मसाला (रोजच्या वापरातला)

काय मस्त रंग आलाय मसाल्याचा. लालू, तू तिच्याकडून घेतलास की मलापण आण ;).

जागू, मसाल्याचा रंग मस्तच!! आमच्या कडे अर्धा किलोच भरपुर होईल. तिकडे आल्यावर तुझ्याकडूच घेऊन जाईन.

छान जागू.

आई करते अजुन पण. ८ किलोच करुन ठेवते वर्षभरासाठी. मसाल्याचे प्रमाण वेगळे असते खर तिचे.
तिला कामवाल्या बाईने पण ढवळाढवळ केलेली चालत नाही तिच्या तिखट प्रोग्रॅममध्ये. मला तर या जन्मात हात लावू देणार नाही. डंकातुन आणुन चाळण्यापासूनच सगळ काम ती एकटी करते.

आला आला मसाला!
धन्यवाद जागू! आणि धन्य तुझा उत्साह!!
बरीच खटपट आहे की गं.

सहीच!!!

जागू प्रचंड उरक आहे तुला. मसाल्याचे फोटो एकदम भारी. सहज म्हणून विचारते. ह्या मसाल्याला काय म्हणतात? जसे गोडा मसाला, गरम मसाला तसे ह्याचे काही विशिष्ट नाव आहे का?

जागू, हे एकटीने केलेस? मिरची भाजण्यापासून?

हि सगळी खटपट आमच्या मातोश्रीच करतात एकट्याने.

प्रमाण वेगळे असते जिन्नसाचं.
मिरची घरी भाजताना मी स्व. घरात जायचे/येवु देत नाही. खोकून आई मात्र बेजार व लाललाल चेहरा आईचा.
आईचा हा सगळा कार्यक्रम सकाळी ७- दुपारी ३ पर्यंत चालतो डिंकावरून मसाला कुटून आणून बरणीत भरेपर्यंत.
तोवर मी व बाबा हाटलातूनच (पोषणमुल्ये कमी असलेला का असेना) बाहेरचा ब्रेका व जेवण बाहेरच जेवून येणार व येताना आईला पार्सल आणणार .. अगदी दर वर्षीचा प्रोग्रॅम...

आपल्याला उभ्या आयुष्यात असा मसाला जमणार नाही ह्याची खात्री आहे एकदम. ते पेशन्स नाहीत जराही.

मसाला एकदम झणझणीत!
आताही आई घरीच मसाला करते. ह्या मसाल्यामूळे, लहाणपणीच्या अनेक आठवनी ताज्या झाल्या.
ह्या सर्व जिन्न्स आणन्यासाठी आई सारखी मागे लागायची. दुकानात हे नाही ते नाही करत करत सर्व जिन्न्स गोळा करायचे. तरी बरं कांड्प यंत्र घराच्या बाजुलाच होतं.

रंग जबरी. नाव काय ह्या मसाल्याचे ?

जागु खुपच छान !
कांदा लसुण मसाल्याच्या प्रतिक्षेत
आमच्याकडे जे तिखट करतात त्याला आम्ही "काळे तिखट" म्हणतो, त्यामधे पण कांदा,लसुण तळुन घालतात, तोच कांदा-लसुण मसाला काय?

बाप रे केव्हढी खटपट आणि केव्हढा त्रास असेल त्या मिरच्या भाजायचं प्रकरण म्हणजे ..

धन्य! धन्य!

फोटो मस्तच .. पण ह्या वाटेला जायची भिती वाटते!

जागू, तू ग्रेट आहेस खरंच
मसाल्याला रंग मस्त आलाय. चव तर त्याहून अप्रतिम असणार ह्यात शंकाच नाही

सकाळी नुसते फोटो पाहिले नी स्वाती आंबोळेला रेसिपी आल्याचा निरोप ठेवला.
आत्ता वाचली. काय तो खटाटोप रे बाबा. रंग अप्रतिमच आलाय. चवही छानच असेल ह्यात वाद नाही.

>>>१-२ दिवस तापली की जरा कुरकुरीत होते मग ती मोडायला सोपी पडते. मिरचीची देठे काढून (काही जणं नाही काढत देठे तसेही चालते, हल्ली बाजारात देठे काढलेली मिरची पण मिळते) एका मिरचीचे दोन ते तिन तुकडे करा. मिरचीचे तुकडे केल्यावर त्यातील जे बी पडते ते वेगळे ठेवायचे.>>> हे म्हणजे सॉलिडच झालं. किती वेळ लागेल ह्या तीनही टाईपच्या मिरच्यांची देठं काढून मोडत बसायला !!!

'आधी जिवाला ठसके तेव्हा मिळते तिखट' अशी नवीन ओवी काढायला हरकत नाही.

यु आर ग्रेट! काय सुंदर रंग आलाय.

जागु गं. साक्षात मसालेश्वरी, नॉन्-व्हेज अन्नपूर्णा आहेस ग. मसाल्याची ती कृती वाचूनच गहिवरून आलय. कारण इतका खटाटोप करण्याची हिंमतच नाही. ___/\___

एक शंका (मी शंकेश्वरी) : हा मसाला रोजच्या वापरात असतो का? मग रोज तीच चव येत असेल ना स्वैपाकाला. ही शंका येण्याचं कारण मी अनेकानेक प्रकारच्या रेडीमेड मसाल्यांनी माझा फ्रीझर सजवलेला आहे. रोजच्या जेवणात त्या त्या दिवशी ज्या मसाल्याचं भाग्य उजळलं असेल तो वापरते. तोच माझा 'फ्लेवर ऑफ द डे'. त्यामुळे ही शंका.

जागू,भारी!!

गजा, आज उद्योग नव्हता का?

अय्या काही लोक डिंकावरून मिरची दळून आणतात

मामी पुर्वी लोकांना वेगवेगळ्या मसाल्याची सवय नव्हती. हाच मसाला उसळीत, भाजीत, आमटीत, माश्याच्या आमटीत वगैरे. आणि त्यावेळी तयार पॅकबंद मसाले कुठे होते ? चवीत बदल म्हणून कधीतरी ओल्या मिरचीचे पदार्थ करायचे. (ओल्या मिरच्याही सहज मिळत नसत.) या मसाल्याच्या जोडीला ओले खोबरे, कोथिंबीर. काही पदार्थात तळलेला कांदा लसुणही वापरत.

जेव्हा हे पदार्थ बाहेर खाल्ले जाऊ लागले (चना मसाला, पावभाजी, दाबेली वगैरे ) त्यावेळी त्या मसाल्यांची मागणी वाढली आणि ते बाहेर मिळूही लागले. आमच्या घरी पण असेच झाले. आता एक बेसिक मसाला असतो आणि बाकीची पाकिटे असतात. मला स्वतःला प्रत्येक पदार्थासाठी ताजा केलेला मसाला आवडतो.

जिथे कोरडी हवा असते तिथल्या हवेत कांदा लसूण घातलेला मसालाही सहज टिकतो (पण तो कोकणात टिकणार नाही, मुंबईतही तो खराब होतो.) कोल्हापूरात कांदा, लसूण, खोबरे, कोथिंबीर असे सगळेच घटक घातलेले असतात. त्या मसाल्यासोबत खोबरे, कोथिंबीर वापरावी लागत नाही. कांदा लसुण मसाला, हे अलिकडे प्रचारात आलेले नाव, कोल्हापुरात त्याला चटणीच म्हणतात. तिथे भाजी आमटीत हाच मसाला असतो, तरी प्रत्येक भाजीची चव वेगळी लागते. आमटी मात्र रोज त्याच चवीची असली, तरी तिचा कंटाळा येत नाही.
पण तरिही आता बाजारात मालवणी मसाला मिळतो किंवा त्याचे पदार्थ मिळतात, ती अस्सल चव नाही. मालवणात एवढे तिखट कुणी खात नाही. कोल्हापूरला देखील जी तयार चटणी मिळते, ती घराघरात केल्या जाणार्‍या चटणीपेक्षा, खुपच सपक असते.

आज मी आईला सांगतोच फोन करुन... एक जागुतै भेटलीय म्हणुन...तुझ्या सारखी!
पण तिला संगणक हाताळता येत नाही.

जागूच्या रेसिपीज बघून मला जाम डिप्रेशन येतं

तरीही बघायचा मोह टाळता येत नाही

मस्तच!! आता कांदा लसूण मसाला पण येउ दे!!

मसाल्या इतक च मसाल्याच्या कृति चे वर्णन चटकदार/झणझणीत आहे..

मस्तच जागूताई....
मला पण कोणीतरी गरम मसाला पावडरची कृती सांगा ना...

प्राचि डिप्रेशन कशासाठी ?>>> कसल्या भारी भारी पाकृ असतात तुझ्या! शिवाय चांगल्याच कामाला लावणार्‍या असतात. मला रोजचा स्वैंपाक करेतोवरच हाश्शहुश्श होतं.
तुझा उरका जबरी आहे बाई.

जबरी. धन्यवाद जागू _/\_
एकदा कमी प्रमाणात करुन पाहीन म्हणते.

ते नागकेशर मिर्‍यांसारखेच दिसते आहे गं. तसेच दिसते का?
मुंबईत कुठे मिळेल कोणी सांगू शकेल का?
बाद्यान म्हणजे काय? आणि डंका म्हणजे काय?

(सॉरी. यानंतर प्रश्न विचारणार नाही. आय प्रॉमिस. )

मिर्च मसाला चित्रपट आठवला...

डंका म्हणजे काय>>> डंक ग. जिथे असे मसाले, मिरच्या, हळद कूटून मिळते.
बाद्यान म्हणजे चक्रीफूल
तुला नागकेशर, चक्रीफूल हे मसाल्याच्या दुकानात मिळतील. नाहीतर नेहमीच्या किराणा दुकानातही मिळून जाईल.

जागु, मसालापुराण फारच मसालेदार आहे ग! रंग बघूनच तों.पा.सु.