जायचे नाही

सांत्वनास माझ्या ये पण भिजवून जायचे नाही

श्वासांवर माझ्या दरवळ नखलून जायचे नाही

ये खुशाल आयुष्या तू, कहराच्या ऐन दुपारी
पण अलख गर्जुनी दारी, चुकवून जायचे नाही

वा वा! शलाका काय लिहिलयंस!!

ये खुशाल आयुष्या तू, कहराच्या ऐन दुपारी
पण अलख गर्जुनी दारी, चुकवून जायचे नाही... आह!!

फार सुंदर,,! फार..

असो
मी माझ्या मनात आले तसे बोललो

शेवटची द्वीपदी फार आवडली.

(मला मजा आली हे घडताना... वाचणार्‍यांचं ते जाणे स्मित )
बास!! इथेच जिंकलात दाद!!

मस्त गो बाय... !!

सांत्वनास माझ्या ये पण बरसून जायचे नाही... खूपच भिडली ही ओळ!!!

तू रंगविले मज म्हणुनी, मी दंग खेळलो रंगी
लपवून चेहरा आता, फसवून जायचे नाही

हा आणि अलखवाला शेर जबरदस्त आहे.

जियो दाद !

खूप छन आहे..
सजवून माळ गजरा चालेल का?

सांगून ठेवतो माझे ना खरेच काही आता
ठरवून माळ गजरा पण विसरून जायचे नाही

मी जरा सावरित असता परतून यायचे नाही
हलकेच फुंकुनी जखमा उसवून जायचे नाही

ये खुशाल आयुष्या तू, कहराच्या ऐन दुपारी
पण अलख गर्जुनी दारी, चुकवून जायचे नाही
फार अप्रतिम शेर ...उत्तम गझल !
खरे सांगायचे तर मला शब्दलाघव फार भावले .

छानै गझल !

दाद ,
खूपच छान लिहिता (नेहमीप्रमाणेच)

>>
उलटलीच लाघववेळा. दे खूण म्हणालो मी, पण
श्वासांवर माझ्या दरवळ कोरून जायचे नाही

ये खुशाल आयुष्या तू, कहराच्या ऐन दुपारी
पण अलख गर्जुनी दारी, चुकवून जायचे नाही

>> हे शेर जास्ती आवडले.

ये खुशाल आयुष्या तू, कहराच्या ऐन दुपारी
पण अलख गर्जुनी दारी, चुकवून जायचे नाही

सुरेख…

दाद, शेवटचा शेर मस्त, एक पूर्ण आणि अर्थपूर्ण कविता आहे तो शेर म्हणजे. अख्खा एक लेख लिहू शकतेस तू त्यावर :).
अलख आयुष्याचा लखलखता शेर.

सध्या मायबोलीवरील रतिबापासून सुटका म्हणून काही जुने वाचनीय धागे वर काढतोय.

हा अवेळीच का येतो, का वसंत ऐकत नाही
विनविले किती की मजला फुलवून जायचे नाही<>>>>>सुंदरच....

दाद.. तुम्ही परत या हो मायबोलीवर.. कुठे आहात..
कसलं अप्रतिम लिहीता.. ह्रुदयाच्या बंद कुपीचे झाकण क्षणभरासाठी उघडावे आणि त्यातून मुग्ध दरवळ सगळीकडे पसरावा असं वाटलं ही गझल वाचून.. तुमच्या गद्य लेखनाची फॅन होतेच आता पद्य लेखनाचीही झाले!