शपथ

मावळतीची निरोपाची किरणं
क्षणभर विश्रांतीसाठी विसावली पानाफुलांवर
जणू सांगत होती सगळ्यांना
प्रकाश देत नसू आम्ही पण रात्रभर जगण्याची उब नक्कीच देतो
अन फुलही त्या उबदार सहवासात
डोलून थकलेली दिवसा होती तिन्हीसांजेचा नखरा पाहत
कळ्यांचं कुजबुजणं वाढलं होतं एव्हाना
खट्याळ डोळ्यांनी एकमेकीकडे पाहत मंद हसत होत्या त्या
पक्षी रमले होते एकमेकांना निरोप देण्यात
अन दिसत होती घरट्याची ओढ अधीर पंखांच्या हालचालीत
चांदण्याची चालली होती लगबग शृंगाराची
चांदवाही नादमय संथ लयीत सरकत होता स्वतःच्याच नादात
रातराणी साज सावरत गंधाळली अलवार
मोगऱ्याची नशा भिनू लागली भोवतालच्या वातावरणात