पुन्हा झुळूक

विसरायच्या आठवणींची
बनवायची होती यादी
विस्मृतीत गेलेले क्षणही
त्यानिमित्ताने आले ध्यानी

चिमुरी....
लले 'बहुतेक' ??>>>>> लले 'बहुतेक' !!

नको दिलासे चांदण्याचे
उजेडात बरबटलेले...
मळलेले बिंब प्रकाशाचे
अंधार उजळाया लागले !

@ विशाल कुलकर्णी

"तो परत आलाय"
असं म्हणतोय तर खरं
"मला खात्री आहे" म्हणा
हा लवकर आला तरच

चिमुरी मस्तच (हे विस्मृती चारोळीसाठी आहे.)

जात पात निर्मुलन ही
सरकारची उत्तूंग भरारी आहे,
तरिही सरकारी कामकाजात
जात लिहीणे जरूरी आहे.

सरकारीकामे..अंगावर काटा येतो
सरकारची कामे..अंगावरच येतात
महागाई..भ्रष्टाचार..काय काय सांगणार
यादी मोठी आहे चांगलीच लांबणार

संशयाच भूत
जेव्हा मानेव बसतं
घर-दार नाती-गोती
होतात जमीन दोस्त.

कळले कींवा नाही कळले,
की होते फक्त तुझेच भास,
मी कित्येकदा उगाचच लाजले होते,
तुझी चाहुल होता आसपास.

भर दुपारी .........पोरगी
सावली.............रुसली
वडाखाली..........आणि थोबाडीत
धावली..............बसली

चं.गो.----------.विभाग्रज
(संकलित्).........(स्वयंचलित)

सरावाची वाट अन
नेहमीचीच वळणं
भेटीची पाउलं अन
लगबगीचं ते पळणं

एकच प्रश्न अन
मनी काहुर माजती
उत्तरे अनेक पण
अपुरी वाटती

रुपाला तिच्या
मंगळाने ग्रासलय,
आई वडिलाना तिच्या
वाढत्या वयाने त्रासलय.

दिशा हवी जगण्यास गड्या,
नकोस मागु फक्त भाकरी ...
राज्य करशील जगावरी तू
हवी कुणाची कशा चाकरी ...?

विशाल, सहीच

गावच्या घरानी
ओलावा मायेचा,
पाणावालेल्या डोळ्यांमधे
मायेच्या सायेचा.

सिमेंटच्या छताखाली
महापूर धनाचा,
सदोदीत धावा
धनासाठी मनाचा.

येता घरी पत्नी
नाती-गोती अळनी झाली,
बायकोच्या नादापायी
आई बापाची फाळणी झाली.

तिच्या हाताचं गोंदण
त्याच्या मनात रुजलं
त्याच्या डोळ्यांचं चांदणं
तिच्या प्रेमानं भिजलं

अंजली, गोड आहे चारोळी

केव्हातरी दुपारी हलकेच पेंग आली
वर्गातली मुले ती कॉपी करून गेली.

*****************

पुरे जाहली तीच विराणी
गाणी आता जीर्ण पुराणी
आता गाऊ मुक्त सुरांनी
मंगल गाणी दंगल गाणी

चिमुरे

रात्री घबरतो जीव इथे,
जेंव्हा नभात अंधार दाटतो.
आजुनतरी शब्द आहेत सोबत,
त्यांचाच एक अधार वाटतो.

प्रत्येक भेट प्रत्येक क्षण
आठवून कविता केली
विरहातही मी निष्ठेने
एक का होईना, ओळ लिहिली

विज्ञानाने केली म्हणे
निसर्गावर मात,
एकदा भूमी कंपली,आणि
झाली सर्व वाताहात.

थांब रे पावसा जरा बस ना तू गप्प
फेसबुक उघडेना संगणक झालाठप्प

येरे येरे पावसा
तुला देतो पैसा
पैसा झाला खरा
पाऊस गेला घरा.

मंदार,
विरहातही जे कविता लिहीतात,
असेनाका फक्त एकच ओळ.
जगने सुसह्य होते त्यांचे,
होत नाही विरहात घोळ.

घर म्हणजे पारायण
''संसार ''नावाच्या ग्रंथाच,
घर म्हणजे देवालय
''माणुसकी'' नावाच्या देवाचं.