बस्स..., बहोत हो गया भिडू....!

अरे ते चुकुन झालं होतं, मोबाईलवर बोलण्याच्या नादात कविताच्या ऐवजी चुकुन काकाक वर क्लिक केलं गेलं आणि पुन्हा त्याच बोलण्याच्या नादात लक्षातच आलं नाही. असो धन्स

अरे जयुताईची उपस्थिती! आमची कविता सार्थकी लागली म्हणायची

गंगाधरदादा, इथे बाप्पा हे प्रत्येकाच्या आत्मविश्वासाचं, त्याच्या सद सद विवेक बुद्धीचं प्रतीक म्हणुन घेतलय, त्याचा निकष योग्य-अयोग्य हा असेल, त्याला केवळ दर्जा नाही सत्यासत्यता हवी असेल
प्रत्येकाचा बाप्पा प्रत्येकाबरोबर असेल, फ़क्त वृत्ती वेगवेगळी. आता तुम्हाला काय हवय ते तुम्ही ठरवायचं.
धन्स

मंद्या, म्हणुन म्हणतो नको तिथे वेळ आणि उर्जा वाया घालवू नका
जुयी, वर्षा धन्स

मला वाटतं माझा हा प्रयत्न फसलाय.....
ज्यांच्यापर्यंत भावना पोचल्या त्यांचे धन्स आणि अभिनंदन दोन्ही

मी जेव्हा हि कविता लिहायला घेतली तेव्हा शेवटचे कडवेच डोक्यात होते. पण मला नेहमीप्रमाणे केवळ समस्या किंवा वेदना मांडायची नव्हती. तर त्यावरचा उपाय शोधायचा होता. म्हणुन आधीच्या २-३ कडव्यांची प्रस्तावना. मुळात वर म्हंटल्याप्रमाणे इथे मी बाप्पा हे प्रत्येकाच्या आत्मविश्वासाचं, त्याच्या सद सद विवेक बुद्धीचं प्रतीक म्हणुन घेतलय, त्याचा निकष योग्य-अयोग्य हा असेल, त्याला केवळ दर्जा नाही सत्यासत्यता हवी असेल. हा जो कोणी मी आहे त्याने मनाशी पक्कं ठरवलय की जे काही समाजात घडतय त्याविरुद्ध फक्त काळजी व्यक्त न करता आवाज उठवायचा, प्रत्यक्ष कृती करायची. पण त्याच्या छातीत धडधडतय, त्याला भिती वाटतेय ....

आपल्याला हे जमेल का? आपल्यात तेवढे सामर्थ्य आहे का?
तर ते प्रत्येकाकडेच असते. तो प्रत्येकाच्या मनातला बाप्पा, त्याला जागे करण्याची आवश्यकता मात्र आहे. त्या बाप्पाचे स्पष्टीकरण म्हणुन पहिली काही कडवी आणि मुळ मुद्दा म्हणजे शेवटचे कडवे !

ज्याक्षणी आपल्यामधला आत्मविश्वास जागा होइल त्याक्षणी ते सामर्थ्य देखील जागे होइल आणि आपण आपल्याच मनाला सांगु शकू....

बस्स..., बहोत हो गया भिडू....!
चल मिलके वाट लगाते है इनकी ....!

विशाल

धन्स गंगाधरदादा , आशुचँप !