रात्रीस खेळ चाले ३

लावण्या आणि झम्पू धन्स

@ झम्पू : अहो काहीही काय दुसर्‍यांनी दळून दिलेल्या पिठात पाणी घालून ते पीठ मळुन मी फक्त त्याच्या भाकर्‍या बनवल्या आहेत. कष्ट इतरांचे अन केवळ आवड निर्माण झाली असल्याने सादरीकरण माझं एवढंच काय ते खरं समजा

सुर्याच्या उष्णतेने तापलेली वाळवंटातली वाळू उष्णता निर्माण निर्माणही करु शकत नाही की ती टिकवूनही ठेऊ शकत नाही... कधी कधी संध्याकाळी फिरायला आलेल्यांना अनवाणी चालावेसे वाटले तर अशा गरम झालेल्या वाळूवर चालून त्यांना बरे वाटते तसेच माझे झाले आहे असे समजा

आदू धन्स

त्यांचा मुलगा आर्चिस कुठे आहे हे माहित नाही. >>> तो हिंदी सिरीयल गुम है किसीके प्यारमे मध्ये गेलाय Wink . आदिश वैद्य नाव त्याचं>> अरेच्चा..! छानच की. बेट्याला चांगला ब्रेक मिळाला म्हणायचा तिकडे. पहिल्या सीझनमधे कधी निलमीवर तर कधी माधववर चरफडत खोलीतून्/घरातून बाहेर निघुन जाण्याचेच सीन्स असायचे बिचार्‍याचे. तो त्याच्या मॉमवर म्हणजे निलमीवर भयंकर प्रेम करायचा... तिच्याशिवाय आजिबात रहायचा नाही. एकटीला आजिबात सोडायचा नाही. सतत सोबत रहायचा. अगदी ममा'ज बॉय होता म्हणा ना..! तर मॉमने २-२ खून केले हे बघून त्याला जबर धक्का नक्कीच बसला असणार.. त्यात मॉम सोबत नाही हे सत्य पचवता न आल्याने त्याने जीवाचे काही बरे वाईट करून घेतले नसले म्हणजे मिळावली. आता तो दुसर्‍या चॅनेलवर काम करतोय म्हटल्यावर इकडे परतण्याची सुतराम शक्यता नाहीच.. त्यापेक्षा त्याला देवाघरी पाठवलेलाच बरा असं लेखकाला वाटू शकतं.. बायकोचे उपद्व्याप अन मुलाचा अकाली मृत्यु पचवू न शकल्याने माधव वेडा झाला असण्याची शक्यता आहे.

माई आणि वाड्याकडे बघून जीव तिळतिळ तुटतो>> खरंय हो

ह्म्म.. बरंय. आर्चिस चांगली प्रगति करतोय. वच्छी पण साई बाबांच्या सिरियल मधे एक रोल प्ले करतेय. छाया पण मध्यंतरी बाळू मामा सिरियल मधे थातूर-मातुर रोल करताना दिसली होती. सर्वांना चांगल्या संधी मिळतातच असे नाही. माई बघा फास्ट ट्रेनप्रमाणे सटासट रुळ बदलत सुसाट रोल मिळवत धावत असते. तिला राखेचा१ मधे डेली रोल केल्यावर लगेच झीमचीच नकटीच्या लग्नाची सिरियल मिळाली ज्यात सुद्धा डेली काम होतं.. ते संप्लं तेव्हा पुन्हा राखेचा२ लगेच सुरू झालं ज्यात ती पहिल्या भागातल्या पहिल्या फ्रेम पासून शेवटच्या भागातल्या शेवटच्या फ्रेम पर्यंट दिसली.. तो सीझन संपला तेव्हा सोनी मराठीवरच्या काळूबाई मधल्या आशालताबाई कोरोनाने गेल्या की लगेच त्यांच्या जागी माईची वर्णी लागली.. तिथं थोडे दिवस काम केल्यावर पुन्हा राखेचा३ सुरु झालं ज्यात माई परत पहिल्या भागाच्या पहिल्या फ्रेम पासुन हजर..!!

रुपाली ताई धन्यवाद

कालच्या भागात जास्त काहीच नाही झालं.. जे झालं ते कसतरीच पटवून घ्यावं लागलं. २ धक्के बसले जेंव्हा जुना सुसल्या अन जुनी देविका बदललेल्या दिसल्या.

एपिसोड सुरु होतो तोच वाड्याच्या मागे माई बावीतून पाणी शेंदताना. पहाटे पहाटे ती पाणी शेंदत असते. तिला एक कळशी पाणी शेंदण्यासाठी सुद्धा फार कष्ट पडत असतात. कशीबशी ती एक कळशी पाणी शेंदते तेंव्हा ती तांब्याची कळशी सर्व बाजुंनी चेपलेली दिसते. बावीच्या मागे केळीची बाग अजुनही आहे हे बघुन आपणाला बरं वाटतं.

इकडे एका बंगल्याच्या समोर पार्क केलेल्या पांढर्‍या शुभ्र आर्टिगा गाडीतून आपला पांडु उतरतो अन नेहमीप्रमाणे घोळ घालणे सुरू करतो. त्याला एक अनोळखी माणुस घरात साहेब आहेत का विचारत असतो तर त्या माणसावर हा पांडबा पाईपने पाणी उडवतो. त्या बिचार्‍याचा शर्ट भिजतो तेवढ्यात अजुन एक डिझायर कार तिथं येते ज्यातून अगदी तोकडे कपडे घातलेली तुपारे मधील इशा निमकरची जाऊ उतरते. तिला बघून पांडू सुसल्या ईलंय असं म्हणतो तेव्हा ही बाई सुसल्या आहे हे आपणाला कळातं. पांडबाचं अन तिचं संभाषण ऐकुन आपणाला समजतं की सुसल्या एके दिवशी भर पावसात वाड्यातून एका पोलिसासोबत पळून जाते अन त्याच्याशीच लग्न करते. लग्नानंतर ती गावातच बंगला बांधून तिथं राहु लागते. तिचा पती खूप रागीट आहे असंही पांडुकडून समजतं.

मग त्या शर्ट भिजलेल्या माणसाकडे पहात सुसल्या तो इथे कशाला आला आहे हे विचारते. त्यावर तो हातात अंगठ्या, गळ्यात सोन्याची चेन असलेला माणुस तिला त्याला साहेबांना भेटायचं आहे असं सांगतो. त्याच्या अंगावरील सोनं पाहून सुसल्या त्याला घरात बोलावते अन त्याचा भिजलेला शर्ट काढून त्याला अंग पुसायला टॉवेल देते. तिचा नवरा (साहेब) परत यायला अजुन वेळ आहे असं सांगत त्या माणसासाठी चहा आणि गोडधोड घेऊन येते. त्यानंतर ती त्या माणसाच्या उगीच गळे पडण्याचा प्रयत्न करत असतानाच तिचा नवरा येतो (हा तोच पीळदार मिशीवाला गुंड वाटला होता ज्याने दुसर्‍या भागात साळगावकराचं गचुंडं धरलं होतं..!) अन या दोघांना अशा अवस्थेत पाहून तो त्या माणसाच्या डोक्यालाच पिस्तुल लावतो. माणुस जाम घाबरतो आणि सुसल्या त्या माणसावरच आळ घेत त्याला अजुनच घाबरवून सोडते. मग त्या घाबरलेल्या माणसाला सुसल्याचा नवरा तो इथे कशासाठी आला होता असं विचारल्यावर माणुस सांगतो की एका गुन्हासाठी मांडवली करायला आलेलो (पैसे देण्यासाठी). मग सुसल्याचा नवरा त्या माणसाकडून दुप्पट पैसे घेऊन त्याला घरातून पिटाळून लावतो. त्यानंतर सुसल्या तिच्या नवर्‍याला कानफाटीत मारते अन एवढ्या घाबरलेल्या माणसाकडून फक्त नोटांची बंडलंच काय घेतली त्याच्या हातातील अन गळ्यातील सोनं दिसलं नाही का असं खडसावून विचारते तेव्हा अपणाला समजतं की हा या दोघांचा पैसे कमावण्याचा डाव आहे. अशाप्रकारे पैसे गोळा करून ते श्रीमंत झालेले आहेत. परंतू मला एक गोष्ट खटकली ती म्हणजे जुन्या गब्दुल्या सुसल्याच्या लकबी हुबेहुब साकारण्याच्या अट्टाहासापायी नव्या शेलाट्या सुसल्याची फार केवीलवाणी अवस्था होत आहे. मुळात आकेरी सारख्या कोकणातल्या खेडेगावात अशी आपुर्‍या वस्त्रानिशी कोणी रहिवाशीण रहात असेल हे स्विकारणं थोडं कठीणच जातं.

मग सुसल्या अन तिच्या नवर्‍याचं वाड्याच्या विक्रीबद्दल संभाषण होत असतं तेवढ्यात साळगावकर तिथं टपकतो. वाडा माई म्हातारीमुळे अजुनही विकला जात नाही हे कळल्यावर सुसल्या नवर्‍याला अजुनच कानफाडते अन म्हातारीचा अंगठा कसा घ्यायचा हे ती स्वतः बघेल असं म्हणत थेट साळगावकराला घेऊन वाड्यात येते.

इकडे वाड्यात माई तिच्या तुळशी वृंदावनासमोर उभी राहून नारळाच्या करवंटीने तुळशीला पाणी घालत असते (तिला असं करवंटीने पाणी घालताना बघून आपणाला अहेवपणातील नुकतीच आंघोळ करून, केसांना ओला टॉवेल गुंडाळून, ठसठशीत टिकली लावलेली सवाष्ण माई प्रसन्न चेहर्‍याने, हातात पुजेचं ताट घेऊन पितळी तांब्याने तुळशीला कशी पाणी घालत होती हे आठवून अजुनच वाईट वाटतं ) अन त्याचवेळी कॅमेरा तुळाशीच्या खोडापासून शेंड्यापर्यंत हळूहळू वर सरकतो अन माई जळून गेलेल्या तुळशीला पाणी घालते की काय अशी आपली धारणा होत असतानाच काट्या झालेल्या तुळशीच्या एक दोन शेंड्यांवर एक दोन हिरवी पानं दिसतात अन आपल्या जीवात थोडा जीव येतो. तुळशीला पाणी घालून झाल्यावर माई तुळशीपुढे हात जोडते अन घरावर कुणाची वाईट नजर पडा नको असं म्हणते (आपल्या मनात येतं की आता अजुन काय वाईट व्हायचं राहिलंय हिच्या घराचं..??)

तुळशीला पाणी घालून माई जेव्हा मागे वळते तेव्हा तिच्या मगे लाल रंगाची साडी नेसून फटाकडी सुसल्या साळगावकराला घेऊन आलेली असते. तिला पहाताच माईचा संताप होतो अन आता लग्न झालेल्या सुसल्याचे वाड्यात काय काम आहे असं विचारत असताना नखरेल सुसल्या तिला माईची काळजी वाटते म्हणुन आले असं सांगते. माईसाठी तिने आंबोळ्या आणल्यात असं सांगत भुतकाळात तिने माईच्या आंबोळ्या खाल्यात ज्या माधवाने तिला घरी आणुन दिल्या होत्या अशी आठवण मानभावीपणाने सांगत आंबोळ्यांचा स्टीलचा डबा पुढे करते. तो डबा बघून माईला भुतकाळात अभिरामासाठी माधवाकडे सुपुर्द केलेल्या आंबोळ्यांची आठवण येत अभिरामला अंबोळ्या फार आवडतात असं तोंडुन निघतं. नेमकं तोच धागा पकडत सुसल्या माईला टोकते की आता तो अभिराम येतो का माईची काळजी घ्यायला. उलट तीच कशी माईसाठी अधुन मधून खाणं पाठवत असते वगैरे. त्यावर माई तिला तिच्या आंबोळ्या परत करते अन सुसल्या तिच्या आईप्रमाणेच आता लोकांच्या संसारात विष कालवते आहे असं सुनावते. त्यावर संतापलेली सुसल्या माईला सांगते की हा वाडा विक. माईपुढं ती पैशांची बंडलं धरते जी माई झीडकारून लावते. वाड्यासाठी चांगलं गिर्‍हाईक आलंय तेव्हा त्याचे पेपर्स पुढे करत तिचा अंगठा मागु लागते. पण माई तिला नकार देताच सुसल्या माईची मानगुट पकडून तिला भुईवर पाडते अन साळगावकर तशाही अवस्थेत माईचा अंगठा इंकपॅडवर टेकवून तो कागदपत्रांवर उमटवू लागतो. माई जिवाच्या अकांताने ओरडत असते की जीव गेला तरी ती अंगठा देणार नाही अन अभिराम असता तर किती बरं झालं असतं वगैरे. अन तेवढ्यात एक पांढरी आर्टिगा येते जिची नंबरप्लेट झाकलेली असते (कदाचित पांडू मघाशी ज्या आर्टिगेत होता तीच असावी.. ) अन आवाज येतो, "आई.. मी आलोय". तत्क्षणी सुसल्याच्या हातून माईची मानगूट सुटते अन साळगावकराच्या हातून माईचा हातही सुटतो.

माई देवसेनेच्या अविर्भावात गाडीकडे बघू लागते की तिचा अमरेंद्र बाहुबली कुठं आलाय. पण गाडीतून अमरेंद्र बाहुबली ऐवजी अवंतिका उतरते . ती केरळी ओणम साडी नेसलेली बाई बघून साळगावकराला वाटते की वाड्याचं गिर्हाईकच आलं. तो पळत तिच्यापाशी येतो अन तिला मराठीत विचारतो की बाई तुम्ही वाडा विकत घ्यायला आलाय ना म्हणुन. त्यावर ती केरळी कुडी येनमाडती कानझाडती असं काहीतरी बडबडत गळ्यातलं मंगळसुत्र दाखवते (कदाचीत ती म्हणत असावी की ती या वाड्याची सून आहे..!). आता सुसल्याला म्हातार्‍या माईची सही घ्यायची घाई झालेली असते. ती बसलेल्या माईचा अंगठा कागदावर उठवणार तेवढ्यात माईचा बाहुबली आपलं ते हे अभिराम गाडीतून खाली उतरतो अन गाडी, अभिराम, त्याची बायको, माई, सुसल्या, साळगावकर अन या सर्वांच्या मागे असलेला वाडा अशी फ्रेम दाखवण्यासाठी ट्रॉली उचलत कॅमेरा एपिसोडचा एंड करतो.

प्रीकॅप मधे काय दाखवलं ते काय कळणा नाय

धन्स अरुण

धन्स लावण्या
---------------------०००---------------------------

कालच्या भागाची सुरुवात होते तीच मुळी त्या केरळी ओणमच्या साडीचा पदर वाड्याकडे ओढला जातो त्या सीन ने. नक्की काय होतंय हे आपल्याला कळायच्या आत माई "माझो अभिराम इलो.. बघितला का माझो अभिराम ईलो.. ह्या घराचा मालक ईलो.." चा गजर करत वाड्यापुढुन इकडून तिकडे पळू लागते. तिला थांबवत अभिराम तिला "आई" अशी हाक मारतो तेव्हा ती भानावर येत शांत होते अन इतक्या वर्षांनी आपणाला आपल्या एकातरी मुलाने "आई" म्हणुन हाक मारावी यासाठी तरसाळालेली माई अभिरामच्या गळ्यात पडून रडू लागते तेव्हा आख्खी फ्रेम गहिवरून येते मग ती अभिरामवरून भाकरीचा तुकडा उतरवायला म्हणुन घरात जाणार तोच तिला क्षणात परिस्थितीची जाणीव होते पण त्यामुळे तिचं काहीही आडत नाही. दुसर्‍याच क्षणाला ती खाली वाकून जमिनीवरची माती-काट्या-पानं जे काही हाताला लागेल ते घेऊन अभिरामाची दृष्ट काढते अन त्याला घरात घेऊन जाऊ लागते. नेमकं त्याच वेळी आपणाला तुळाशी वृंदावनही दिसतं अन काल माई तुळशीला पाणी घालताना तुळशीच्या वाळक्या काड्या झालेल्या शेंड्यांवर फुटलेली २ पानांचा अर्थ कळतो.

तिला थांबवत अभिराम विचारतो की तिची आणि वाड्याची ही अवस्था होईपर्यंत सगळे बघत कसे काय बसले..? दत्ता, माधव, छाया कुठे आहेत..? तेव्हा माई दीर्घ सुस्कारा सोडत अभिरामला एवढंच सांगते की त्यांचं नाव आता पुन्हा काढु नये. त्यांच्याबद्दल नंतर सांगते आधी त्याने घरात यावे. त्याच्या सोबत आलेल्या केरळी ओणमकडे माई कसनुशी बघत अभिरामच्या हाताला धरून वाड्याची पहिली पायरी चढते त्यावेळी कॅमेरा आपणाला दोघांच्या पायाशी आणुन ठेवतो . आपणाला दिसतं की पहिल्या पायरीवर माईचं अनवाणी म्हातारं पाऊल धुळीने भरलेलं अन अभिरामचं पाऊल उंची स्टँडर्डच्या बुटात बंदिस्त आहे.. पण दुसर्‍याच क्षणाला अभिराम बूट घातलेलं पाऊल खाली जमिनीवर घेतो अन दोन्ही पायातले बूट काढून खाली काढून ठेवतो ( त्या क्षणी त्याच्या बुटांच्या शेजारी आण्णांच्या कुजलेल्या चपलाही दिसतात) अन पुन्हा पायर्‍या चढून वर जातो ते पाहून आपल्या मनात अभिराम बद्दल उगाच अभिमान वगैरे दाटून येतो

अभिराम माईसोबत देवघरात जातो. जाताना ओसरी, दिवाणाखाना, माजघर अन देवघराची वाताहत त्याला बघवत नाही. धुळीने भरलेल्या देव्हार्‍यातल्या देवांना मनोभावे हात जोडून माई म्हणते की सर्वांना सुखात ठेव (गेले २ सिझन हिचे हेच गार्‍हाणं ऐकुन हिचे देव कानकिवंडे झालेत हे आपणाला पक्कं माहित झालेलं असतं ). अभिरामलाही ती देवाला हात जोडायला सांगते. अनिच्छेनेच अभिराम हात जोडतो अन पटकन उठुन स्वयपाक घरात येतो तर तिथलं भेसूर दृष्य पाहून त्याला अतिशय वाईट वाटतं. तो माईला विचारतो की ती अशा पडक्या घरात इतके दिवस कशी राहिली? इतक्या दिवसात तिने अभिरामला एका शब्दानेही का कळवले नाही..?? त्यावर माई उत्तरते की तिने दर आठवड्याला पोष्ट्याकरवी अभिरामला पत्र पाठवलंय.. नेमकं त्याच क्षणी अभिरामला एक जुना रुपाया ओसरीवर पडलेला दिसतो. तो रुपाया घेतो तेव्हा केरळी ओणम ते काय आहे असं विचारते (जसा काही हिने केरळात रुपया बघितलाच नव्हता कधी..!) त्यावर अभिराम ते जुनं नाणं आहे असं सांगतो. केरळी ओणम सतत मल्ल्याळीच बोलत असते तेव्हा माईच अभिरामला तिच्या बद्दल विचारते अन देविका कुठं आहे असंही आपल्या मनातला प्रश्न फेकते. त्यावर अभिराम सांगतो की ती केरळी ओणम त्याची बायको आहे अन तिचं नाव कावेरी आहे. देविकाला त्याने पटत नव्हतं म्हणुन घटस्फोट दिला आहे. त्यावर माई लगेच उत्तरते की तरीच देविकाचे आईवडील कधी भेटले तर तोंड वेंगाडुन निघून जातात. मग कावेरी माईच्या पाया पडते. तेवढ्यात साळगावकर "साहेब.. साहेब.." करत येतो.

साळगावकर लगेच बदलेला असतो. अभिरामशी अन माईशीही चांगला वागु लागलेला असतो. तो स्वतः माईची कशी काळजी घेत होता हे सांगत असताना अभिरामला घरीच जेवायला अन रहायला बोलावतो. त्यावर अभिराम जिथं आई तिथं तो असं ऐकवतो मग साळगावकर माईलाच घेऊन जातो असं म्हणतो. अभिराम त्याला विचारतो की मघाशी तो आला तेव्हा तोच आईचा अंगठा घेण्यासाठी आला होता ना वगैरे तर विषय टाळून आपण कसे ऑल इन वन आहोत हेत पटवून देत साळगावकर अभिरामचा ड्रायव्हर बनण्यापासुन ते त्याच्या घराची डागडुजी करण्यापर्यंतची सगळी कामं करायला तयार होतो. अभिरामाकडून ५००० अ‍ॅडव्हान्स घेऊन लगोलग कामगार देखिल घेऊन येतो.

मधेच एकदा देविकाचे आई-वडिल येऊन ओसरीत उभ्या अभिरामाला बोल बोल बोलतात अन नाईकांचा उद्धार करून तळातळाट लागतील असे शिव्याशाप देत परत जातात. देविकाच्या वडिलांचा डावा गाल कमालीचा फुगलेला दिसतो

अभिराम बायकोच्या आग्रहाखातर आण्णांची खोली दाखवतो खरं पण तिथं तिला उगिचच झटके आलेले दाखवले आहेत जे की आपणाला पटत नाहीत. मग अभिराम साळगावकराच्या आग्रहाखातर बायकोला घेऊन घरी जातो. तिथं साळगावकरणीने आधीच घरी आलेल्या माईला भांडी घासायला लावलेले असते. ते समजल्यावर अभिराम माईला घेऊन घरात येतो. वाद्यातील धुळीच्या अ‍ॅलर्जीने कावेरीची तब्येत बिघडते अन तिला चांगलाच ताप भरतो. त्या तापाने ती हा हु करु लागते अन काळजीत पडालेली माई कावेरीच्या गालांवर हात फिरवत असतानाच एपिसोड संपतो.