स/मॅनेजरच्या ट्रान्सफर होऊन तिकडे जागा झाली आणि आता परत आलात तरी चालेल असा सांगावा आला. त्याकडे मी साफ दुर्लक्ष केलं.

अनेकदा एखाद्या समूहाचा आहार आणि खाण्याची पद्धत अत्यंत वेगळी असते. त्यांच्यासोबत इतरांनी खाणे, इतरांसाठी अशक्य असते.

हे खरंय. तुम्ही हे प्रादेशीक पद्धतींबद्दल म्हणत आहात असे वाटते.
तसे असल्यास तो मुद्दा जरा वेगळा होईल. जसे की त्याच प्रदेशात जिथे बहुतेक तिथलेच लोक कंपनीत कामाला असतील, तर एकच कॅन्टिन असल्यास हा मुद्दा लागु होणार नाही. पण जिथे वेगळ्या प्रदेशांतून बर्‍याच प्रमाणात लोक एके ठिकाणी काम करतात तिथे हा मुद्धा लागु होईल.

अशा ठिकाणी जर सोयीप्रमाणे विभागणी केली तर तिला असमानता म्हणता येईल का? अथवा ते ते लोक तसंच समजतील का? हा खरंच प्रश्न आहे. अशी परिस्थीती हाताळणे सोपे नसेल.

आणखी एक. सुरुवातीला आमचं ऑफिस सरकारी ऑफिस टाइप होतं. एका कडेला ऑफिसर्सच्या टेबलांची रांग. समोर त्यांना काटकोनात क्लास थ्री च्या टेबलांची रांग.
मग ती जाऊन क्युबिकल्स आली किंवा आम्ही क्युबिकल्सवाल्या ऑफिसांत गेलो. तर तिथे आमचा ब्रँच हेड (ही मेन ब्रँच होती) भेदभाव मानणारा होता. (मेल) ऑफिसर्सनी टाय बांधायच्या असा फतवा त्यांनी काढलेला (बायकांना साड्या कंपल्सरी केल्या नाहीत याचा आम्हाला राग होता Wink कारण लोकांना (व्हिजिटर्स) कोण, कोण आहे हे कळायला हवं म्हणे.सुदैवाने चारच दिवसांत त्यांचीच ट्रान्सफर झाली आणि फास सुटला.
ऑफिसरच व्हिजिटर हँडल करेल असं काहीही नसताना. माझ्या बॅचचं प्रमोशन झालं तेव्हा त्याने आम्हा प्रमोटीजना बोलवून आता तुम्ही ऑफिसर्स आहात, तर तुमच्य आधीच्या क्लेरिकल कलीग्ज कम फ्रेंड्सशी घसट कमी करा असं सांगितलेलं.

<अनेकदा एखाद्या समूहाचा आहार आणि खाण्याची पद्धत अत्यंत वेगळी असते. त्यांच्यासोबत इतरांनी खाणे, इतरांसाठी अशक्य असते.>

हे शाकाहार आणि मांसाहाराबाबत आहे असं मला वाटतं. ऑफिसेसमध्ये प्रांतगणिक वेगवेगळं खाणं मिळत असेल आणि तमिळ लोक भाताचा गोळा करून त्यात रसम सांबार ओतून खात असतील आणि त्याचे कोपराशी आलेले ओघळ चाटत असतील का?

भरत मला वाटते बहुतेक तुमचा मुद्धा मला कळलाय.
जसे की प्रादेशीक जेवण्याच्या पद्धती / आहार वेगळे आहेत, पण सगळ्यांना एकच आहार आणि एकाच पद्धतीने खा म्हटले तर समानता आहे पण समता नाही?

<शिवाय प्रत्येक असमानतेला विषम वागणूक मिळणं उचित , न्याय्य नाही>

अगदी ढोबळ उदाहरण : सधवा, विधवा, कुमारिका , घटस्फोटिता यांत केला जाणारा भेदभाव.

-----------
वरची कँटीनची उदाहरणं.

मध्ये वाचलेलं की केंद्र सरकारच्या एका कार्यालयात स्वच्छतागृहेही वेगवेगळी आहेत आणि हायक्लास अधिकार्‍यांची प्रसाधनगृहे कुलुपबंद असून त्यांच्याकडे चावी असते.

आत मिसलपाव खात बसलेले वर्कर्स दिसले कि जरा हेवा वाटायचा त्यांचा>>>>>

मिसळ गोष्टच अशी आहे. वर्कर्स ला मिसळ पाव आणि तुम्हाला चहा बिस्किटे…..... किती मोठा भेदभाव आहे हा. भेदभाव कसला अन्याय आहे हा. Happy मी असतो तर सरळ बंडखोरी करून तिकडे जाऊन मिसळ खात बसलो असतो. मिसळ- एक कमनीय बांध्याची प्रेयसी Wink

भरत, मला अजून तो समानता शब्द चुकीचा आहे का ? का? आणि तो शब्द बदलून समता का करावा हे कळले नाही. माबुदो.

<एकच आहार आणि एकाच पद्धतीने खा>
हे सांगायची गरज पडत नसावी. हां आता दोसा काट्या चमच्याने खायचा (मला नाही खाता येत) की हाताने एवढा फरक पडतो पण याने काय त्रास होईल.
पण चिकन/मटाणाचाचा तुकडा पाडताना तो उडून समोरच्या शाकाहारी ताटात पडल्याचा प्रसंग पाहिला आहे.

हम, एकच आहार म्हणताना मी शाकाहार/ मांसाहार असा विचार केला नव्हता. साधारणपणे कॅंटिन मध्ये आपण काउंटरला जाउन ताटात हवे ते वाढुन घेउन शकतो. म्हणजे ऑप्शन्स सगळ्यांना सारखे आहेत, प्रिपरेशन एका पद्धतीचे आहे, शाकाहार असो की मांसाहार, असं.

भरत. | 6 August, 2016 - 20:24

<शिवाय प्रत्येक असमानतेला विषम वागणूक मिळणं उचित , न्याय्य नाही>

अगदी ढोबळ उदाहरण : सधवा, विधवा, कुमारिका , घटस्फोटिता यांत केला जाणारा भेदभाव.<<<<

तो केला जाऊ नये. मान्य

-----------
>>>वरची कँटीनची उदाहरणं.<<< बरोबर, ती वेगळीच आहेत.

>>>>मध्ये वाचलेलं की केंद्र सरकारच्या एका कार्यालयात स्वच्छतागृहेही वेगवेगळी आहेत आणि हायक्लास अधिकार्‍यांची प्रसाधनगृहे कुलुपबंद असून त्यांच्याकडे चावी असते.<<<<

अर्थात! सकाळी साडे दहा वाजता बिडी ओढल्याशिवाय प्रेशर येत नाही येथपासून ते 'टिश्यू संपत आला आहे' ह्या गरजा वेगवेगळ्या असण्यामागे बिझिनेसप्रती तुमचे निर्णय किती महत्वाचे आहेत, का, कोणते कष्ट घेतल्यामुळे हे सगळे विचारात घ्यावे लागते.

अरे देवा...

माझ्या ऑफिसात असा प्रसंग उद्भवला होता. मी ऑफिस जॉईन करायच्या आधीच महिंद्रा ऑफिस कॅन्टीन बंद झाले आणि सगळे आपापल्या कामाच्या जागीच दुपारी डबा उघडून बसायला लागले. भेदभाव म्हणायचा तर आम्ही सगळ्या स्त्रिया एकत्र जेवायला बसायचो, पुरुष दुसरीकडे त्यांचे त्यांचे एकत्र बसायचे. आणि समानता म्हणायची तर ब्राम्हण आणि अब्राम्हण स्त्रिया एकत्र बसायचो. अब्राह्मणांनी डब्यात नॉन व्हेज आणलेले ब्राम्हण स्त्रियांना चालत असे. एकदा एकीने डबा उघडला आणि तिने काही बोलायच्या आतच एका ब्राम्हण स्त्रीने तिच्या डब्यातील चटणी सदृश्य पदार्थ उचलून तोंडात घातला. ती चटणी सुक्या जवल्याची होती. ती स्त्री बिचारी धावत वॊशरूम मध्ये गेली आणि तिने उलटी काढली. त्यानंतर तिला दिवसभरात काहीच खाणे गेले नाही. तरी ती दुसऱ्या दिवशी पंक्तीला आली, फक्त त्यानंतर विचारल्याशिवाय ती कोणाच्याही डब्यात हात घालत नसे.

साधना तुम्ही म्हणता जवळापास तोच प्रसंग मी पण अनुभवला आहे.
सँडविचेस मिक्स झालेली, एका शाकाहारी जीएमना चुकून चिकन सॅडविच आले. त्यांचीही हीच गत झाली.
पण परत ते पँट्रीमध्येच सगळ्यांसोबत जेवायचे.
आमची कंपनी लहान आहे, एक पँट्री सगऴ्यांना पुरते.

अविकसित जमातींमध्ये शिक्षणाचा खरा फायदा काय ह्याचे ज्ञान खर्‍या अर्थाने पोचलेलेच नाही. बारा वर्षाच्या मुलीला स्थळ बघा म्हणणारी आई मला अगदी आजच भेटली. सहा वर्षे बघूसुद्धा नका म्हणताना मला खरे तर बारा (म्हणजे वय वर्षे चोवीस होईपर्यंत) म्हणायचे होते हे मीही विसरलो. हेतूपुरस्पर विसरलो, कारण मुळात बारा हेच त्यांना लग्नाचे वय वाटत आहे.

कशी घालवायची ही असमानता?

आॅफिसर्स/एक्झिक्युटिव मेसमध्ये मिळणारं ३-५ कोर्स मिल हे पर्क्स (फ्रिंज बेनेफिट्स) चा भाग आहे. कामगार, लेबर युनियननेहि या विरोधात कधी आवाज उठवलेला पाहिला नाहि. प्राॅब्लेम नक्कि काय आहे?..

राज, मी मझ्या ऑफिसबद्दल लिहिलंय लिहिलंय, तिथे ते पर्क्स नसायचे. आणि थ्री कोर्स वगैरे काही नसे. सेल्फ सर्व्हिस. सेम फुड. फक्त अँबियान्स Wink वेगळा.

माझ्या सध्याच्या कंपनीत सॉल्लिड समानता आहे. आम्ही जे खातो तेच जेवण तिथेच बसून टॉप बॉसेस पण खातात आणि बाहेर बागेत काम करणारे कंत्राटी मजूरही तेच जेवण त्याच टेबलांवर बसून खातात. वेळेबाबतही कोणी आग्रही नाही, फक्त मजूर लवकर येत असल्यामुळे ते लवकर जेवतात. त्यांच्यातले कोणी उशिरा इतर स्टाफसोबत बसून जेवले तरी कोणाला फरक पडत नाही. गोरेही आम्ही खातो तेच खातात. जर स्पेशल जेवण हवे असेल तर वेगळा लाऊंज आहे. दर जास्त आहेत.

Pages