आनंदी जोडपं

शैली आवडली. आनंद फार दुबळा आहे. आधी तो बायकोच्या प्रत्येक इच्छेला 'हो' म्हणतो आणि नंतर आईच्या. त्याला नक्की काय ह्वे होते? लग्नाआधी आनंद आनंदीमधे महत्वाच्या मुद्द्यांवर स्पष्ट चर्चा झाली असती तर चित्र वेगळे असते का?

कटु सत्य.. आवडली..

आवडली म्हणवत नाही पण कळली.

शीर्षकाने अपेक्षा वेगळ्या निर्माण केल्या होत्या>>> नंद्या, आटपाट नगर म्हणजे चुकीचा किनारा वाटला का?

तर चित्र वेगळे असते का? >> शक्यता कमीच असते
सुटसुटीत छान लिहीले आहे.
मला उत्सुकता, कोण बर ही आनंदी ?

आजचं शिर्षक असं दिसतंय

आनंदी जोडपं बदलून

लिहीत रहा.

हम्म्म.....कटु सत्य !
Life is what we live while making other plans. >> हे सही.
आनंदी जोडपं बदलून >> किरण

आवडली.
काश सगळ्या कथा याच वळणाने गेल्या असत्या.

आनंदीचं नाव कैकयी किंवा मंथरा असतं तर तिने आनंदाईला नमवलं नसतं का? मग सिंडीची कथा म्हणजे एक STY झालं असतं.

सिंडे, एक तिर्‍हाईत नजरेने ही कथा मांडली आहेस ती मला आवडली. माझा काही गोंधळ वगैरे झाला नाही. 'आहे त्यात आनंद माना' ही परंपरागत रुजवलेली शिकवण मनावर तरंगायला लागली.

बाकी सगळ्या प्रतिक्रियांत स्वाती२ ची प्रतिक्रिया एकदम परफेक्ट. आनंद बुळ्या आहे, तसे बरेचसे भारतीय नवरे असतात. नको तिथे प्रॅक्टिकल आणि नको तिथे इमोशनल होतात हे. आनंद दोघिंच्यात समन्वय साधू शकला असता. पण बर्‍याच भारतीय नवर्‍यांप्रमाणे आपल्याला काय हवंय आणि त्यासाठी आपण काय करायला हवं हेच त्यांना कळत नसतं.
(रॉकेलचा कॅन आहे हा... )

गुड वन सिंडे! छोटी, पण थेट आणि प्रभावी!

आनंदी म्हणे, "Trupti, I told myself, either make it or quit it. और अगर इस रिलेशनमे रेहना है तो मुझे खुश रेहना है....इसलिये मैने आनंद को अपने तरीके से मोल्ड कर लिया है..."

आनंद विजयी मुद्रेने म्हणे, "भाभीजी, आनंदी अब बदल गयी है बहोत..."<<<<

हे हे आवडले

आवडली.

आवडली..

आनंद बुळ्या आहे, तसे बरेचसे भारतीय नवरे असतात.>>> हे तुमच्या नवर्‍याच वर्णन का ? ( ह्याला काडी म्हणतात)

सिंडे हे नेहमीच "बायकी" दळण आहे, वेगळ्या शैलीत
प्रतिक्रिया मस्त, भडका कधी उडतो आणि पोळी कधी भाजता येते ह्याच्या प्रतिक्षेत आहेत, असे वाटते

नंद्या

सिंडरेला, अगदी खरं लिहीलं आहेस ग...तडजोडीवरच उभे आहेत आज अनेक संसार. कधी नवरा तडजोड करतो, तर कधी बायको. बायकांचे प्रमाण जास्त खरं आणि तडजोडीची अपेक्षाही जास्त केली जाते ती बायकांकडूनच

सिंडे,मामींची प्रतिकिया वाचली. तुला तसे म्हणायचे होते का? मला तरी ही कथा दोन शिकलेल्या पण भावी आयुष्याविषयी फारसा विचार न करता लग्न केलेल्या जोडप्याची कथा वाटली. आनंदची आई इथे स्ट्राँग आहे. ती आनंदला आणि पर्यायाने आनंदीला तिच्या इच्छेनुसार वागायला भाग पाडते. पण हे शक्य होते कारण आनंदला स्वतःचे ठाम मत नाहिये. लग्न ठरवण्याआधी स्पष्ट चर्चा झाल्यास समोरच्या व्यक्तीची मते,अपेक्षा कळतात. ती आपल्या अपेक्षांशी जुळतात की नाही ते पडताळून बघता येते. कुठल्या मुद्द्यावर तडजोड शक्य आहे आणि कुठल्या मुद्द्यावर नाही हे लग्नाआधी स्वतःलाच स्पष्ट असणे खूप महत्वाचे. हे जमणार नसेल तर शिक्षणाचा काय उपयोग?
हे आपले माझे मत!

स्वाती२, मध्यंतरी एका विवाह समुपदेशकांशी अनौपचारिक गप्पा चालल्या होत्या तेव्हा त्यांनी सांगितले : आजकाल आम्ही लग्नेच्छुक मुलामुलींना त्यांच्या आवडीनिवडी, जीवनशैली, जात/ समाज / धर्म/ श्रध्दा इत्यादींविषयीची मते - निर्णय, कर्ज गुंतवणुकी व खर्च तसेच आर्थिक व्यवहारांसबंधी मते, करीयर - नोकरी - व्यवसाय इ. विषयी मते, मित्रमैत्रिणींचा किंवा घरच्यांचा प्रभाव ह्या सर्व गोष्टी विचारांत घेऊन, जर त्या जुळत असतील तरच लग्नासाठी पुढे जायचा सल्ला देतो. कारण लग्नाआधी विचारात न घेतलेल्या ह्या बाबी अनेकदा लग्नानंतर समस्येत परिवर्तित होतात व परिणिती सेपरेशन / घटस्फोट किंवा जोडप्यापैकी कोणी एकाने केलेल्या अवास्तव तडजोडीत होते.

अरुंधती,
कधी कधी इतक्या टेक्निकॅलिटीज (म्हणजे अनुरुप घटक तपासूनही) मध्ये सुद्धा things going sour चे प्रमाणही लक्षणीयच असणार का गं. मला तरी विवाहसंस्थेवर कोणाला फारसा तोडगा सापडलाय असे वाटत नाही.
सगळे फारच अनुरुप असले की boredom हमखास गाठणार. तो संसार भयानक असतो. त्यापेक्षा संघर्ष परवडला. (वै. मत)

पूर्णपणे आदर्श, कोणीही एवढीशी तडजोड न करता 'लग्ने' अस्तित्वात असतात? कोण्या एकाने असे मी म्हणत नाहीये. एकाने करुच नये, दोघांनी काळानुरुप, प्रसंगानुरुप करावी. कोणी किती केली त्याचा स्कोर ठेवणे अवघड आहे.

रैनाचे पटले...

अकु, तसही या सगळ्या गोष्टींवरची मते वयाप्रमाणे बदलत राहतातच की.. २४-२५व्या वर्षी लग्न करताना जे वाटतंय तेच २८-३०व्या वर्षी वाटणे अवघड आहे. थोडक्यात गुणमेलन करतात तसं आवडीनिवडी मॅच करुन केलेली लग्ने यशस्वी (???) ठरतीलच असे नाही.

३५-४० वर्षांच्या सहजीवनानंतरही जर एका जोडीदाराला सततच्या भवनिक उपासमार, तडजोडीमुळे दुसर्‍याबद्दल कडवटपणा असेल तर त्याला यशस्वी लग्न म्हणावे का?

कोणी किती केली त्याचा स्कोर ठेवणे अवघड आहे.

>> पण प्रत्येक वेळेला मन मारून कोणा एकाच व्यक्तीला तडजोड करायला लागत असेल तर त्याबद्दलचा उद्रेक कधीतरी बाहेर येणारच असं वाटतं .. दुर्दैवाने आपल्या समाजात more often than not अशी तडजोड स्त्री ने करावी असं शिकवलं जातं किंवा गृहित धरलं जातं .. आता इकडे विषय भरकटेल तेव्हा बास!

येस्स, रैना, चिंगी.... आमची पुढे ह्याही विषयावरून चर्चा झाली.... ''अनुरूप'' म्हणजे नक्की काय? ह्या बेसिकमध्येच अनेक मुलामुलींचा गोंधळ असतो असे त्यांचे मत. (नेहमीचे ठोकताळे : रंग, रूप, शिक्षण, पगार, उंची, घराणे, पैसा, जात, पत्रिका, चष्मा, मंगळ इ. पुढे अनेकदा गाडे जातच नाही, कारण तितका विचार केलेला नसतो.) स्वतःला काय आवडते, स्वतःचे आयुष्यातील महत्त्वाच्या वाटणार्‍या गोष्टींबद्दल काय विचार आहेत हेच कधी थांबून पाहिलेले नसते. आवडीनिवडी, मते इत्यादी बदलत जातात हे मान्य. पण तुम्ही तुमचे आयुष्य कोणत्या तत्त्वांनी / प्रकारे जगता/ जगू इच्छिता ह्याची थोडीफार कल्पना असेल.... त्या दृष्टीने विचार केला असेल, आणि अ‍ॅरेंज मॅरेजमधील इतर अनेक घटकांना तुमच्या लेखी कितपत महत्त्व आहे हे लक्षात घेतले असतील तर त्यातल्या त्यात ते लग्न टिकण्याचे चान्सेस जास्त, असे त्यांच्या पाहण्यात आले.

रच्याकने, आमचे तडजोडीविषयीही झाले बरेच बोलून. त्यांनी तर सरळ सांगितले की, आम्ही मुलामुलींना विचारतो, लग्नानंतर तडजोडीची तयारी आहे का? कारण लग्नात तडजोड ही करावीच लागते. (कसलीच तडजोड न करता टिकलेली लग्ने विरळीच!) कोणत्या ना कोणत्या स्वरूपात, कोणकोणत्या प्रकारे तडजोड करावी लागेल ह्याची दोघांनाही कल्पना असलेली बरी असते. तसेच तुम्ही जशी तडजोड करणार आहात तशी तुमच्या घरातील (नव्या) इतर माणसेही ह्या नव्या नात्याशी जुळवून घेणार आहेत. त्यांनाही वेळ द्या. तेही तडजोडच करणार आहेत, हेही समुपदेशक सांगतात.

अकुच्या समुपदेशनाच्या पोस्ट बद्दल
>> दोघही मॅच्युअर असतील तर थिंग्ज कॅन बी वर्कड आऊट.. अ‍ॅज लाँग अ‍ॅज वी नो हाऊ टू अ‍ॅक्सेप्ट द डिफरन्सेस ऑर आर रेडी टू लर्न - लग्न कटकट वाटत नाही... इटस फन टू इवॉल्व/ग्रो टूगेदर..
आणि दोन सख्खी भावंड सारखी नसतात - तर दोन वेगळ्या घरातून आलेली माणसं कशी असतील! आपल्याला खरच काय हवय कळलं आणि दुसर्‍याला वेगळं काही हवं असू शकतं ह्याचा आदर आपण आणि समोरच्यानही ठेवला तर असले प्रॉब्लेम्स कमी येतील..
अर्थात जेव्हा समोरचा सांमजस्य दाखवत नसेल तर जो एक दाखवतोय त्याच्यावर ताण येईल - आणि ह्या चाचपणीकरता हे समुपदेशन उपयोगी पडेल..

कथा वाचून वपुं चे एक वाक्य आठवले,

"संसार म्हणजे काय हो शेवटी ? एक क्षण भाळण्याचा,....... बाकी सांभाळण्याचे !!"

ज्यांना ते सांभाळण्याचे क्षण निभावून नेता आले अन तो भाळण्याचा क्षण ज्यांनी आपल्या आयुष्यात जपून ठेवला हरवू दिला नाही ते खरे भाग्यवान.

http://vimeo.com/22309808 हा व्हीडीओ ही पहा.

कथा छान आहे.

प्रतिसाद पण वाचनीय
( मनमोहन क्लासेस लावा.. )

>>>आम्ही बघे !!!

हे काही पटल नाही बघ. गेल्यासरशी आनंदरावांना भाभीजींच्या दोन चार चाबकांचा प्रसाद देऊनच यायच

शिक्षणाने बराच फरक पडलाय ना ? बदलेल हळूहळू..