चिकाच्या वड्या ( आणि खरवस) (फोटोसहित)

फोटो अन कृती ए वन

लहानपणी दोन्ही भ्रपूर खाल्लय. गवळ्याच्या घरी दिवाळीच्या सुमारास चीक मिळायचाच. रतीबाचे दुध लेट झाला तो तर आणायला सुद्धा आम्ही गेलो आहोत. लेकराला मात्र वड्या खरवस काहीच देऊ शकत नाही..

डबल

आहाहाहाहाहा! तोंपासु! काय फोटो आलेत!

खरवस अतिशय आवडता. मध्ये अमाप खाल्ला. आताशी चीक मिळालाच नाहीये हमखास उत्तम (इन्स्टंट नव्हे!!) खरवस मिळणारं पुण्यातलं 'जनसेवा' बंद झालं आणि खरवसाची उपासमारच व्हायला लागली आहे!

ख र व स....................(लाळेरे लावलेला बाहुला)

अशा धाग्यांना बंदी करावी अशी लाडीक तक्रार करावी अ‍ॅडमीनकडे.

हम्म्म, डेअरीवाल्याकडे सांगुन ठेवले पाहिजे चिकाचे दुध आले की सांग म्हणुन

आमची आई या वड्या करण्यासाठी जेव्हा चीक शिजवतो तेव्हा त्यात थोडे ( १/ ४ ) साधे दुध टाकते. त्यामुळे वडि चिवट ( रबरी ) लागत नाही.

बाकी फोटो लाळगाळु अगदी. आणि डब्यातुन अख्खा बाहेर काढण्याची कल्पना आवडली. मी डब्यात वड्या पाडुन बाहेर काढते, पण बर्‍याच वेळा नीट येत नाहीत. पुढच्या वेळि असे पुर्ण काढुन मग वड्या पाडेल

मानुषी काकू, फोटो एकदम तोंपासु. आहेत. चिकाच्या वड्या नक्की ट्राय करेन. वेगळी रेसिपी आणि ह्या वड्या बाहेर खूप दिवस राहत असतील का?
अंजू, मला सुद्धा गुळाचा खरवस आवडतो जिर, नारळाच दूध घालून. यम्मी लागतो.

या वड्या करण्यासाठी जेव्हा चीक शिजवतो तेव्हा त्यात थोडे ( १/ ४ ) साधे दुध टाकते.. >> असेच करतो आम्हीपण. चीकाचे दुध उष्ण व घट्ट असते. दुध घातले की थोडी उष्णता व घट्ट्पणा कमी होतो.

का हो असले फोटो टाकता!

खरवस अमाप खाल्लाय लहानपणी. आता कधी खाईन देव जाणे. मोठ्या कुकरचे तिन्ही डबे भरून केलेला खरवस २ दिवसांत खलास व्हायचा. पातळ खरवस फारसा आवडीने खाल्ला नाही.

अशा धाग्यांना बंदी करावी अशी लाडीक तक्रार करावी अ‍ॅडमीनकडे. स्मित >>>>> +११११११

अहाहा. खरवसाचे फोटो पाहुन तृप्त झाले
त्याची जाळी , केशराचे स्मज्ड ठिपके अन काली ते गोड पाणी! तोंपासू.
फार फार दिवस झाले खाउन.

फोटो भारीच!

बालपण ते कॉलेजला जाईस्तोवर साधारण दर एक - दोन महिन्याला खरवस खायला मिळायचा. घरी नेहमीच ७ - ८ गायी आणि १ - २ म्हशी असायच्या. शिवाय वस्तीवर सगळ्यांकडेच गायी. पहिले पाच सहा दिवस दूध फाटते तोवर डेअरीला देता येत नाही त्यामुळे हे दूध (दुसर्‍या दिवसापासून ह्याला आम्ही कोवळे दूध म्हणतो) शेजारी पाजारी दिले जायचे. अजूनही दिले जाते.
पाचव्या दिवसानंतर सकाळी सकाळी गायी म्हशीचे दूध काढले की ते एका छोट्या पातेल्यात घेवून (साखर, गूळ न घालताच) तापवून पाहतात. फाटले (फुटले म्हणतात आमच्याकडे) नाही तर मग हे दूध डेअरीला जायला सुरवात होते.

आमच्याकडे पहिले दोन दिवस साखर घालून आणि मग गूळ घालून खरवस केला जातो. मला गूळ घालून केलेला खरवस जास्त आवडतो.
आताही जेव्हा जेव्हा श्रीरामपूरला असते तेव्हा एकदा तरी खरवस खायला मिळतोच.

ह्या निमित्ताने अशीच एक आठवण.
आमची एक पारडी पहिलारू (पहिल्यांदा गाभण) होती तेव्हा जनावरांचा चारापाणी हे माझ्याकडे होते. आजी मला नेहमी सांगायची की ह्या पारडीला आंघोळ घालताना तिची कास धुवायची. पहिलारू गायी - म्हशींना, त्यांच्या कासेला आपल्या हाताचा स्पर्श होण्याची सवय लावावी लागते.
जेव्हा ह्या बाईसाहेबांनी एका गोंडस पारडीला जन्म दिला तेव्हा पारडीचे दूध पिऊन झाल्यावर भाऊ दूध काढायला बसला तर हिने नाचून नाचून थैमान घातला. बाल्हा (पायाला दावे बांधतात) घालून पाहीला, दोन - तीन जणांनी प्रयत्न करून पाहिला पण हिचा आपला नाच सुरूच. मग तिला माझी सवय असल्याने हि कामगिरी माझ्यावर आली. माझी सवय असल्याने जरा नाच कमी झाला पण बादली किंवा पातेले हातात घेतले की बाईसाहेब लगेच बिथरायच्या. पहिले तीन दिवस अक्षरशः जमीनीवर दुध काढले. (कसला खरवस अन कसला काय?) एक तर पहिलारू, आणि त्यात म्हैस त्यामुळे सडातून दूध काढणे खूप कठीण जायचे. बोटांना वात यायचा. पहिले आठ दिवस मी एकटीने, पुढील दहा - पंधरा दिवसांनी भाऊ आणि मी दोघे मिळून आणि मग भावाने एकट्याने दूध काढायला सुरवात झाली.

आहाहा.. खरवस.. हा माझा जगात आवडीचा पदार्थ.. माझ्या आज्जीची तर स्पेशालिटी होती

माझे एक अंधेरीचा काका, त्यांचा शेजार्‍यांच्या खूप सार्‍या म्हशी होत्या. अर्थात ते फ्लॅटमध्ये राहायचे, आणि म्हशी तेथील गोठ्यात.. तर ते वरचेवर मस्त ताजा ताजा चीक आणून द्यायचे.. मग आमच्याकडे खरवस पार्टी.. अर्थात त्यांच्याकडून विकतच घ्यायचो, फुकट नाही.. पण तसा चांगल्या प्रतीचा फसवणूक न होता चीक मिळणेही सहजसोपे नसते..

पण एवढ्या वर्षात चिकाच्या वड्या मात्र आमच्याकडे कधी केल्या नाहीत, मला माहीतही नाहीत.

र्थात त्यांच्याकडून विकतच घ्यायचो, फुकट नाही.. >>> अरे बापरे. आमच्याकडे गवळी कच्चे दुध कधीच विकायचे नाहीत. त्याच्या कासंडीत गाई\म्हशीला धान्य घालून द्यायचे असते. बाळंतिणीला खाऊ.

नही हीहीहीहीहीहीहीहीही (इथे तोंडातली लाळ गळुन गळुन डिहाय्ड्रेशन ने कोलमडुन पडलेली/ला बाहुली/बाहुला कल्पावा)

मानुषीताई काय मस्त लिहीलेयत.
आणि खरवसाचे फोटो एकदम कातिल!!

अरे बापरे. आमच्याकडे गवळी कच्चे दुध कधीच विकायचे नाहीत. त्याच्या कासंडीत गाई\म्हशीला धान्य घालून द्यायचे असते. बाळंतिणीला खाऊ.
>>>
अनघा मग खरवस कशाचा बनवायचे?
अर्थात फ्री वाटायचे म्हणत असाल तर गावात शक्य आहे, मुंबईत विकल्या जातात अश्या गोष्टी. किंबहुना तोच तर व्यवसाय होता त्यांचा. आणि फुकट दिला तरी त्याची फ्रिक्वेन्सी कमी असते. विकत घ्यायचो जेणेकरून वरचेवर मिळत राहील, हक्काने मागू शकू.

मानुषी मस्त फोटो अन कृती ए वन , नलिनीची आठवण्ही भारी आहे.

आहाहा! काय मस्त दिसतायत दोन्ही पदार्थ.

किती नशिबवान आहात तुम्ही लोक यार, तुम्हाला चीक घरी आणुन दिला जातो. मला फुकट नको पण विकतही कधी रियल चीक मिळाला नाही एकदा घेतलेला एका भैयाकडुन पण तो बंडल निघालेला :रागः
अत्यंत आवडता पदार्थ खरवस पण कधीच असा घरी बनविलेला नाही मिळाला खायला

चिकाच्या वड्यापण मस्त लागतील असे वाटतयं, कुठे मिळतील? खुप इच्छा झाली आहे खाण्याची

मानुषीताई,
थोडं थोडं माझ्या नावाने काढा नाहीतर पोटात दुखलं तर मी जबाबदार नाही हं

फुकट दिला तरी त्याची फ्रिक्वेन्सी कमी असते. विकत घ्यायचो जेणेकरून वरचेवर मिळत राहील, हक्काने मागू शकू. > हो हे आहे. आळीपाळीने ज्यांना हवे त्या रतिबदारांना देत असणार.

नलिनी सुंदर पोस्ट.

खराखुरा खरवस बघूनही जमाना लोटला. हल्ली बर्‍याच ठिकाणी खरवस मिळतो पण ते खरवसाच्या नावाखाली दुसरेच काही तरी असते. ती पडणारी जाळी आणि तो किंचीत रबरीनेस ह्यांचा मागमूसही नसतो. अनेकदा तर तो प्रकार पिठुळही लगतो.

पण खरवस इतका आवडतो की त्याच्या आठवणीने व्याकुळ होऊन आता मिळणारा नकली पदार्थ खाल्लाच जातो

वाह, मस्तं!! फारच टेंप्टिंग.

चिकाच्या वड्या नाही खाल्या अजून
खरवस अगदी जीव कि प्राण
आता डेअरी मध्ये जाणे आले .

फोटो व पाक कृती एकदम मस्त

सह्ही!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

नलिनी, मस्त पोस्ट!!

मानुषी, हे फोटो बघून "लागी करेजवा कटार" असं फीलिंग आले.

वड्या माहितच नव्हत्या. खरवस मात्र फार आवडता आहे. तो देखील गुळाचा.

वरच्या फोटोतील खरवसाची जाळी, केशराचा रंग जाम तोंपासु.

जबरी फोटो !!!

डोंबिवलीला एक बाई यायच्या विकायला, दोन हातात दोन पिशव्या आणि भरपूर डबे. आम्हाला दरवेळी वाटायचं आईने २-४ डबे तरी घ्यावे.>>>> अमित हो आमच्या घरी पण यायच्या त्या बाई. त्यांच्या एक पिशवीत केशर आणि दुसरीत वेलची फ्लेवरचे डबे असायचे.