एक स्टुपिडसी लव्हस्टोरी...

भाग तिसरा - कंन्फ्यूजन

ये रास्ता है केह रहा अब मुझसे..
मिलने को है कोई कही अब तुझसे...

दिल को है क्यु ये बेताबी किससे मुलाकात होनी है..
जिसका कब से अरमाँ था..
शायद वही बात होनी है..

यु ही चला चल राही..
यु ही चला चल राही..

भाग दुसरा - द ट्रान्सफर.

"मिस्टर कुलकर्णी कॅबिनमध्ये या" मॅडमने फर्मान सोडले.

शीट! गेलो आता कर्माने.. एक दिर्घ श्वास घेतला आणि उगाचच शर्ट व्यवस्थित करत मी चाचरतच कॅबिनच दार नाॅक केलं.

तिने इशार्यानेच आत यायला सांगितलं. मी गुपचूप मान खाली घालून आत उभा होतो.

"मिस्टर कुलकर्णीऽऽ तुमची हिंमतच कशी झाली माझा हात पकडण्याची ते ही इतक्या लोकांसमोर? लेट काय येता, नुसतचं एकटक डेस्कटाॅपकडे बघत काय बसता? जाब विचारायला गेले तर डायरेक्ट हात पकडता? डोकं बिकं ठिकाणावर आहे ना??