फटके अफाट होते

प्रा. देवपूरकर सर, माफ करा.. राहवलं नाही. एका विबासित पतीची करुण कथा !
आमची प्रेरणा http://www.maayboli.com/node/35934

का वाटते पतीला, पत्नी जुनाट होते!
स्टेफनित गुंतले की, जगणे सुसाट होते!!

घन केशकुंतलांनी, नव-यास हे शिकवले....
पाऊल वाकडे कर, पाऊलवाट होते!

असते किती जणांना, अवगत कला जिन्याची ?
अंगास वस्त्र त्यांचे, जगणे विराट होते!

तेव्हां उभे दुतर्फा, मेहुणे खवळलेले ;
ओठांस ओठ होते, तेही अचाट होते!

यावे न आता कोणी जन्मास माणसाच्या!
कण्हतो जिथे जिथे तो, दुखरीच पाठ होते!!

कोड्यासमान माझे सासर खाष्ट होते;
मोजून आठ होते, फटके अफाट होते!

काढून घेतले हो, होते...खिशात नव्हते;
माझेच लक्ष नव्हते...समदे पिसाट होते!

माझ्या घरीच झाली, धुलाइ दांडक्याने;
हातात फक्त माझे, अवयव सपाट होते!

- Kiran..