बेभान

तोकड्या शब्दांनी माझ्या कशी वर्णु मी ती रात्र ।
दोन तनुंच्या अंगारात धगधगती ती मखमली रात्र ।।१।।

गात्रांतून ओथंबून वाहते एक बेभान रणरणती ओढ ।
विसरु म्हणता विसरत नाही ती स्फुलिंगणारी रात्र ।।२।।

चमचमणाऱ्या ताऱ्यां खाली तळमळणारी आस ।
तिमीरी पांघरुणाखाली लखलखती शृंगारिक रात्र ।।३।।

दोन जीवांच्या मिलनाचा उफान भोगविलास ।
प्रेमपुर्तीच्या तृप्त गात्रांनी थकुन झोपली रात्र ।।४।।