वाहनांच्या मागे लिहिलेली वाक्ये

अस्मिता, हो ना - अनवधानाने चुकीची माहिती दिली गेली माझ्याकडून!
असं काही लक्षात आलं तर सांगत जा गं, शिकायला मिळतं.

चुकीची माहिती असं नाही गं. आपण सगळेच शिकतच असतो एकमेकांसोबत, सहज आठवलं म्हणून सांगितले.
शिकवते, शिकवते. शाळा घ्यायला मला मज्जाच येते.

शाळा वेगळी, धिस इज सीरियस!

मैत्रिणीलाही कायप्पावर सांगून आले की तिचेच बरोबर होते.

पिहरवा को बिरमायो
बिरमना म्हणजे ठहरना आणि बिरमाना म्हणजे ठहराना असा अर्थ शोधुन सापडला .

अमितने दिलेल्या लिंक वरील किशोरी आमोणकर यांचं 'तुम बिन मोरे बिदेश पीहरवा' चे पारंपरिक व्हर्जन 'तुम बिन मोरे बिदेश पियरवा' सापडले आहे. त्यात वर माझेमनने लिहिला तसा अर्थ होतो आहे, म्हणजे साजन/ प्रिय व्यक्ती दूर देशी गेली आहे, ते पियरवा होते. किशोरी ताईंचे पीहरवा आहे. पॉजची जागा बदलली किंवा वेलांटी उच्चारात दीर्घ झाली तर अर्थ बदलून 'माहेर' होतोय. पण 'पियरवा' जास्त सेन्स करतेय. स्वल्पविरामाचे गणित आहेच पण तो परदेशी असल्यावर ती कुठेही राहिली तरी विरह होणारच आहे. स्वल्पविराम तिला माहेरी नेऊन सोडेलच असे नाही.
https://youtu.be/kRTgFUMkzx4?si=nc70wHYJR-6IHNGm
हे पारंपरिक.

केकू, मानव धन्यवाद.
मानव, ही पण जोग मधलीच बंदिश आहे, मूळ बंदिशीच्या शब्दांत फरक पडत गेला का कोण जाणे.

किशोरीताईंनी ‘य’चा ‘ह’ करून पियरवाचा वध करवला तर!

हेच लॉजिकल उत्तर वाटतंय. (वध नव्हे, 'पियरवा' हे!), धन्यवाद.

अरे दोन दिवस काही बाही शोधण्यात (रीड: मजेत) गेले की! मला त्या निमित्ताने परत ते 'परदेशी पाखरा' पण आठवलं.
बाकी काल तो स्वल्पविराम इकडे तिकडे करायची युरेका मोमेंट अनुभवायला मिळाली ती वेगळीच.

अभिनंदन. एवढं आर्त व्याकुळ होऊन पत्ता चुकण्यापेक्षा -
प्रिये, जगू कसा तुझ्याविना मी राणी गं, कशी ही जिंदगीत आणीबाणी गं , तू ये ना प्रिये.. कसं सुस्पष्ट वाटतं.

>>> कसं सुस्पष्ट वाटतं
मग ती 'बंदिश' राहात नाही... मुक्तिश होते...?

मुक्तिश
फक्त बंदिशीच्या संशोधनाच्या हव्यासापोटी "तो परदेशी गेला आहे आणि मी आहे तिथूनही विरहगीत गाऊ शकते" हे ती ओरडून सांगत असताना तुम्ही तिला माहेरी नेऊन सोडलेत.

मी नाही सोडलं. मला तर पीहर कुठे आहे माहितीच नव्हतं - कालच कळलंय!

ये नीम का पेड चंदनसे कम नही
हमारा लखनऊ लन्दनसे कम नही

हो, पण कळाल्याबरोबर ताबडतोब बशीत बसवणारंच होतीस असं वाटलं.

दम है तो क्रास कर
नही तो बरदास्त कर

समय से पहले, भाग्य से ज्यादा कभी नही मिलता

हसमत पगली प्यार हो जायेगा

धीरे चलोगे तो बार बार मिलेंगे
तेज चलोगे तो हरिद्वार मिलेंगे

हमारी चलती है
लोगों की जलती है

पहले थे दिवाने अब चले है कमाने

राम युग मे दूध मिला कृष्ण युग में घी
इस युग मे दारू मिली खूब दबाकर पी

सोच कर सोचो साथ क्या जायेगा

बुरी नजरवाले तेरा मूँह काला

ज्यादा खाएगी तो मोटी हो जाएगी

तू ईनी वी सोणी नी, जिना तू मान करदी
मैं ईना वी माडा नी, जिना तू बदनाम करदी

सेठ तो महान है
मगर चमचों से परेशान है

हट पीछे मित्तरा दी
मुंछ दा सवाल है