निसर्गाच्या गप्पा (भाग - ८)

@लोला,जागु,मानुषी ...... तुम्हाला काय सांगू आमचा दुष्यंत!! आता परवाचीच गोष्ट.... ( संदर्भः पु लंच पाळीव प्राणी )

मानुषीचा लुई, भारी प्रेमळ दिसतोय !

जागूचा, डॅनी प्रेमळ नाही. आमच्यावर भुंकला होता तो (आम्ही पण चिडवले होते त्याला )

माधवने, उत्तर दिले का. विषवल्ली नाही, भीमाची वेल असू शकेल, पण आपल्याकडे ती दिवाळीच्या सुमारास
फुलते.

शेतीकरताना पावसापासुन वाचण्यासाठी वापरावयाचे हे इरले आता दुर्मीळ होत चाललेय.>>>>>>>>>ईनमीन तीन, खूप खूप खूप धन्यवाद. मला परवाच या इरल्याची आठवण झाली होती. आणी आज तुम्ही फोटो डकवलात. (बघ जागू, मी म्हटल ना.................
शोभा, शेतजमिन खरेदी केलेय की काय कुठे ?>>>>>>>>>>तूच मनावर घे आता.
सर्वच प्राणी, फुले, निसर्ग मस्तच.

श्रीकांत, पु.ल डोळ्यासमोर उभे राहिले.

जागूचा, डॅनी प्रेमळ नाही. आमच्यावर भुंकला होता तो हाहा>>>>>>>>>

दिनेशदा तो गावठी कुत्र्यांवर प्रेम करतो पाहुण्यांवर नाही.>>>>>>>>>>>>

@लोला,जागु,मानुषी ...... तुम्हाला काय सांगू आमचा दुष्यंत!! आता परवाचीच गोष्ट.... ( संदर्भः पु लंच पाळीव प्राणी )
>>>>>>>>> श्रीकांत .कळतात.......कळतात बरं हे टोमणे!(तीच ती गालातल्या गालात हसणारी बाहुली)

पहिल्यांदाच घरात आलेल्या माणसाशी प्रेमाने वागणा-याला कुत्रा म्हणत नाही तर मांजर म्हणतात. कुत्रे माणसाची योग्य ती तपासणी करुनच मग त्याच्याशी प्रेमाने की कसे वागायचे ते ठरवतात, त्यांचे इमान फक्त मालकाशी.. डॅनी खाल्ल्या अन्नाला जागणारच...

मांजरी ज्याच्या हातात खायची वस्तु दिसेल त्याच्या अंगाला जाऊन अंग घासायला सुरवात करतात....

@लोला,जागु,मानुषी>>कळतात.......कळतात बरं हे टोमणे!(तीच ती गालातल्या गालात हसणारी बाहुली)>>>
थोडीशी थट्टा केली, पण खरच; मी जरी कुत्रा पाळला नसला तरी अगदी चकित करतील असे कुत्र्यांबद्दलचे अनुभव घेतले आहेत. मी बॅचलर असतांना नवी बाईक घेण्यासाठी पुण्याला गेलो तेव्हा माझ्या एका आत्याच्या घरी गेलो तिच्याकडे भला मोठा अल्सेशियन होता त्याची व माझी चांगली गट्टी जमली नंतर मी जवळपास पाच एक वर्षांनी माझ्या नवपरिणीत सौ. बरोबर आत्या कडे गेलो दिसल्या बरोबर त्याला हाक मारली तर माझ्यावर भुंकण्या ऐवजी त्यान मला वास घेउन पाच वर्षांनी सुध्दा चक्क ओळखल अन शेपूट हलवू लागला. मी लाड करावे म्हणून माझ्या अंगावर उड्या काय मारल्या. सौ मात्र घाबरून अजिबात जवळ गेली नाही.
दुसरा अनुभव सौ च्या आत्याकडचा. अंबरनाथ ला आम्ही त्यांच्या घरी एक रात्र राहिलो. आत्यांनी सांगितल आमच्या बाजीरावला (जर्मन शेफर्ड ) घरी पाहुणे आलेले फार आवडतात. हे ' आमचा दुष्यंत...' च्या चालीवरच असावे अस मला वाटल.पण दुसर्‍या दिवशी आम्ही संध्याकाळी जायला निघालो तेव्हा तो अचानक जोरजोराने आमच्यावर भुंकु लागला. याच काय बिनसल आता? असा मी विचार करत होतो तर आत्या म्हणाल्या की अहो तुम्ही जायला निघालात ते आवडल नाहीये त्याला. त्याच्याशी थोड बोला अन मग निघा. मग मी पुन्हा येइन तुझ्याशी खेळायला वगैरे टाईपच बोललो अन खरच तो शांत झाला नंतर आम्ही निघालो.

जाउ द्या श्रीकांत.......(काय आधीच टोमणा मारलेला आहे{दिवे घ्यालच}).........पण इतका आवडीचा विषय काढलात....एक सेपरेट धागाच काढायला लागेल.
जागू भेंडीचं फूल मस्त आहे. आईकडच्या बागेत हे दृश्य नेहेमीचंच!

लोकहो माझी रिक्षा...........

http://www.maayboli.com/node/35163

वर्षूला पण पाळीव प्राण्यांसाठी वेगळा धागा हवा आहे.
(मग ती "तिकडच्या" खाण्यायोग्य प्राण्यांबद्दल पण वेगळा धागा काढणार आहे.)

jagu, pradnya mhatre tumchya kon aahe

कालच्या सांगा पाहूचे उत्तर मला पण हवे आहे. कमळांच्या तळ्याजवळ जे मंडपासारखे बांधकाम आहे त्याच्यावर सोडली होती ही वेल. विषवल्ली नाहीये ती जागू.

<<<लोला,जागु,मानुषी ...... तुम्हाला काय सांगू आमचा दुष्यंत!! आता परवाचीच गोष्ट.... हाहा ( संदर्भः पु लंच पाळीव प्राणी )>>>> श्रीकांत

माधव ते ट्रम्पेट फ्लॉवर ना?
मागे मी राणीबागेच्या एका धाग्यात टाकला होता हा फोटो.

जिप्सी ट्रम्पेट फ्लॉवर या नावाची अनेक फुले आहेत. त्या आकारात अनेक फुले असतात आणि बहुतेकांना तेच नाव असते. त्याचे मराठी किंवा शास्त्रीय नाव काय आहे?

ते नाही माहित.

जागू ते फूल तर खोडातूनच आले आहे - कोकोसारखे. मग ते नाही हे. कारण मी दिलेल्या फुलाची वेल असते.

कँडल ट्री नक्कीच नाही. माझ्या कडे कँडल ट्री चा फोटो आहे. घरी गेल्यावर टाकतो.

केवढे मागे पडलो होतो मी! आज झरझर अधाशीपणे वाचून काढले.

भाताची रोपे एकीकडून दुसरीकडे का परत पेरतात हा प्रश्न मलाही पडला होता त्याचे आता योग्य ते उत्तर मिळाले.

तो 'इरली' चा फोटो सुरेख आहे. खरे आहे अशा वस्तू आता बघायला मिळत नाही. आपल्याकडे घोंगडे नावाचे पोत्यापासून तयार केलेले रेनकोट असेच असते.

सर्व निसर्गप्रेमींना सुदुपार, नमस्कार !

जुने प्रतिसाद वाचायलाच (जास्त आवडतं) इतका वेळ जातो,वेळ कमी पडतो,त्यामुळे इथे असतो पण कधी कधी प्रतिसाद देणं राहुन जातं,सगळ्यांनी समजुन घ्याल हि अपेक्षा.

पाण्याने भरली की आवण काढणे म्हणजे रोपं काढून त्यांच्या गुंड्या म्हणजे जुड्या बांधायच्या. त्या पाण्यावर तरंगायच्या. मग त्या दुसर्‍या शेतात नेउन लावायच्या.>>> हे नक्की कशासाठी करतात? रोप जेथे उगवते तेथेच का राहु देत नाहित?
नेमका असाच प्रश्न मिरची,कांदा लागवड करताना पडायचा, कि याची रोपी वाफ्यात (ओपीत) तयार करुन घ्यायची,थोडी वाढली कि मग ती उपटुन २ ची जुडी करुन शेतात काही अंतरानी लावायची.वाफ्यात गर्दीमुळे ती नीट वाढणार नाहीत

खोडातून येणारे फूल कलाबाशचे असते. मागे जिप्स्या बरोबर गेलो होतो त्यावेळी झाड दाखवले होते.
पण माधवच्या फोटोतले फुल मोठे दिसतेय.

साधना,

आजच वेबदुनिया मधे वाचले चौकूळ ला काही नवीन गुहा सापडल्यात. काही माहिती आहे का ?

तो गावठी कुत्र्यांवर प्रेम करतो पाहुण्यांवर नाही.> मग त्याला हा प्रचि दाखव खुश होइल तो

आजच वेबदुनिया मधे वाचले चौकूळ ला काही नवीन गुहा सापडल्यात. काही माहिती आहे का ?

नो, घरी विचारायला पाहिजे.

मला तर तो सगळा भाग खुप पुरातन वाटतो. आंबोलीच्या हिरण्यकेशी मंदिराला लागुन असलेल्या पाणी येणा-या गुहेत १०-१५ वर्षांपुर्वी काही धाडसी तरुण गेले होते. धाडसी अशासाठी की अशा गुहेत जाणे धोकादायक असते, सलग चालता येईल इतकी उंची असेलच असे नाही, पुरेसा ऑक्सिजन/हवा नसते, सरपटणारे प्राणि भेटु शकतात इ.इ. तर ही मंडळी इतर सरपटणा-या प्राण्यांना मागे टाकत स्वतः सरपटत आत जवळजवळ १-२ किमी गेली. सोबत बॅट-या, ऑस्किजन मास्क वगैरे घेऊन गेले होते. एवढे आत गेल्यावर त्यांना तिथे चक्क एक जुनाट कारंजे सापडले. जाण्याचा रस्ता जरी अरुंद असला तरी जिथे कारंजे होते तिथे भरपुर मोकळी जागाही होती. हिरण्यकेशी नदीचा उगमही तिथेच होता. हे सगळे मी तेव्हा पेपरात वाचलेले आणि गावी ऐकलेले. यावर नेटवर कधी काही दिसले नाही.

आता त्या गुहेत कोणी जात नाही पण उजवीकडच्या गुहेत तिथे येणारी संन्यासी बाबा राहतात अधुनमधुन.

माधव, हा वेल मी पाहिलाय तिथे. आम्ही बराच वेळ तिथे थांबलेलो. कमळासारखे फुल येणारे झाडही तिथेच आहे.

शांकली, भीमाची वेल नक्कीच नाही. दिनेशदा किती वर्षे शोधताहेत ती वेल. ती राणीबागेत आहे आणि त्यांना माहित नाही असे होणारच नाही.

मला तर तो सगळा भाग खुप पुरातन वाटतो. आंबोलीच्या हिरण्यकेशी मंदिराला लागुन असलेल्या पाणी येणा-या गुहेत १०-१५ वर्षांपुर्वी काही धाडसी तरुण गेले होते. ही मंडळी इतर सरपटणा-या प्राण्यांना मागे टाकत स्वतः सरपटत आत जवळजवळ १-२ किमी गेली. >>> जबरदस्त आहे , साधनाताई ती गुहा निर्सगर्निमीत आहे का?