अ‍ॅबी ग्रेंज प्रकरणाचे रहस्य - भाग २ (शेरलॉक होम्स साहसकथा अनुवाद)

Submitted by निंबुडा on 28 November, 2012 - 01:30

अ‍ॅबी ग्रेंज प्रकरणाचे रहस्य - भाग १

सरते शेवटी त्या पुन्हा बोलू लागल्या:
"मी तुम्हाला सांगते काल रात्री काय झाले......" - इथून पुढे चालू

सरते शेवटी त्या पुन्हा बोलू लागल्या:
"मी तुम्हाला सांगते काल रात्री काय झाले. कदाचित तुम्हाला माहीत असावे की घरातले सर्व नोकर-चाकर हवेलीच्या नवीन भागात झोपतात. हवेलीचा मधल्या म्हणजेच मुख्य भागात राहत्या खोल्या असून मागील बाजूस स्वयंपाकघर आणि वरील बाजूस आमचा शयनकक्ष आहे. माझी दाई - थेरेसा - माझ्या खोलीच्या वर अजून एक खोली आहे, तेथे झोपते. ह्या व्यतिरिक्त इथे कोणी नाही आणि कुठलाही आवाज ह्या पलीकडील हवेलीच्या भागांत पोचू शकत नाही. हे तपशील त्या चोरांना नक्की माहीत असणार. अन्यथा त्यांनी ज्या पद्धतीने हे काम केले, तसे ते करू शकले नसते.

"सर ह्युस्टस रात्री साधारण साडे दहाच्या दरम्यान झोपायला गेले. नोकरमंडळी त्या पूर्वीच त्यांच्या खोल्यांमध्ये झोपण्यास गेलेली होती. फक्त माझी दाई जागी होती आणि मला जोपर्यंत तिची गरज वाटून मी तिला हाक मारली नाही तोपर्यंत ती तिथेच होती. रात्रीचे अकरा वाजून गेले तरीही मी ह्याच खोलीत बसून पुस्तक वाचण्यात गढून गेले होते. नंतर वरच्या शयनकक्षात झोपण्यासाठी जाण्यापूर्वी मी सर्व खोल्यांमधून एक चक्कर टाकली. ही माझी रोजची सवय होती. कारण मी तुम्हाला हे आधीच सांगितले आहे की सर ह्युस्टस हे ह्या बाबतीत भरवसा ठेवण्याजोगे नव्हते. मी स्वयंपाकघर, खानसामा राहतो ती जागा, शस्त्रागार, बिलियर्ड खेळण्याची खोली, दिवाणखाना आणि सरते शेवटी हे भोजनगृह ह्या सर्व खोल्यांमधून चक्कर टाकली. काळे पडदे लावलेल्या ह्या खिडकीजवळ येताच माझ्या चेहर्‍यावर वार्‍याचा मोठा झोत आला आणि माझ्या लक्षात आले की खिडकी उघडीच आहे. मी पडदा बाजुला सारला आणि पाहते तो माझ्यासमोर एक रुंद खांद्यांचा मध्यमवयीन इसम उभा होता. त्याने नुकतेच त्या कक्षात पाऊल ठेवले होते. ही खिडकी फ्रेंच वास्तुकामाचा नमुना असलेली आहे. त्यामुळे बाहेरील बगीच्यात जाणार्‍या दारासारखी तिची रचना आहे. माझ्या शयनक्षातील मेणबत्ती माझ्या हातांत होती. तिच्या प्रकाशात मला त्या इसमाच्या मागे अजून दोन इसमांच्या आकृती दिसल्या. ते इसमही आत शिरण्याच्या तयारीत होते. मी झटकन मागे सरकले तरी तो इसम माझ्यावर आदळलाच! त्याने प्रथम माझे मनगट धरले व नंतर माझा गळा आवळला. मी ओरडण्यासाठी तोंड उघडण्याचा प्रयत्न केला पण त्याने माझ्या डोळ्याच्या वर जबरदस्त मुष्टिप्रहार केला आणि मला जमिनीवर पाडले. थोड्या क्षणांकरीता माझी शुद्ध हरपली असावी. कारण मी डोळे उघडले तेव्हा त्यांनी मला घंटेला बांधलेल्या दोराच्या सहाय्याने एका ओकच्या लाकडापासून बनवलेल्या खुर्चीला घट्ट बांधून ठेवल्याचे आढळले व ती खुर्ची भोजनाच्या मेजावर ठेवलेली होती. ही घंटा भट्टीच्या वरील आच्छादनाच्या वरच्या बाजुस टांगलेली आहे. मला इतके मजबूतरीत्या बांधलेले होते की मला तसूभरही हलता येत नव्हते व तोंडात कोंबलेल्या रुमालाच्या बोळ्यामुळे मी ओरडूही शकत नव्हते. आणि ह्याच क्षणी माझे दुर्दैवी पती तेथे आले. त्यांनी नक्कीच काही शंकास्पद आवाज ऐकले असणार त्यामुळे ते येईल त्या प्रसंगाला तोंड देण्याच्या पूर्ण तयारीनिशी तेथे आले होते. त्यांच्या अंगावर त्या वेळी ते रात्री झोपताना परिधान करत असत तो अंगरखा व विजार होती आणि हातात त्यांची आवडती छडी! ते उगारत ते चोरांकडे धावले, तितक्यात त्या मध्यम वयीन इसमाने भोजनकक्षात उबेसाठी असलेल्या भट्टीच्या बाजुला जाळीत खोचलेली सळई खेचून काढली आणि माझ्या पतीला तिचा एक जोरदार तडाखा दिला. एक मोठा आवाज करत ते खाली कोसळले ते परत कधी उठलेच नाहीत. पुन्हा मी काही मिनिटांकरीता बेशुद्ध झाले. मला जाग आली तेव्हा जाणवले की बाजुच्या कपाटातल्या चांदीच्या ताटल्या त्यांनी बाहेर काढल्या होत्या तसेच वाईनची बाटलीही कपाटातून बाहेर काढली होती व समोर मेजावर ठेवली होती. त्या तिघांच्याही हातांत वाईनचे पेले होते. मी तुम्हाला हे आधी सांगितले की नाही आठवत नाही, त्या तिघांपैकी एक, - जो मध्यमवयीन इसम होता - त्याला दाढी होती व इतर दोघे - जे तरुण होते - त्यांनी तुळतुळीत दाढी केलेली होती. बहुदा ते पिता - पुत्र असावेत. ते आपापसांत अतिशय हळू आवाजात कुजबुजत होते. मग त्यांनी जवळ येऊन मी घट्ट बांधले गेले असल्याची पुन्हा एकदा खात्री केली. सरते शेवटी ते ह्याच खिडकीतून बाहेर गेले. खिडकी बाहेरून बंद केली. पुढे मला माझ्या तोंडातला बोळा बाहेर काढता येण्यास जवळपास १५ मिनिटे लागली. तसे केल्या केल्या मी माझ्या दाईच्या नावाने आरोळी ठोकली. तशी ती लगोलग माझ्या मदतीला इथे धावून आली. घरातल्या इतर नोकरांनाही जाग आली व लगोलग स्थानिक पोलिसांना आम्ही खबर पाठवली. त्यांनी लगेच लंडन पोलिसांकडे बातमी रवाना केली. बस्स्स! इतकेच मी तुम्हाला सांगू शकते! आणि मी आशा करते की मला पुन्हा ह्या वेदनादायक प्रसंगाची उजळणी करण्याची गरज पडणार नाही."

"श्री. होम्स, तुम्हाला काही प्रश्न विचारायचे आहेत का?" हॉपकिन्स ने विचारणा कली.

"श्रीमती ब्रॅकन्स्टॉल ह्यांचा वेळ व सहनशक्तीची मी परीक्षा बघू इच्छित नाही, " होम्स म्हणाला, " मला तुमचा अनुभव जाणून घ्यायला आवडेल." आपला मोर्चा दाईकडे कडे वळवत होम्स उद्गारला.

"मी त्या चोरांना हवेलीत प्रवेश करण्यापूर्वीच पाहिले होते. स्वच्छ चांदणे पडले होते. मी माझ्या झोपण्याच्या खोलीत खिडकीजवळ उभी असताना हवेलीच्या फाटकापाशी रेंगाळताना मी त्यांना चंद्रप्रकाशात पाहिले होते. परंतु त्या वेळी मला त्यात काहीच संशयास्पद वाटले नाही. त्यानंतर तासाभारापेक्षाही जास्त काळ लोटून गेल्यानंतर मी माझ्या बाईसाहेबांची आरोळी ऐकली. मी लगेच खाली धाव घेतली. भोजनकक्षात प्रवेश केल्या केल्या मी शेळीगत भेदरलेल्या बाईसाहेबांना व जमिनीवर रक्ताच्या थारोळ्यात पडलेल्या साहेबांना एकाच वेळी पाहिले. ते दृश्य कोणत्याही स्त्री च्या हृदयाचा थरकाप उडवेल असेच होते. कुमारी मेरी फ्रेझर ह्यांना इतके घाबरलेले मी ह्यापूर्वी कधीच पाहिलेले नाही. सद्ग्रुहस्थांनो, तुम्ही आधीच माझ्या बाईसाहेबांना बरेच प्रश्न विचारून झाले आहेत. तेव्हा आता मला त्यांना त्यांच्या खोलीत आरामासाठी घेऊन जाण्याची परवानगी द्या. त्यांना विश्रांतीची नितांत गरज आहे."

असे म्हणून त्या वृद्धेने आईच्या मायेने श्रीमती ब्रॅकनस्टॉल ह्यांना उठवले व त्यांच्या हाताला धरून ती त्यांना त्यांच्या शयनक्षाकडे घेऊन गेली.

"ती कायम श्रीमती ब्रॅकनस्टॉल सोबत राहिलेली आहे," त्या दिशेकडे पाहत हॉपकिन्स सांगत होता, "श्रीमती ब्रॅकनस्टॉल ह्या पूर्वाश्रमीच्या कुमारी मेरी फ्रेझर. त्यांचे मूळ गाव दक्षिण ऑस्ट्रेलियाच्या अॅडलेड ह्या भागात आहे. ह्या दाईने लहानपणी त्यांना स्वतःच्या बाळासारखे सांभाळले व मोठे केले आहे. १८ महिन्यांपूर्वी त्या पहिल्यांदा ऑस्ट्रेलियातून बाहेर पडून इथे इग्लंड मध्ये आल्या तेव्हाही ही दाई त्यांच्या सोबतच इथे आली. तिचे पूर्ण नाव थेरेसा राईट असे आहे. आजच्या जमान्यात अशी एकनिष्ठ व कामसू दाई मिळणे मुश्किल आहे. इथे ह्या बाजुला या असे, श्री. होम्स!" हॉपकिन्स भोजनक्षाच्या दिशेने पुढे होत म्हणाला.

ह्या केस मध्ये आधी निर्माण झालेली रुची साफ उडून गेल्याचे होम्स चा बोलका चेहरा सांगत होता. आणि मला कळत होते की रहस्य समजल्यानंतर ह्या केसची रंजकता एकदमच नष्ट झाली होती. त्या चोरांना शोधून फक्त ताब्यात घेण्याचे काम उरले होते आणि अशा सामान्य चोरांना पकडण्यात होम्स ला काय गोडी वाटणार होती? त्याच्यासारख्या गूढ्-गहन, विद्वान आणि आपल्या कामात तरबेज गुप्तहेराला इतक्या साध्या केससाठी बोलावले गेल्याची स्पष्ट निराशा मला त्याच्या डोळ्यांत दिसून येत होती. परंतु भोजनकक्षातला विलक्षण नजारा त्याचे लक्ष वेधून घेण्यास व त्याची ह्या केस मधली गेलेली रुची परत आणण्यासाठी पुरेसा होता.

ते अतिशय भव्य आणि उंच असे दालन होते. दालनाचे छत ओकच्या लाकडाचे व सुरेख नक्षीकाम केलेले असे होते. सगळ्या भिंतींवर शिकार केलेल्या हरणांचे भुसा भरलेले मुखवटे व जुनी शस्त्रात्रे ओळीने लटकवलेली होती. प्रवेशद्वाराच्या बरोबर विरुद्ध बाजुस मघाशी बाईसाहेबांनी त्यांच्या कथनात नमूद केलेली फ्रेंच धाटणीची खिडकी होती. उजव्या बाजुच्या तीन लहान खिडक्यांतून गार थंडीतला फिकट सूर्यप्रकाश आत येत होता. डाव्या बाजुस दालनात ऊब निर्माण करण्यासाठी बनवण्यात आलेली मोठी आगीची भट्टी होती. तिच्या वरील बाजुस एका भले मोठे आच्छादन होते. ते ओकच्याच भक्कम व मजबूत लाकडापासून बनवलेले होते. भट्टीच्याच बाजुला ओकच्या लाकडाची भक्कम खुर्ची होती. तिला बसण्याच्या जागी इंग्रजी X आकाराच्या लाकडाच्या पट्ट्या होत्या व हात टेकवण्यासाठी आधाराच्या लाकडाच्या पट्ट्या होत्या. खुर्चीच्या मोकळ्या जागांमधून किरमिजी रंगाचा दोरखंड ओवून तो मधल्या इंग्रजी X आकाराच्या भागाला गाठ मारलेल्या अवस्थेत होता. श्रीमती ब्रॅकनस्टॉलना मुक्त केल्यानंतर त्या जेव्हा खुर्चीतून उठल्या असाव्यात तेव्हा दोरखंडाचा उचकटलेला भाग घरंगळून खाली पडला असावा, परंतु दुसरे टोक जे गाठ मारून पक्के केले होते ते तसेच राहिले असावे. ह्या सर्व तपशीलांची नोंद आम्ही तेव्हा घेतली नव्हती. कारण भट्टीच्या समोरच अस्ताव्यस्त पडलेल्या सर ह्युस्टस ह्यांच्या मृतदेहाखेरीज अन्य कशावरही लक्ष त्या क्षणी जाणे शक्य नव्हते.

सर ह्युस्टस हे उंच व बळकट शरीरयष्टीचे गृहस्थ होते. त्यांचे वय साधारण चाळीसच्या आसपास असावे. ते पाठीचर उताणे पडले होते. चेहरा छताच्या बाजुस असून त्यांच्या लहानखुर्‍या दाढीतून तोंडातील एक दात बाहेर डोकावत होता. त्यांचे हात वर उगारलेल्या स्थितीत असून हातात त्यांची छडी दिसत होती.
त्यांच्या काळ्या व देखण्या चेहर्‍यावर द्वेषाने पेटलेल्या व सूड घेण्याच्या ईर्ष्येने झपाटलेल्या व्यक्तीचे भाव दिसत होते, त्यामुळे त्यांचा मृत चेहरा अधिकच पाशवी व भयावह वाटत होता. ह्या दालनात प्रवेश करण्यापूर्वी ते नक्कीच झोपलेले असावेत. कारण त्यांच्या अंगावर सुरेख नक्षीकाम केलेला ठेवणीतला अंगरखा होता. तसेच विजारीतून बाहेर डोकावणार्‍या त्यांच्या पायांत ना बूट होते ना मोजे! त्यांच्या डोक्याला जबरदस्त मार लागलेला होता व सबंध दालनात त्यांच्यावर झालेल्या उग्र व घणाघाती हल्ल्याचे पुरावे दिसत होते. बाजुलाच मस्तकावर प्रहार केल्याने कमानीसारखी वाकलेली सळई पडली होती. सळईचा मूळ आकार कमालीचा बदललेला होता. होम्स ने सळईचे व तिच्या बिघडलेल्या आकाराचे बारकाईने निरीक्षण केले.

सर ह्युस्टस ह्यांच्या शवाचे निरीक्षण करणारा होम्सः

Sir Eustace Deadbody_0.jpg

"तो मध्यमवयीन मनुष्य चांगलाच ताकदवान असला पाहिजे!" होम्स उद्गारला.

"बरोबर आहे!, " हॉपकिन्स बोलता झाला, " माझ्याकडे रँडॉल त्रिकुटाचे वर्णन आहे आणि त्यातल्या पित्याचे वर्णन तुम्ही सांगितलेल्या तपशीलांशी जुळते."

"मग तर तुम्हाला त्याला शोधून काढणे फारसे अवघड नसणार!"

"अजिबात नाही! आमची शोध पथके आधीच रवाना झाली आहेत. मध्यंतरी अशी आवई उठली होती की त्यांनी अमेरीकेकडे प्रयाण केले आहे. पण आता असे दिसते आहे की ते ह्याच भागात कुठेतरी आहेत. आता मी बघतोच की आमच्या तावडीतून ते कसे काय सुटतात! आम्ही प्रत्येक बंदरावरची बातमी आम्हाला मिळण्याची व्यवस्था केली आहे. तसेच माहिती देणार्‍यास त्याच दिवशी संध्याकाळच्या आत इनाम देण्याची घोषणाही केली आहे. फक्त मला एक गोष्ट लक्षात येत नाहीये व ती ही की त्यांना इतके कसे लक्षात येऊ नये की ती स्त्री मुक्त झाल्यानंतर त्यांचे वर्णन करू शकेल व त्या वर्णना आधारे आम्ही त्यांना आरामात पकडू शकू? इतका वेडेपणा कसे करू शकले असावेत ते?"

"अगदी बरोबर! एखाद्याने हे आधीच ओळखून श्रीमती ब्रॅकनस्टॉल ह्यांनाही सद्गती दिली असती."

"त्यांना कदाचित हे लक्षात आले नसेल की, त्या शुद्धीवर आल्या असतील" मी म्हणालो.

"हां! कदाचित तसेही असू शकेल. त्यांना बेशुद्धावस्थेत पाहून त्यांना मारून टाकण्याचा विचार त्यांनी रद्द केला असेल. बरं ह्या बिचार्‍या इसमाबद्दल काही सांगशील का?" मृतदेहाकडे अंगुलीनिर्देश करून होम्स ने विचारले, " मी ह्या सद्ग्रुहस्थांबद्दल चित्रविचित्र वार्ता ऐकल्या आहेत!"

"तो एरवी एक सहृदयी मनुष्य होता, पण एकदा का दारू चा पूर्ण अंमल चढला की त्याच्याइतका नीच दुसरा कुणी नसेल. पूर्ण नशा म्हणण्यापेक्षा अर्धवट नशेत म्हणणे जास्त सयुक्तिक ठरेल. कारण ते कधीच पूर्ण नशा होइस्तोवर सगळी दारू संपवत नसत. अर्धवट नशेत त्यांच्यात सैतान संचारत असे आणि अशा अवस्थेत ते काहीही करीत असत. काहीही म्हणजे अक्षरशः काहीही! त्यांच्या कडे इतका मान-मरातब, पैसा, प्रतिष्ठा असूनही त्यांना एक-दोनदा पोलिस ठाण्याच्या वार्‍या कराव्या लागलेल्या आहेत. त्यांच्या पत्नीच्या लाडक्या कुत्र्याला जाळून मारून टाकण्याचे एक प्रकरण मध्यंतरी पोलिसांकडे आलेले होते. ते कसेबसे दाबून टाकण्यात आले होते. त्यानंतर त्या दाईला काचेचा जग फेकून मारण्याचेही एक प्रकरण झाले होते. त्यालाही नंतर फारच गंभीर वळण मिळाले होते. एकंदरीत त्यांच्या जाण्याने ह्या हवेलीमागची व पर्यायाने आमच्या खात्यामागचीही मोठी ब्याद टळली आहे, असेच म्हणावे लागेल. ते तिकडे तुम्ही काय पाहत आहात, श्री. होम्स?"

होम्स त्या ओकच्या लाकडाच्या खुर्चीच्या पुढ्यात आपल्या गुढघ्यांवर बसून खुर्चीला बांधलेल्या लाल दोरखंडाच्या गाठी काळजीपूर्वक तपासत होता. चोरांनी खेचून ओढ दिल्यामुळे तुटलेल्या त्या दोरखंडाच्या तुटक्या व घासलेल्या बाजुचे त्याने बारकाईने निरीक्षण केले.

"जेव्हा हा दोरखंड खेचला गेला असेल तेव्हा त्या घंटेचा आवाज तर नक्कीच झाला असेल." तो उद्गारला.

"कुणीही तो ऐकला नाही. कारण स्वयंपाकघर हवीलीच्या एकदम मागील बाजुस आहे."

"पण त्या चोरांनी हा अंदाज कसा बांधला असेल की कुणीच आवाज ऐकणार नाही? इतक्या अविचाराने घाई-गडबडीत हा दोर त्यांनी का व कसा खेचला असेल?"

"नक्कीच तुमची शंका रास्त आहे, श्री. होम्स. हाच प्रश्न माझ्या मनातही कधीपासून रेंगाळत आहे. मला वाटते की त्या चोराला घराची रचना व घरातल्यांच्या सवयी पूर्णपणे माहीत होत्या. त्यांना हे ठाऊक होते की त्या वेळेला घरातले सर्व नोकर त्यांच्या खोपण्यांच्या खोल्यांमध्ये असणार व त्यामुळे स्वयंपाकघरातली घंटा कुणालाही ऐकू येणार नाही. म्हणजेच घरातीलच एका नोकराच्या ते आधीपासूनच कायम संपर्कात असणार. पुरावे तरी तेच सांगताहेत. पण घरातील सर्व आठ नोकरांच्या जबान्या आम्ही घेतल्या आहेत आणि ते सर्व विश्वासू सेवक वाटत आहेत."

"तर मग संशयाची सुई त्या दाई वर म्हणजेच थेरेसावर जाते.", होम्स म्हणाला,"कारण तिला सर ह्युस्टस ह्यांनी काचेचा जग फेकून इजा केली होती. पण मग तसे असेल तर तिने तिच्या प्रिय मालकिणीचा विश्वासघात केल्यासारखे होते. आणि ती तर तिच्या मालकिणीशी अतिशय एकनिष्ठ वाटते. तसेही हा मुद्दा गौण आहे. कारण एकदा का तुम्ही त्या रँडॉल ला पकडलेत की त्याच्या ह्या पापात सहभागी असणार्‍यांची नावे तो सांगेलच. आपल्या समोर हे जे पुरावे दिसताहेत ते त्या स्त्रीने कथन केलेल्या गोष्टीला नक्कीच पूरक आहेत." असे म्हणत होम्सने त्या फ्रेंच खिडकीजवळ जाऊन खिडकीचे दरवाजे सताड उघडले, "इथे पावलांचे कसलेच ठसे दिसत नाहीत, पण खालची जमीन लोखंडासारखी टणक असल्याने आपण तशी अपेक्षाही करू शकत नाही. इथे मला दिसतेय की भट्टीवरच्या आच्छादनावर ठेवलेल्या ह्या मेणबत्त्या पेटवलेल्या होत्या."

"होय. ह्या आणि बाईसाहेबांच्या हातातल्या त्यांच्या शयनकक्षातल्या मेणबत्त्त्यांच्याच प्रकाशात त्या चोरट्यांना बाहेर जायला वाट सापडली."

"आणि त्यांनी नक्की काय काय चोरून नेले??"

"तसं पाहता त्यांनी विशेष काही चोरले नाही. बाजुच्या कपाटातल्या फक्त सहा चांदीच्या ताटल्या! श्रीमती ब्रॅकनस्टॉल ह्यांना असे वाटते की ते चोर सर ह्युस्टस ह्यांच्या अनपेक्षित मृत्युमुळे स्वतःच इतके बावचळले होते की सगळे घर धुंडाळ्ण्याचे त्यांनी कष्ट न घेताच पोबारा केला. एरवी त्यांनी तसे जरूर केले असते."

"असेच असेल ह्यात मला जराही शंकाही नाही. आणि त्यांनी वाईनही प्यायली म्हणे!"

"स्वतःला पुन्हा ताळ्यावर आणण्यासाठी असेल!"

"कपाटात उरलेले तीन पेले दिसताहेत. मला वाटते त्यांना कुणाचाही स्पर्श झालेला नाही. बरोबर?"

"बरोबर! आणि बाटली त्यांनी जिथे ठेवली होती तशीच ती तिथेच उभी आहे."

"जरा ह्या बाटलीचे निरीक्षण करुया आता! अरे, हे इथे काय आहे?"

क्रमशः ....

अ‍ॅबी ग्रेंज प्रकरणाचे रहस्य - भाग ३
अॅबी ग्रेंज प्रकरणाचे रहस्य - भाग ४
अॅबी ग्रेंज प्रकरणाचे रहस्य - भाग ५ (अंतिम)

Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

छान जमलाय अनुवाद. आपण या रहस्यात गुंतत जातो कारण आपल्या प्रत्येक शंकेचे निरसन केले जाते.

चांगला अनुवाद...

अनुवाद करायची परवानगी घेतली आहे का? नसेल तर हे कदाचित कॉपीराईट कायद्याचे उल्लंघन होईल...

अनुवाद करायची परवानगी घेतली आहे का? नसेल तर हे कदाचित कॉपीराईट कायद्याचे उल्लंघन होईल...
>>
मी मनोगतावरही काहींनी केलेले पाहिले आहेत अनुवाद. मी माझ्या नावाने कुठेही अनुवादाचे क्रेडिट इत्यादी घेण्यासाठी केलेले नाहीत हे अनुवाद. का कुठे माझ्या नावाने छापून आणलेत! शेरलॉक होम्स च्या माझ्याच एका धाग्यावर मंजुडीनेच उल्लेख केलाय की समग्र शेरलॉक होम्स ह्या नावाने आधीच ऑथराईज्ड अनुवाद मार्केट मध्ये अवेलेबल आहे.

तरीही कुठल्या कायद्याचे उल्लंघन होत असल्यास मायबोली प्रशासनाकडे मी चौकशी करून जरूर पडल्यास हे धागे स्वतःच अप्रकाशित करेन. मग तर झाले?

the case book पुस्तक सोडल्यास बाकी सर्व होम्स साहित्य प्रताधिकारमुक्त आहे. त्यामुळे ह्या पुस्तकात नसलेल्या कथांचे अनुवाद करायला काहीच हरकत नाही.

छान अनुवाद करते आहेस, निंबुडा. आणि जर पहिल्यांदाच करत असशील तर नक्कीच कौतुकास्पद एफर्ट आहे!

धन्यवाद, अ‍ॅडमिन. तुम्ही दिलेल्या दुव्यावर जाऊन शहानिशा केली मी. इथे ज्या कथेचा अनुवाद करीत आहे, ती कथा त्या लीस्ट मध्ये नाही. Happy