कुरमुर्‍याचा चिवडा

कुरमुरे नीट निवडून, पाखडून घ्या. कढिपत्ता नीट धुऊन सुकवून घ्या. मिरच्या धुवून, सुकवून बारीक कापा. डोळे चोळा ........ यचे असतील तर हात साबणानं धुवून घ्या आणि मग चोळा. लसणाचं म्हणाल तर घालाल तितका थोडाच. लसणाच्या पाकळ्या बारीक चिरून घ्या किंवा ठेचून घ्या.

एका मोठ्या कढईत कुरमुरे घालून व्यवस्थित भाजून घ्या. अधूनमधून चार कुरमुरे तोंडात टाकून पहात रहा. कुरकुरीत भाजले गेले, थोडा रंग पालटून सावळ्यावर गेले की परातीत पसरून काढा. (कुरमुरे पसरा.)

मग त्या कढईत २ ते ४ चमचे तेल घाला. त्यात मोहरी, हिंग, हळद, मीठ, लसूण, कढिपत्ता, मिरच्या घालून लसूण चांगला लाल होईपर्यंत परत परत परता. मिरचीच्या खकाण्यानं जीव हैराण झाला तर चिवडा झाल्यावर दुपारच्या चहाच्या वेळी बकाणे भरताना किती मजा येईल याचं स्वप्नरंजन करा. निरुपा रॉय या आद्यखोकलेश्वरीचं स्मरण करत गॅसपाशीच उभे रहा.

लसूण लाल झाला की त्यात भाजलेले कुरमुरे घालून पुन्हा पाच-सात मिनिटे परतत रहा. सर्व कुरमुर्‍यांना हळद लागली की गंगेत घोडं न्हालं असं समजून पुन्हा परातीत घालून थंड होऊ द्या. मग लगोलग चहा करायला घ्या. गरमागरम चहा आणि झणझणीत, लसणीच्या चवीचा गरमागरम कुरमुर्‍याचा चिवडा खाल्ला की आत्मा थंड होतो असा स्वानुभव आहे.

उरलाच तर गार झाल्यावर डब्यात भरून ठेवा.

टाकणारे! धीर धरा.