इंटरमिटन्ट फास्टिंग/ अनुसूचित लंघन

पौष्टिक फॅट म्हणजे नक्की काय ?? कृपया उदाहरण देता येईल का?

पॉलिसॅच्युरेटेड किंवा मोनोसॅच्युरेटेड फॅट्स हे हेल्ती फॅट्स समजले जातात. हे बदामाचं उदाहरण बघा.
Almonds:
Amount Per 1 oz (23 whole kernels) (28.4 g)
Calories 163
% Daily Value*
Total Fat 14 g 21%
Saturated fat 1.1 g 5%
Polyunsaturated fat 3.4 g
Monounsaturated fat 9 g
Trans fat 0 g

साखर आणि फॅटचं लॉजिक मलाही नाही कळलं. वर सईनी लिंक दिली आहे त्यातल्या एका लिंक मध्ये त्यांनी कार्ब्,प्रोटिन आणि फॅट्स खालल्यावर किती इन्सुलिन रिलिज होतं ह्याचा ग्राफ दिलाय. थोडक्यात फॅट्स (हेल्ती फॅट्स) खालल्यावर सगळ्यात कमी इन्सुलिन रिलिज होतं. प्रोटिन क्रमाने दुसरा आणि कार्ब्स सगळ्यात जास्त इन्सुलिन रिलिज ला कारणीभुत ठरतात. बेसिकली, हेल्ती फॅट्स असलेले पदार्थ खालले की बॉडी त्या पदार्थांमधली साखर हळू हळू रक्तात सोडतं पण इतर खाल्लेल्या पदर्थांमधली साखरपण हळू रिलिज होईल का? मला नाही वाटत पण फारशी माहिती नाही.

धन्यवाद बुवा....

मी सध्या इंटरमिटंट फास्टिंग सुरु केलय. सकाळी नाष्टा न करता दुपारी १च्या आसपास जेवण, नंतर ४:३०-५ ला चहा आणि हलकं खाणं. रात्री ८:३० ला २ ग्लास दूध आणि प्रोटीन पावडर अथवा चपाती भाजी.
दिवसभर अधून मधून पाणी पीत राहण्याने अजून तरी पित्त, गॅसचा त्रास नाही.

सकाळी ११:३०-१२:०० दरम्यान थोडी भूक लागते तेव्हा लेमन टी घेतो. कधी कधी शंका येते की, स्टार्वेशन करत नाहीयेना. बघू, या आठवडाभर प्रयोग करून.

--
माझ्या बायकोला दोन वर्षापूर्वी नोकरीनिमित्त सकाळी ७ ला निघावं लागायचं आणि जेवण थेट दुपारी एकलाच व्हायचं नंतर संध्याकाळी कॉफी आणि मग रात्री जेवण. आत्ता विचार करता हे तिचं अप्रत्यक्षपणे इंटरमिटंट फास्टिंग सुरु होतं, पण तिच वजन वाढतच गेलं. परत विटॅमिन डी/बी-१२ हे पण कमी झाले.

त्यात मी तिला सकाळच्या नाष्ट्याचं महत्व पटवून देत होतो आणि आत्ता मात्र मी नाष्टा करत नाहीये.
त्यामुळे तिला मी आत्ता करत असलेल्या इंटरमिटंट फास्टिंगचे महत्व पटवून देण्यास अवघड जातय!

कदाचित फिस्टिंग विंडो मधे योग्य ते घटक पुरेशा प्रमाणात न घेतल्याने फॅटच प्रमाण वाढलं असेल.

Here is a link to a BBC documentary by Dr. Michael Mosley.

https://www.youtube.com/watch?v=Ihhj_VSKiTs

Dr. Mosley also has a website and diet book on the subject .

https://thefastdiet.co.uk/
https://thebloodsugardiet.com/

रंगासेठ, पाण्याबद्दल अनुमोदन. सकाळी ब्रेकफास्ट स्किप केल्यामुळे खुप भुक लागेल असं वाटलं होतं पण पाणी पीत राहिलं की आजिबात तसं काही वाटत नाही. आता मी सहजपणे व्यायाम करुन मग ११:३० ला जेवतो.

घरी इतर मंडळींच्या डायट विषयी पण एकदम सारखीच परिस्थिती. बायको कित्येक वर्ष सकाळी फक्त चहा घेऊन कामावर जाते आणि मी ब्रेकफास्ट कसा स्किप नाही करायला पाहिजे हेच सांगत आलो. टर्न्स आउट इट वॉज ऑलवेज वर्किंग फोर हर. आता मी पण जॉईन झालो क्ल्ब मध्ये.

फीडिंग विंडो कमी झाल्यामुळे त्या वेळेत योग्य ते घटक जाणे फार गरजेचं आहे आणि त्याकडे लक्ष दिलच पाहिजे.

मी ब्रेकफास्ट कधी करायचो, कधी नाही. वजन कधीच वाढले नव्हते.
धुम्रपान सोडल्यावर वजन जरा वाढले- २ किलोने. म्हणजे ६२ चे ६४ झाले. वर्ष होतं आले तरी कमी होईना. या दोन किलोतले बहुतेक सगळे पोटावरच्या चरबीने वाढले असावे. मग मी ते कमी करायला ऋजुता दिवेकरच्या पुस्तका प्रमाणे डाएट करायचे ठरवले. पोट कमी करायचे असेल तर उठल्या उठल्या खाल्लं पाहिजे हे ऋजुताच्या पुस्तकात निक्षून सांगितलेले. उठल्या उठल्या जात नसताना निक्षून त्याची सवय लावली थोडे खायची. मग हळुहळु सवय लागली तशी उठल्या उठल्या सडकून भूक लागायला लागली, नाश्ताच व्हायला लागला उठल्या उठल्या १५- २० मिनिटात. आणि मग नंतरच्या सगळ्या भूकाही सडकून लागायच्या, कंट्रोल करणं महा कठीण झालं. त्यामुळे २ तासाला माफक खाणं जमेच ना. आणि माझं वजन काही महिन्यातच ६४ चं ६९ किलो झालं. पोट कमी न होता वाढलच. गोड न खाता. मी चहापण बिनसाखरेचा पितो. यापूर्वी मी लंघन सहज करु शकत असे, सारख्या टूरींग मुळे ते कित्येकदा घडायचं. पण या दरम्यान मला लंघन करणं अशक्यच होऊन बसलं होतं. दोन वर्षे अशीच गेली.

मग मी परत निक्षून उठल्या उठल्या खायची सवय तोडली. वेळ लागला पण जमलं. उठल्यावर व्यायाम, फिरणे, आंघोळ करुन मगच नाश्ता (उठल्यावर दोन- अडीच तासांनी). आणि मग जेवणावरही आधी सारखा कंट्रोल येऊ लागला. अडीच-तीन महिन्यात २ किलो वजन कमी झालं, खास व्यायाम न करता. उत्साहपण वाढलाय. व्यायाम हळु हळु वाढवतोय.

मी पण आठ दिवसांपासून इंटरमिटंट फास्टिंग सुरु केलंय. तशी मला रोजची १२ तास फास्टिंगची सवय होतीच. आता हळूहळू वेळ वाढवत नेलीय.
आधी मी जास्त वेळ उपाशी राहिले की खूप अॅसिडिटी आणि असह्य डोकेदुखी व्हायची. आता सतत पाणी पित राहिल्याने काहीच त्रास जाणवत नाही. पाणी पित रहायचा उपाय एकदम भारी आहे.

आम्ही रात्री ७.३०-८ ला जेवतो. शक्यतो त्याननतर काही खाले जात नाही. कधीतरी कोफी घेतो. सकाळी फक्त चहा होतो आनि १२ ल दुपारचे जेवण. त्यामुळे तसे १६ तासात चहा सोडून काही घेतले जात नाही. व्यायाम तसा निय्मित आहे. गेल्या ५ वर्षात वजन फारतर किलोने इकडे तिकडे होते. रात्री काय खाते त्याने मात्र नक्की फरक पडतो. रात्री चपाती, भाजी, भात, वरण सर्व जेवण सतत करत राहिले की वजन नक्की वाढते. शक्यतो, सुप, सलाड, पोळी, भाजी, वरण्,आमटी हे सर्व खातो.
पाणीपूरी समोर आल्या तर वर लिहिलेले सर्व विसरुन, न थांबता खात्त रहायचे हापण एक नियम आहे.>>>+111111
मी त्यातले फक्त पाणी मोजते.
विद्या.

तहान लागलेली नसताना पाणी प्याल्याने किडनीवर आणि मुत्रपिंडावर अतिरिक्त भार येत नाही का? प्रसन्न मनाने जितका वेळ लंघन करता येईल तितके करावे आणि प्रमाणात खावे. उगाच इतर करतात म्हणून स्वःताच्या शरीराला त्रास देऊ नये.

अहो बाडी उगा भूक लागली भूक लागली म्हणून खिन्नतेचे शिग्नल सोडते अन ते फॉलो करु करु पोटावर टायर यायलेत. मुळातच जर नको तेव्हा भूक लागत असेल तर ते लक्षात घेऊन बरोबर सवय लावता येते. मला नाही वाटत हे फास्टिंग म्हणजे उपासमार करणे आहे.
तुम्ही एका दमात १६०० कॅलरी खा, तुम्हाला प्रसन्न वाटेल पण काही वेळानी फूड डायजेस्ट झालं की परत भूक लागल्याचे फिलींग येइलच. ते आलं म्हणजे लगेच खाललं पाहिजे असं नाहीये. आणि बेसिकली तेच शिकायची गरज आहे. खरी भूक आणि सुडो भूक यातला फरक. ह्या उपर आपली बॉडी ही फास्ट आणि फिस्ट ह्या करताच डिझाईन्ड आहे. अर्थातच उपासमार करायला नकोच पण खरच उपासमार होतेय अशी परिस्थिती यायला बराच जास्त वेळ लागतो. मला वाटतं ७२ तास बिन काही खाता राहिलं की उपासमार सुरु होते.

आधी लिहायचं होतं पण राहिलं. हे सध्या जो इतका उहापोह करावा लागतोय डायट ह्या विषयावर त्याची कारणं मला तरी वाटतं सतत हाताशी उपलब्ध असलेलं फूड आणि जुन्या पुराण्या लाईफस्टाईल ला अनुसरुन लावून दिलेल्या अतिरिक्त खाण्याच्या सवयी, हे आहेत . हे फास्टिंग बिस्टिंग काहीही न करता भूक लागेल तेव्हा योग्य प्रमाणात खाणे आणि दिवस संपेपर्यंत खाललेल्या अन्नात पुरेशा कॅलरीज आणि घटक असतील हे बघणे येवढं जरी केलं तरी काम होऊन जाईल.

वैद्यबुवा, बरोबर.
नुसतेच carbohydrates Vs. carb+healthy fats यातला फरक साखरेची रक्तातली पातळी एकदम वाढणे व हळुहळु वाढणे हाच फरक आहे. शुगर स्पाईक हेल्दी फॅट बरोबर खाल्याने कमी होतो ... जसे वर लिहिले आहे... सध्यातरी नेहमीचे दही, हमस, दाणे/अक्रोड वगैरे घेतो... फळ, पोळ्या, भात कशाहीबरोबर. छोले केले तर प्रश्न नाछो, भाजी-कोशिंबीर असतेच. पुर्ण पांढरा भाता ऐवजी किंवा घालणे होतेच.

ह्या उपर आपली बॉडी ही फास्ट आणि फिस्ट ह्या करताच डिझाईन्ड आहे. <<<< भारी वाक्य ! लाख पते की बात वैद्यबुवा !

सुनिधी, तेच माझ्या लक्षात येत नाहीये. जमेल तसं जरा माहिती काढणार आहे. एका पदार्थातले हेल्ती फॅट्स दुसर्या पदार्थामधल्या साखरेचा रिलिज पण मंदावू शकतात हे मला माहित नव्हतं.

ह्या उपर आपली बॉडी ही फास्ट आणि फिस्ट ह्या करताच डिझाईन्ड आहे.>>>>>> हे वाक्य परत ज्यांना सध्या डायबिटीस नाहीये त्यांना लागू पडतं हे लिहायचं राहिलं.

>>तहान लागलेली नसताना पाणी प्याल्याने किडनीवर आणि मुत्रपिंडावर अतिरिक्त भार येत नाही का? प्रसन्न मनाने जितका वेळ लंघन करता येईल तितके करावे आणि प्रमाणात खावे. उगाच इतर करतात म्हणून स्वःताच्या शरीराला त्रास देऊ नये.<<

अर्थातच झेपेल तितकच आणि तसं लंघन करावं. पाण्याचं पण तसच, तहान लागेल तेव्हाच पाणी प्यावं.
काल मूळ लेखात दिलेले टेड टॉक्सचे विडिओज पाहिले, त्यात कार्ब वि. फॅट्स चा शरिरातील साखरेवर होणारा परिणाम छान सांगितलाय.

एक शंका, कदाचित आधीच्या प्रतिसादात विचारली असेल, की भारतीय आहार पद्धती मधे पूर्वी पासून कार्बच प्रमाण काहीसं जास्तच आहे. पोळी/भाकरी/भात यातून. मग कार्बरहित जीवनशैली अवलंबवल्यास आपल्या आहार पद्धतीवर शंका यायला लागते.

एकदा मालती कारवारकरांची पुस्तकं वाचली पाहिजेत.

मग कार्बरहित जीवनशैली अवलंबवल्यास आपल्या आहार पद्धतीवर शंका यायला लागते. >> पुर्वी आपल्याकडे शारीरीक कष्टाची कामे असत. आठवून पाहिले तरी घरात मैदा नामक प्रकार दिवाळी सोडल्यास फारसा येत नसे. गोड- धोड, मिठाई हे सणासुदीलाच खाणे व्हायचे. आहारात भाकरीचे प्रमाण चपातीपेक्षा अधिक होते. आमच्याकडे भात तर आठवड्यातून एकदाच व्हायचा.

हल्ली सहज मिळणार्‍या मिठाया, केक, मैदा खाण्याचे वाढलेले प्रमाण, बाजारात मिळणारे तळणीचे पदार्थ, पिझ्झा, बर्गर, हॉटेल मध्ये जेवण्याचे वाढलेले प्रमाण.

आता एकदशी, महाशिवरात्री, नवरात्र इतर उपवास म्हटले तर त्यासाठी उपल्ब्ध असलेले खाण्याचे प्रकार पाहता आहारात झपाट्याने झालेला बदल जाणवेल.

शुगर स्पाईक हेल्दी फॅट बरोबर खाल्याने कमी होतो>> हे सहज पटण्यासारखे आहे कारण कार्बपेक्षा फॅट पचायला जास्त वेळ लागतो. परंतू साखरेचा किंवा वजन कमी करण्याच्या प्रयत्नात असणार्‍यांनी ह्याकडे लक्ष द्यायला हवे की मुळात त्यांना आहारतून घेतलेल्या तसेच कार्बमधून तयार होणार्‍या साखरेचे शरीरातील प्रमाण कमी असणे खूप म्हत्वाचे आहे.

मी एक तारखेपासून साखर गहू तांदूळ तळलेले आणि दूध सोडलेयं ९५% होतय. चहा ही बंद झाला आपसूक. त्या जागी हेल्दी पर्याय शोधलेत. उपाशी बिलकूल रहात नाहिये. आणि प्रत्येक जेवणात चौरस आहार घेतेय. एक फळ salad कार्ब्ज उसळी किंवा अंड आणि भाजी.
10 दिवसापासून आधी ६:३० आणि सध्या ५ च्या आत डिनर असं करतेय.
दुसर्या दिवशी ९ ला ब्रेक्फास्ट कम जेवण.
. एका जेवणात भाकरी ऐवजी ज्वारीच्या लाह्या मनुका फुटाणे बदाम असं मिक्स उसळी आणि salad बरोबर खातेय.
एका जेवणात अंड किंवा मिश्र धान्य डोसे.
आज भरपूर भाज्या घालून किनवा
अस आवडीच खातेय.
नाचणी वरई शिंगाडा राजगिरा ह्या पदार्थांच्या पोळ्या भाकरी उत्तम होतात. डोसे ही छान होतात डाळी घालून.
3 किलो वजन कमी झालय 18 दिवसात

3 किलो वजन कमी झालय 18 दिवसात>>>>>>>> ग्रेट.

3 किलो वजन कमी झालय 18 दिवसात>>>>>>> वॉव

हा लेख आणि प्रतिसाद वाचून लंघन करण्याचा मोह होतो पण केवळ उपासाच्या कल्पनेनेच मला दुप्पट भूक लागते. काय करावे

नलिनी, एकदम खरं आहे, आत्ता माझी जीवनशैली पूर्णतः बैठीच आहे. त्यामुळे व्यायाम पण आहेच सुरु आणि हे लंघन पण सुरु केलयं. मैदा आणि साखर आहारातून वगळण्याला १००+

कधीतरी खाल्ले जातील्च मैद्याचे पदार्थ, पण गिल्ट न येता.

नानबा, खरच प्रेरणादायी.
हे ज्वारी/साळीच्या लाह्या आणि दूध्/ताक घेतल्यान पोट पण भरतं आणि कमी कार्ब्स खाल्ले जातात हे कित्येक वर्षं वाचत आलोय, आत्ता यांचा पण समावेश केला पाहिजे.

>>शुगर स्पाईक हेल्दी फॅट बरोबर खाल्याने कमी होतो>> हे सहज पटण्यासारखे आहे कारण कार्बपेक्षा फॅट पचायला जास्त वेळ लागतो.>>>

समजा मी एकदा १०० कॅलरीज कार्ब्जमधुन घेतल्या आणि दुसर्‍यांदा ५० कॅलरीज कार्ब्ज आणि ५० फॅट मधुन घेतल्या तर पहिल्याच्या तुलनेत दुसर्‍यावेळेस शुगर स्पाईक सहाजीकच कमी असेल.

पण मी एकदा १०० कॅलरीज नुसत्या कार्ब्जमधुन घेतले आणि दुसर्‍यांदा १०० कॅलरीज कार्ब्ज सोबत फॅटसुद्धा घेतले,तर आता पहिल्याच्या तुलनेत दुसर्‍या वेळेस शुगर स्पाईक कमी असले का?

जामोप्या - तुम्ही डोक्टर आहात ना - तुम्हीच सांगा आम्हाला

फॅट आणि साखर = मिठाया असेच तर असतात एकूणात.

पण खालचा परीणाम बघितल्यावर विसरायला होइल ...

फॅट आणि साखर = नको त्या कॅलरीज.

साखर हळू हळू रीलीज झाली तरी कॅलरीज वाढतातच. शिवाय केमिकल स्ट्रकचर बदलले जाते जेव्हा फॅट आणि साखर एकत्र केले असता आणि ते पचणे. आणाखी कठीण होते वा होवु शकते.

पनीर कच्चे आणि पनीरचे गुजा ह्यात पचनाच्या दृष्टीने (हलकं , जड , गरजू एन्झायम्स रेलीज्ड ) खूप फरक आहे.

रुजुता दिवेकर अशीच बतावणी करतेय. पण मधूमेहींना, वजन कमी करणार्‍यांनी दूर रहाणेच बरे.

--------

भारतातील खाद्य संस्कृती हि भौगोलिक आणि जीवनशैलीवरच आधारीत होती आणि आहे. अगदी प्रत्येक घटक हा का आणि कसा वापरला व कधी ह्याचे उत्तम उदाहरण आहे( होते). पण सध्या जशी जीवनशैली आहे आणि जसं पिकवतात त्यामुळॅ बोजड शरीरे, हार्मोन्स ची बिघडलेले असणे दिसतेय. ( एका आर्टीकल मधून साभार).

हाहा इथे इतकी डीप चर्चा सुरु आहे

टेक्निकली इतक्या खोलात शिरलेली मंडळी प्रत्यक्षात पण ६ आणि ८ प्याक्स असलेली असणार हे नक्की

एक फिटनेस फ्रिक ग ट ग व्हायला हवे मायबोलीवर

खूप छान प्रयन्त केला सई मॅडम तुम्ही .वजन कमी करण्याच्या आणखी काही टिप्स इथे दिल्या आहेत :https://www.majhapaper.com/2013/12/20/महिलांसाठी-आहार/

नानबा मीही असेच करतोय

अन्न हे.बी स्वरुपातच खावे असे माझे मत बनले आहे. त्यामुळे ड्र्याय्फ्र्ट बदाम , खारीक , फुटाणे वगैर आजपासून खानार आहे.

त्यात लाह्या चिरमुरे वगैरे गालता येतेल. लाह्या सुचवल्याबद्दल धन्यवाद.

सोयाबीनचे फुटाणे कसे करतात ?

पृथ्वीकर, मी इतके खोलात जाऊन विचारले नाही. त्याचे कारण मला वजन कमी करायचे नाही पण मधुमेह जितका दुर ठेवता येइल तेवढा ठेवायचा आहे. त्यामुळे हे साखर उड्डाणबद्दल बोलत होतो तेव्हा ती म्हणाली की जितक्या जोरात साखर उसळी मारते तितके जोरात शरीराला इंसुलीन पण फेकावे लागते. आणि हे सारखेच होत राहिले तर शरीर इन्सुलीनकडे दुर्लक्ष करायला शिकेल व मधुमेहाकडे वाटचाल करु. माझा व्यायाम खुप कमी झालाय त्यामुळे तो ही वाढवायला सांगितलाय कारण त्यानेही शरीर इन्सुलिनकडे दुर्लक्ष करतय. कार्बोदकं कमी करायला सुरुवात केलिये. ३ च्या ऐवजी २च फुलके सुरु केलेत. बाकी पोट भरायला जास्त भाजी, आमटी/उसळ व फळ(भरमसाठ नाही), थोडे दाणे/अक्रोड, दही वगैरे. बाथरूमला ३र्‍या मजल्यावरुन पहिल्या मजल्यावरच जायचे, टीव्ही पहातापहाता चकरा मारत रहायच्या, सकाळी उठले की ५-६ तरी सुर्य नमस्कार हे सोपे उपाय केले जातात.

वैद्यबुवा, काही माहिती मिळाली की लिहाल.

सुनिधी, हो.

माझ्या करता ह्या फॉरमॅट नी काही केलं असेल तर अतिरिक्त जाणार्‍या कॅलरीज कंट्रोल मध्ये आणल्या आहेत. मला वाटतं हा प्रॉबलेम जवळ जवळ सगळ्याच लोकांना आहे जे थोडे ओवरवेट साईडला आहेत. हा मुद्दा तसा साधा असला तरी नेमक्या अतिरिक्त कॅलरी जातात कशा हा थोडा निरिक्षण करुन नीट पडताळून बघायची गरज आहे. उदाहरण म्हणून, १५० पाऊंडाच्या माणसाला, जो अर्धा-एक तास लाईट व्यायाम करतो, त्याला साधारण २,००० कॅलरीजची गरज असते. आता सकाळी उठल्या पासून आपण नेमकं काय खातो ते बघूयात.
ब्रेकफास्टः
ओटमील (त्यात साखर किंवा मध). १६०-२०० कॅलरी. ह्यात जर तुम्ही आणखिन सामान घातलत, जसं की बदाम, अक्रोड वगैरे तर हाच ब्रेकफास्ट खुप पटकन ३५० कॅलरी पर्यंत जातो. बेगल वगैरे खात असाल तर काम तमाम. बेगल्=कॅलरिक बाँब असं म्हणतात ते खरं वाटतं मला. एका होल व्हिट बेगल मध्ये जवळ जवळ २६० कॅलरी असतात. त्यात अजून बटर्/चीझ अ‍ॅड केलेलं नाही. थोडक्यात सांगायचं तर, हेल्ती हेल्ती म्हणता म्हणता दिवसाच्या सुरवातीलाच बर्‍याच वेळा खुप कॅलरी/साखर/कार्ब्स/फॅट्स ह्याचा अतिरेक होऊ शकतो.

दुपारचं जेवण:
आता इथे तुम्ही सॅलड खात असाल तर ठीक आहे पण परत त्यात सुद्धा जर भरमसाठ गोड ड्रेसिंग, चीझ, अंडे, चिकन असं जर असेल तर ते सॅल्ड सुद्धा आरामात ८००-१,००० कॅलरी गाठतं. हे झालं फक्त सॅलड बाबतीत पण जर तुम्ही फार लक्ष देत नसाल तर मग तर हा आकडा किती पुढे जातो ते परमेश्वारालाच ठाऊक. इंडियन लंच बफे, चायनीज, इटालियन, थाय, असं कुठेही तुम्ही लंचला गेला की काम तमाम समजायचं कारण त्यात डिझर्ट वगैरे पण येतात. मी म्हणेन १,५०० पण ते ही कन्जर्वेटिव एस्टिमेट असेल. (ह्याच कारणाकरता लंच किंवा कुठलही खाणं नेहमी सोपं ठेवावं, ज्याचा कॅलरिक आणि न्युट्रिशनच्या हिशोबानी इंपॅक्ट किती असेल ते चटकन कळलं पाहिजे). आणि हो, ह्यात आपली घरची पोळी भाजी पण येते. अगदी छोटे फुलके असतील तर ते प्रत्येकी ८०-१०० कॅलरी तरी असतात. मोठ्या पोळ्या असतील तर मला वाटतं तेल तूपासकट त्या २०० च्या घरात जातात. त्यापुढे मग भाजी, त्यातलं तेल वगैरे.

रात्रीचं जेवणः
इथे परत जे काही लंच करता लिहिलं ते सगळं लागू होतं. दुपारी बाहेर खाललं म्हणून आता रात्री लाईट काहीतरी खाऊ असं म्हणून एखादी दुसरी जरी पोळी खालली तरी ते खुपच जास्त होतं. त्यात परत मी येता जाता आपण खात असतो (चरणे) ते स्नॅक्स वगैरे गृहित धरलेलेच नाहीयेत.

हे सगळं लिहायचा उद्देश कोणाला घाबरवणं नसून फक्त एक आढावा म्हणून लिहिलं आहे कारण बर्‍याच वेळा आपली तब्येत इतकी सुधृढ झालीच कशी हा आपल्याला नेहमीच पडणारा पण कधीच न सुटणारा असा गहन प्रश्न असतो.
वर लिहिल्याप्रमाणे आपण दररोज आरामात ४००-५०० आणि विकेंडला ह्या पेक्षाही जास्त ह्या वेगानी अतिरिक्त कॅलरीज खात असतो, वर्षानुवर्ष! आता विचार करा, ऑन अ‍ॅन अ‍ॅवरेज वीकडेजना समजा ३०० कॅलरी आणि विकेंडला ४०० कॅलरी जर आपण घेत असू तर एका आठवड्यातच हा आकडा ५ गुणिले ३०० + २ गुणिले ४०० = २,३०० कॅलरी इतका होतो. हा कमी करुन समजा आपण १,००० जरी आणला तरी एका महिन्यात ४,००० आणि एका वर्षात ४८,००० कॅलरी होतात. ह्या आकड्याचा परत अर्धा जरी केला तरी २४,००० कॅलरी होता = ६.८ पाऊंड वजन (एक पाऊंड फॅट = ३,५०० कॅलरी).
तर असं वाढतं वजन.