मराठी पाठ्यपुस्तकांतील धड्यांची चर्चा

कोणाला 'बहुभाषिक व्हा' हा धडा आठवत आहे काय?

हो!

सोनाली सिंहीणीचा आम्हाला पण होता.

मला सगळेच धडे वाचल्यासारखं वाटते आहे. बहुतेक दादाची पुस्तकं पण मी वाचत बसायचे त्यामुळे ओळखीचे वाटते आहे सगळं.

स्वरूप पहा विनोबा भाव्यांचा ना ?>> हो पराग.

गजानन, त्या उदाहरणामुळेच लक्षात राहिलेला.

बा द वे, आता वाचताना प्रकाश, प्रकाशचा धडा आठवत होता. ते चित्रदेखील.
लिहिणार होतोच तोवर पाहिलं की गजाननला देखील तोच धडा आठवला आहे.

जिद्द बहुतेक दुसरीत होता.
गिलबिले आडनाव ना त्या व्यक्तीच?

शिवाय ईच्छा तिथे मार्ग नावाचा एक धडा होता.
प्राथमिक शाळेतच.
ट्रेन मध्ये गोळ्या बिस्कीटे विकुन शिकण्यासाठी पैसे कमावणार्‍या मुलाची गोष्ट.

अलिबाबा चाळीस चोर इन्ग्रजीत होता.
मन्थरा विणकर चा देखील इन्ग्रजीतच होता.

बिल्लु नावाच्या मुलाची एक गोष्ट होती..पाचवी का सहावीला..तो मुलगा पेपर टाकायचा आणि शिकयचा अशी काहीशी..आणि दादु नावाचे व्यक्तिचित्रण पण होते

तिसरी चौथीत 'असे झुंजले वायुपूत्र' नावाचा युद्धाबद्दलचा धडा होता..

'जिकडे तिकडे पाणीच पाणी' आणि 'झुलेबाई झुला माझा झुलेबाई झुला' कविता आठवतात का ?

सुगीचे दिवस वरचं चित्र आठवलं.

मर्ढेकरांची ती कविता आहे का कोणाकडे ?
पितात सारे गोड हिवाळा ??

एक अशोक सराफ चा जूना पिक्चर होता मराठी, तो मला उगीचच (नववी मधल्या) स्मशानातील सोनं वरुन काढलाय कि काय असं वाटायचं .....

मन्थरा विणकर चा देखील इन्ग्रजीतच होता.>>>> मंथरक.. तो वरदान म्हणून एक जास्तीचं डोकं आणि दोन हात मागून घेतो. लोक त्याला राक्षस समजून मारतात.

बिल्लु नावाच्या मुलाची एक गोष्ट होती..पाचवी का सहावीला..तो मुलगा पेपर टाकायचा आणि शिकयचा अशी काहीशी.>>>> बल्लू. हा बहुधा मधु मंगेश कर्णिकांचा धडा होता.

@ uma-mau

ती कवीता अजुनही तोन्ड्पठ आहे.!!!

प्लिज मला द्या ना ती कविता...

अगो, पराग, गजानन, तुम्ही माझ्या अभ्यासक्रमाचे नाही आहात (वाईट वाटलं, धक्का बसला इत्यादी)

स्वाती आणि वरदाच्या पोस्टी वाचून जरा (खरंतर अगदी किंचीतच) हायसं वाटलं.

मला शालेयच काय महाविद्यालयीन अभ्यासक्रमातलंही काही म्हणजे काहीही आठवत नाहीये.

मी एक पक्षीण आकाशवेडी दुजाचे मला भान नाही मुळी..>>> ही कविता आम्ही 'ओ मेरे सपनोंके सौदागर'च्या चालीवर म्हणायचे ते आठवलं.

चला चंद्रावर आठवला. रॉकेटदादा अंगणात उभा होता अशी काही सुरवात होती. पाचवीला आजीने पाहीलेला चोर असा धडा होता आणि एक पोपटावर धडा होता त्याच नाव बहुदा 'माझा हिरवा मित्र'. तिसरीला एक हत्तीचा धडा होता त्यात त्याला पाण्यात डुंबायचे असते पण नदीत पाणीच नसते अशी गोष्ट होती.

म्हणजे तोच का ज्याच मिलिटरी युनिफॉर्म मधल्या जवानांची चित्रं होती. हेलिकॉप्टर्स चा उल्लेख होता >>>> गजानन, हो तोच तो..

गजानन, ती पोस्ट पाहिलीच नव्हती मी !

आणि ती एक तीन भावांची गोष्ट होती.. वडिल तीन मुलांना काही पैसे देतात आणि त्या पैशांमधून काही विकत घेऊन एक खोली भरून टाकायला सांगतात.. एकजण गवताचे भारे आणून टाकतो, एक अजून काहितरी.. सगळ्यात धाकटा उदबत्त्या विकत घेऊन त्यांच्या सुगंधाने खोली भरून टाकतो.. 'मन करारे प्रसन्न, सर्व सिद्धींचे कारण.' असं काहितरी होतं..
'तेल गेले तूप गेले हाती धुपाटणे आले' ची गोष्टही होती.

कुठल्याशा एका कवितेत्ली `ते रावे हेरावे ' एवढच आठवतय. ती कुठल्या कवितेतली ओळ ते काही आठवतय का कोणाला ? माझ्यापेक्षा लहान असलेल्या मैत्रिणीला `एंजिनदादा एंजिनदादा काय करता ' अशी एक कविता होती.

घाटातली वाट आणि ते अमर हुतात्मे झाले ह्या कविता आठवतात का कोणाला ?
भुमिगत नावाचा एक धडा होता...
शिवाय लोकमान्य टिळक तुरूंगात असताना त्यांचे खायचे हाल होत असलेले पाहून तिथे काम करणारा एक जण रोज त्यांना गुळ खोबरं आणून देत असे. मग टिळकांनी त्याला हे उष्ण होत आहे हे सांगितल्यावर तो त्यांना बदाम आणि खडीसाखर देऊन लागला. नंतर टिळकांनी आपली पुस्तकं ठेवण्यासाठी एक पेटी बनवून घेतली तेव्हा ती बनवणार्‍या सुताराने झाकणाच्या आत 'दामू सुतारा कडून दंडवत' असा संदेश लिहून पाठवला होता..
हे सगळं पण त्या भुमिगत धड्यात होतं की दुसर्‍या ते मात्र आठवत नाहीये.

घाटातली वाट काय तिचा थाट, ही कविता का पराग. आम्हाला होती.

पराग, तुला किती आठवत आहे, बहुतेक तुमच्या बॅचला जास्त मेहनत घेऊन शिकवलं असेल

आम्हाला तेचं शिक्षक असून एखाद दोन उल्लेख आठवत आहेत.

तू मागे मसापचा उल्लेख केला होतास, तेव्हा 'उपेक्षितांचे अंतरंग' पुस्तक होतं का आणि एक कवितासंग्रह - कुसुमाग्रजांचा होता का ?

घाटातली वाट काय तिचा थाट, मुरकते गिरकते लवते पाठोपाठ.
निळी निळी परडी कोणी केली पालथी, पाने फुले सांडली वरती आणि खालती.

प्राजक्ता.. आमची बॅच होतीच सिन्सीयर..

मसापला एक ते माणदेशी माणसं पुस्तक होतं आणि दुसरं ते कवितांचं पुस्तक होतं 'भावलेणी' नावाचं... फार डेंजर डेंजर कविता होत्या त्यात !!

ओह मग उपेक्षितांचे अंतरंग दुसर्‍या कोणत्या परिक्षेला होतं ? ते पुस्तक आवडीने वाचल्याचं आठवतयं

ते रावे हेरावे<कुठल्याशा एका कवितेत्ली `ते रावे हेरावे ' एवढच आठवतय. ती कुठल्या कवितेतली ओळ ते काही आठवतय का कोणाला ?>

या बालांनो या रे या लवकर भरभर सारे या
मजा करा रे मजा करा आज दिवस तुमचा समजा

(या कविता संगीतबद्ध होऊन त्यांच्या ध्वनिमुद्रिका निघाल्या आणि त्या आकाशवाणीवरून वाजवल्या जातात म्हणूनही कदाचित लक्षात राहिल्या.)

'सांगकाम्या बाळु' चा पण धडा होता..त्यात बाळु स्वत: चे डोक ना वापरता लोक जे सांगतीन ते एकायचा..आणि एकदा तो मांजरीचे पिल्लू केळ्याच्या पानात बांधून आणतो.

सांगकाम्या बाळु' चा पण धडा होता..त्यात बाळु स्वत: चे डोक ना वापरता लोक जे सांगतीन ते एकायचा..आणि एकदा तो मांजरीचे पिल्लू केळ्याच्या पानात बांधून आणतो.>>>>>>>>>. आणि दोरीला बांधुन जिलेब्या....

उघड पावसा ऊन पडूदे आणि नाचरे मोरा आम्हाला पण होती म्हणजे काही कविता,धडे evergreen म्हणून रिपीट होत असणार कारण यंदा १०वी होऊन मला चक्क तीस वर्षे होतील जूनमध्ये.