कुलदेवतेचे आयुष्यातील, मनातील स्थान, भूमिका

मी तर देवालाही समजून घेतले...असेल तुझी काही हतबलता...नाहीतर तू ऐकलच असतेस ना माझे.... >>> ग्रेट, नतमस्तक. केवढे उद्दात विचार आहेत.

सामो माझ्याकडूनही धन्यवाद.

आदिश्री तुमचा एक प्रतिसाद वाचून रमण महर्षींची एक कथा आठवली. एकदा एक विष्णुभक्त रमण महर्षिकडे जातो आणि बोलता बोलता विचारतो की माझे देहावसान झाल्यावर मला विष्णुधाम प्राप्त होईल का. रमण महर्षी हो म्हणतात. तो भक्त एकदम उल्हसित होऊन विचारतो मला भगवान विष्णूंचे दर्शन होईल का? रमण महर्षी हो म्हणतात. तो भक्त एकदम आनंदित होईन विचारतो की ते माझ्याशी बोलतील का? ' मण महर्षी त्यालाही हो म्हणतात. मग भक्त न राहवून विचारतो ते काय बोलतील माझ्याशी? तेंव्हा रमण महर्षी म्हणतात 'तू कोण आहेस याचा शोध घे' (क: अहं ? - स: अहं )
शेवटी सर्वांना सगुणाकडून निर्गुणाकडेच जायचे आहे. मार्ग फक्त वेगवेगळे. ध्यानयोग काय भक्तियोग काय किंवा ध्यानयोग काय शेवटी तिकडेच घेऊन जाणार. जो मार्ग आपल्याला भावतो सोपा वाटतो त्या मार्गाने चालत राहावे.

खरे आहे... कोहंसोहं...आपला मार्ग आपल्याला निवडतो.....योग्य वेळ यावी लागते ...सगळे मार्ग त्या एका परमसत्याकडे जातात... आपल्याला आनंद वाटेल ते करावे......जन्मोजन्मीचा प्रवास आहे....जे चिरंतन आहे.. त्याला आपल्या मर्यादित जाणीवामध्ये मापू शकत नाही...

आदिश्री, अन्जू, तुमच्या मनात नि मुखात एवढं सोसूनही भगवंताचे नाम वा स्मरण टिकून आहे, हाच प्रत्यय आहे की तुमची हाक त्याच्यापर्यंत पोहोचत आहे. बाकी काही बोलण्याची माझी पात्रता नाही. पण विपरीत परिस्थितीतही भगवंतावरील विश्वास दृढ असणे ही त्याची कृपाच होय असे संत सांगतात.

अंजू, आदीश्री तुम्हाला खूप साऱ्या शुभेच्छा.

अञूताई, आदिश्री, तुमच्या पोस्टस् छानच आहेत.

प्रतिसांदामध्ये कुलदेवता म्हणजे काय? कुलदैवत / कुलदेवता ही संज्ञा नेमकी कधी पासून आणि कशी आली या विषयीपण माहीती द्यावी जाणकारांनी.

विष्णुसहस्त्रनामाविषयी असे ऐकिले आहे की त्याचे उच्चार फार महत्वाचे आहेत. चुकीचे उच्चार झाल्यास विपरीत परिणाम संभवतात.

स्तोत्र कठीण असं ऐकून आहे पण मी नामावली म्हणते त्यात फक्त विष्णुची नावं आहेत, ते सोपं आहे.

माझी गीता मात्र वाचून पूर्ण होत नाही, त्यात अनेक अडथळे येतात, अर्थासहित एकदा मला पूर्ण वाचायची आहे. नवऱ्याची दोनदा वाचून झाली पण माझी होत नाही, प्रयत्न सोडलेत आता सध्या. बाकी काही ठरवलं तर विशेष अडचणी येत नाही, वाचून होतं.

विष्णूसहस्त्रनाम स्तोत्र सुरूवातीला वाचायला कठीन जातं कारण ते संस्कृत मध्ये आहे,पण उच्चार निट जमलेत की मग फारसे कठीण जात नाही ,पण वाचायला २० - ३० मिनीटे लागतात.मला तर सुरूवातीला गणपती अथर्वशिर्ष सुध्दा वाचायला कठीन जायचं ,पण आता जमतं

ज्यांना आपली कुलदेवता माहीत नसेल त्यांनी' कुलदेवताय नमः' हा मंत्र म्हटला तरी चालतो.

मलाही गीता वाचण्यात अडचणी येतात किंवा निरस वाटते... म्हणून ज्ञानेश्वरी घेतली तर ती दैनंदिन निघाली ...फार कमी ओव्या आहेत त्यात...सोपी सार्थ आणि विस्तृत अशी आहे का online ?
आपली कुलदैवतेशी नाते दूर राहून कसे दृढ़ ठेवावे.. .. मुलांना त्या बाबतीत कसे समजावून सांगावे.....So they will continue...मला असे नको आहे की त्यांंना अडचणीत असतानाच फक्त आठवण यावी..

चांगले आहे की सामो...मला असे relate करता येत नाही... मला परमात्मा असा देवी ,सद्गुरु, पुरुषदेव वेगवेगळ्या देवता even कुलदेवता ई.separate रुपामध्ये बघता येत नाही...एकमात्र आकार नसलेला शीतल प्रकाश वाटतो......

"म्हणून ज्ञानेश्वरी घेतली तर ती दैनंदिन निघाली ...फार कमी ओव्या आहेत त्यात...सोपी सार्थ आणि विस्तृत अशी आहे का online ?" ----------- आदिश्री, फेसबुक वर एक ग्रुप आहे 'सार्थ ज्ञानेश्वरी' म्हणून. तिथं रोज ज्ञानेश्वरीच्या दहा ओव्या मराठी अर्थासकट पोस्ट केल्या जातात. नवीन आवर्तन सुरु होऊन साधारण दोन अडीच महिने झाले आहेत फक्त. त्यामुळे वाटल्यास आधीच्या ओव्या आणि अर्थ वाचून लवकर होईल आणि नंतर रोज दहा ओव्या अर्थासकट वाचणेही शक्य होईल असे मला वाटते.

न मोक्षस्याकांक्षा भव्विभववांछापि च न मे
न विज्ञानापेक्षा शशिमुखि सुखेच्छापि न पुनः।
अतस्त्वां संयावे जननि जननं यातु मम वै,
मृडानि रुद्राणी शिव शिव भवानीति जपतः॥८॥
अतिशय आवडले .... धन्यवाद सामो.. आता याचे youtube version शोधते...मला ऐकायला खूप आवडते....
धन्यवाद कोहंसोहं... नक्की पहाते...
धन्यवाद लंपन आणि निलाक्षी..

असे ऐकले आहे की मंत्रदेवतेचा सव्वा लाख वेळा जप झाला की तो मंत्र सिद्ध होतो म्हणजे आपल्यासाठी जागृत होतो. १२ लाख वेळा विधीसहित जप केल्यास कुंडलीतील एका स्थानाची शुद्धी होते म्हणजे त्या स्थानावर असलेला वाईट ग्रहांचा प्रभाव अत्यंत क्षीण होतो किंवा पूर्णपणे नष्ट होतो. असे हे अनुष्ठान १२ वेळा झाले म्हणजे १ कोटी ४४ लाख वेळा जप झाला की कुंडलीतील १२ स्थाने शुद्ध होतात आणि या जन्मातील वाईट ग्रहप्रभाव नष्ट होतो. उरलेले जीवन गुरुकृपेने आणि परमेश्वरी कृपेने चालते.
मंत्रजप साडेतीन कोटी वेळा झाला की भूतशुद्धी आणि चित्तशुद्धी होते. शरीरातील पंचमहाभूते शुद्ध होतात आणि मनाचा चंचलपणा, वखवख, पूर्वजन्मेचे वाईट संस्कार कमी होऊन चित्तशुद्धी होते. इथून पुढे मंत्र सूक्ष्मपणे कार्य करू लागतो. साधारण मंत्रअक्षरइतका कोटी जप झाला की त्या देवतेचे दर्शन होते आणि मुक्तिमार्ग सुलभ होतो. (उदा श्री राम जय राम जयजय राम या त्रयोदशाक्षरी मंत्राचा १३ कोटी जप झाला की रामाचे दर्शन होते).
परंतु मंत्रजपाचे काही नियम आहेत व ते पाळले तरच अनुभूती येते. मंत्र गुरूकडून विधीसहित अनुग्रह किंवा दीक्षा स्वरूपात मिळालेला असल्यास सर्वोत्तम. मग गुरूंनी सांगितलेल्या नियमानुसार जप करावा. गुरूकडून मंत्र मिळालेला नसल्यास इष्टदेवतेचा किंवा कुलदेवतेचा जप करावा असे वाचले आहे.

नामाचे आणि जपाचे महत्व अनन्य आहे... परोपकार आणि दानधर्म ...तो ही अहं बाजूला ठेवून..स्वामी दत्तावधूत यांनी प्रारब्ध शुद्धि साठी अत्यंत आवश्यक सांगीतला आहे.
शिवाय सत्याचरण मग यात अतिशयोक्ती ,लपवालफव टाळणे, सत्य बोलणे सगळेच आले....असत्याची कास धरून परमसत्याच्या क्रुपेची अपेक्षा करू नये.

मी नवरात्रात देवी त्रिशती वाचते किंवा एरवी स्वामी सप्तशती वाचते, ती दत्तावधुत महाराज यांनीच लिहीली आहे.

स्वामी परमहंस योगानंद यांचं योगी कथामृत पुस्तकपण मला जबरदस्त आवडलेल्यापैकी आहे. ते वाचून मला क्रियायोग शिकावा असं मात्र वाटलं नाही, नवऱ्याला वाटलं. तो आहे क्रियायोग साधक. मला योगानंद यांचा प्रवास आवडला. ते पुस्तक कधीही मनात आले की एखादे प्रकरण काढून वाचते मी. मोठं असूनही ओघवतं आहे.

श्री. एम. यांचंही पुस्तक वाचलं मी, आधी मी बरेच दिवस वाचायला घेतलं नव्हतं, कंटाळा येईल असं वाटलं पण नंतर वाचायला घेतल्यावर मात्र आवडलं.

बाकी परोपकार, दानधर्म बाबत माझे बाबा सांगतात की जास्त वाच्यता करायची नाही आपण कोणासाठी काही केलं तर, या हाताने दिलेलं दान त्या हाताला कळू देऊ नये, जमेल तसं दुसऱ्यासाठी करत राहा. कोणी तुमच्यासाठी काही केलं तर मात्र विसरू नका, लक्षात ठेवा. माझे बाबा खरंतर अतिशय साधेसुधे पण त्यांनी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आम्हाला खूप शिकवलं. जी काही थोडीफार सकारात्मकता माझ्याकडे आलीय, ती त्यांच्याकडून आलीय. ते पोथ्या किंवा धार्मिक फार वाचणाऱ्या गटातले नाहीत, ते आई वाचते, ती नेमधर्म करते.

मी धार्मिक वाचायला सुरुवात करायच्या आधीपासूनच बऱ्याच चांगल्या गोष्टी खरंतर बाबांनी सांगितल्या होत्या.

सामो, कुलस्वामिनी ही आपल्या कुळातील जन्मलेल्या लोकांचे हित चिंतिते, काळजी घेते अशी श्रद्धा आहे म्हणुन तिच्या विषयी कृतज्ञता हवी या भूमिकेतून असे विधी सांगितले जातात. ज्यांना ते शक्यच नसेल त्यांच्या साठी मानसपूजेची सोयही आहेच.

छान धागा सामो. अनेक नव्या गोष्टी कळल्या. जुन्या गोष्टींना उजाळा मिळाला.

एक गोष्ट सांगते..
माझी लग्नानंतरची कुलदेवी आंबेजोगाईची योगेश्वरी देवी आहे. आम्ही लग्नानंतर दर्शनाला गेलो होतो. तेव्हाच मंदीर आणि देवी पाहून खूप प्रसन्न वाटलं होतं. मग मुलगा झाल्यावर त्यालाही दर्शनाला न्यायचं होतं, reservation वगैरे सगळं झालं होतं. पण ऐनवेळी ola वाल्याने दगा दिला. म्हणून परत ऑटो बुक करुन मग निघालो. वाटेत पूर्ण वेळ मातेचा जप चालू होता आम्हा दोघांचाही की गाडी गाठता येऊ दे. नशिबाने ऑटो वाला ही खूप चांगला मिळाला सगळं सांगितल्यावर त्यानेही फास्ट चालवली तरीही पुणे स्टेशन च्या आधीच्या सिग्नल ला खूप वेळ गेला, आम्ही आशा सोडून दिली पण जप चालूच होता. गाडीची वेळ निघून गेली होती, स्टेशन वर पोचलो नवऱ्याने मुलाला कडेवर घेतले होते अन माझ्याकडे जड बॅग, दोघेही पळत ब्रिज क्रॉस करून प्लॅटफॉर्म वर पोचलो तर अपेक्षेप्रमाणे गाडी दिसली नाही, सहज डावीकडे पाहिलं तर थोड्या अंतरावर चक्क ट्रेन उभी होती आणि आता सुटत होती परत पळालो आणि नवरा आणि मुलगा एका डब्यात आणि मी दुसऱ्या असं करून गाडीत चढलो. एवढं पळल्यामुळे पाय अक्षरशः थरथरत होते आत उभं राहायला ही जागा नव्हती. थोड्या वेळाने तिथल्या लोकांनी सांगितले की गाडी ठरल्या वेळेलाच सुटली होती पण पुढे गेल्यावर कोणीतरी चेन खेचल्यामुळे थांबली होती आणि त्यामुळे आम्हाला मिळाली. नंतर पुढच्या स्टेशनवर आम्ही उतरून आमच्या reserved सीट वर गेलो.
परंतू माझा पूर्ण विश्वास आहे की देवीने आमची प्रार्थना ऐकली, तेव्हापासून माझी देवीवरची श्रद्धा अगदी गाढ झाली आहे.
आणि आपण खरंच मनापासून देवीची प्रार्थना केली तर देवी नक्की आपलं संकट निवारायला बळ देते याची खात्री आहे.

सान्वी किती छान अनुभव.

माझी माहेरची कुलस्वामिनी योगेश्वरी आहे, सहा सात वर्षापूर्वी, माहेरचे सर्व आणि आम्ही तिघे इथून गाडी करून गेलेलो. परळी वैजनाथला पण जाऊन आलो. तिथे प्रत्यक्ष जाऊन कुलस्वामिनीचा छोटा फोटो आणून देवात ठेवावा हि इच्छा पूर्ण झाली माझी. फार प्रसन्न वाटतं तिचं रूप बघून.

मला कोल्हापूरच्या अंबाबाईला पण रोज दोनदा वेगवेगळ्या प्रकारे सजवतात ते बघायला आवडतं. एकदा काकड आरतीच्या वेळी फुलांनी आणि कापसांच्या वस्त्रांनी सजवलेलं रूप आणि दुपारी भरगच्च दागिने रूप, तिला वेगवेगळ्या प्रकारे साडी नेसवतात ते कसब वाटतं मला. टिळा आकार पण रोज वेगवेगळा.

धन्यवाद अंजु, माझी माहेरची कुलस्वामिनी सप्तश्रुंगी माता आहे. तुम्ही म्हटल्या तसंच सकाळी गेलो तर अभिषेकपासून अरतीपर्यंतचे सगळ्या गोष्टी बघण्याचा योग येतो. अगदी टिळा रेखाटण्यापासून साडी नेसवणे, मग दागिने परिधान करणे, अगदी तंद्री लागते बघताना.

मस्त.

मी कोल्हापूरला गेले नाहीये म्हणजे on the way कोल्हापूर बघितलं श्रीरामपूर कोकण प्रवासात पण साईट like केल्याने फोटो येतात. हल्ली सप्तशृंगीचे पण येतात आरतीचे व्हिडीओ like न करता. मस्त असतात. सासरची कुलस्वामिनी रत्नागिरीजवळ ढोकमळे गाव आहे तिथली आहे, बंदिजाई नाव. एकदा जाऊन आलो.