मी पोहे खाल्ले नाही..

अरे धागा नाही, रियाला केरळात हलवायला हरकत नाही (नवा जोडीदार केरळातला मिळो)

बेंगलोरमधे अनेकवेळा व्हेज अमुक तमुक (कोल्हापुरी, जयपुरी, हैद्राबादी, इ.) मधे गाजर आणि बिन्स मुक्तहस्ताने घालतात आणि इतर गोष्टी बहुतेक हिंगासारख्या चिमूटभर घालतात. अस्सा राग येतो ना.

वेज दोसा असा प्रकार घेऊन पाहिला तर त्यामधे पण दोशावर गाजर आणि बिन्सच भुरभुरवले होते.
हाईट म्हणजे जपानमधेही तेच, अनेक देशी रेस्तराँमधे मिक्सवेजच्या नावाखाली गाजर आणि बिन्सचा भडिमार असतो.
आणि विशेष म्हणजे या बाबतीत, पंजाबी, नेपाळी, केरळी, सर्व प्रकारच्या रेस्तराँचे अलिखित एकमत आहे.

बेंगलोरमधे एवढे भरमसाठ मराठी लोक आहेत पण एकही मराठी पदार्थ मिळतील असे रेस्तराँ नाही.
नाही म्हणायला एक ते राजवर्धन आहे, पण सॉरी कॅटेगरीतले आहे.
एवढ्या वर्षात कोणीच कसा विचार केला नाही याचे फार आश्चर्य वाटत आहे.

रियाच्या कवितेवरून अतीदक्षिणेकडील परिस्थिती अतीदक्षता विभागासारखी वाटत आहे.

नारळाच्या तेलातल्या उप्पीटात केळं??

बाकी हे काव्य.. रिया..

भारी आहे की.