वर्षाविहार २०१० (यू.के.'ज रिसॉर्ट) : वृत्तांत आणि प्रतिक्रिया

>>>> ते आल्यावर बस पळवून त्यांना थोड धावायला लावल <<<<<
कुणाकुणाला पळायला लावले???? जरा नजरेसमोर चित्र उभे करुन पुन्हा हसुन घेऊदे की!
चान्गले लिहिलय रे असुदे!

>>बस पळवून त्यांना थोड धावायला लावल >> अर्रर्र..! छळवादी दिसतात मामा!

शैलजा बिचार्‍या मामांनी नाही काही पळवली बस. वो कल्पना किसी और की थी लेट लतिफना आणायला आनंद केळकर गेलेला. आम्ही बस पळवली तेव्हा त्याचा जो चेहरा झालेला तो बघण्यासारखा होता

परेश मुंबईच्या बसमधून पण आला???
>>
वर्च्युअली होता मंजे तो तिथे.

मी काल घरीपण सांगितलं ते गाणं बहिणीला.

>>वो कल्पना किसी और की थी >> तुझीच थी वाट्टं!

असुदे,मस्त वृत्त्तांत रे...

मला वाटत ह्या वविला आलेल्यात सर्वात दूरवरुन आलेली वर्षू_नीलच असेल...>>> श्यामली पण होती रे दुबईहुन आलेली...

लेट लतिफ कोण हे जाणून घ्यायची उत्सुकता लागून राहिली आहे ...... कोण कोण बसच्या मागून पळत आले, त्यांनी हात वर करा पाहू

मंजे , कविता, अम्या, इंद्रा, किर्‍या, गुब्बे.. तुमचे वृतांत बास झाले बरं का..

आता राधा, सानू, येषा यांच्या बोबड्या शैलीतून मस्तपैकी एखादा वृतांत येवूदेत.

पर्रद्येशी पर्रद्येशी जाणा णही.. >>> :d
अम्या वृत्तांतही धम्माल केली आहेस...

कोण कोण पळत आलं मुंबै च्या बस मधे? इकडे हाजिर व्हा आणि स्वतःची नाव सांगा

>>>> मला वाटत ह्या वविला आलेल्यात सर्वात दूरवरुन आलेली वर्षू_नीलच असेल...>>> श्यामली पण होती रे दुबईहुन आलेली...
अरे फॉण्ट वाले किरण अन अमृता पण होते, दुसर्‍याच दिवशी परत यूएसला जाणार होते

छे! आता मात्र वृत्तांत लिहायलाच हवा...

वर्षाविहारानिमित्त सर्वांनी एकत्र येणं वगैरेबद्दल मागच्या वर्षी मला जो सुखद धक्का बसला होता त्याबद्दल मी तेव्हाच लिहिलं होतं. त्या धक्क्याने पुन्हा एकदा नव्याने आपलं अस्तित्त्व दाखवून दिलं असलं तरी यंदाच्या एका निराळ्याच धक्क्याचा उल्लेख सर्वप्रथम केल्याविना मला राहवत नाही आणि तो धक्का म्हणजे ’आगाऊ’ या आय-डीचं प्रत्यक्ष दर्शन! विशाल कुलकर्णीने त्याच्याशी माझी ओळख करून दिली आणि ’हा’ आगाऊ हे कळल्यावर मी कपाळावर हातच मारून घेतला. नंतर आम्ही गप्पा मारल्या, फोटो काढले, ते झालंच, पण दिवसभर तो जेव्हा जेव्हा समोर येत होता तेव्हा प्रत्येक वेळी माझा चेहरा ’हा आगाऊ?? हा???’ असा होत होता. त्या धक्क्यापायी मी शेवटपर्यंत त्याचं प्रत्यक्षातलं नावही विचारलं नाही.

दररोज कट्ट्यावर ’ळळे, णमस्कार. आज काय इसेस?’ अशी माझी चौकशी करणार्‍या जप्पान रिट्टर्न्ड कोल्हापूरकर केदार जोशीला प्रत्यक्ष भेटायची मला खूप उत्सुकता होती. ती पूर्ण झाली.
रिसॉर्टच्या मागच्या बाजूला असलेल्या हिरव्यागार शेताचा मी फोटो काढत असताना त्यानं ’पुणे-मुंबईकर जरा कुठे गवत दिसलं की फोटो काढत सुटतात’ असं म्हणून आपला कोल्हापुरी बाणा दाखवला. पण त्या वाक्याला दिलखुलास दाद देऊन मी माझा मुंबईकरपणाही लगेच सिध्द करून टाकला.

पूनम छत्रेच्या आणि माझ्या प्रत्यक्ष भेटीच्या पार्श्वभूमीची एक वेगळीच स्टोरी आहे. काही जणांनी त्याबद्दल आमच्या दोघींच्या विपुत वाचलंही असेल. (इतके दिवस नसेल वाचलं, तर आता वाचतील ;)) त्याबद्दल स्वतंत्र लिहिणार आहे.

बाकी, सकाळ-संध्याकाळच्या बसमधल्या धमालीत मी फारशी सहभागी होऊ शकले नाही. मला बसच्या पुढच्या भागात निमूटपणे बसून फक्त श्रोत्याची भूमिका बजावावी लागली. (येऽऽऽ मोशन-सिकनेस कब मुझे छोडेगा?? :() आनंद-द्वयी, विनय भिडे इ.ची एनर्जी खरंच वाखाणण्याजोगी होती. संध्याकाळी पनवेल-बेलापूर दरम्यान ट्रॅफिकमधे ऐकणार्‍याला वाटावं की नुकतीच ही मंडळी पिकनिकसाठी घरातून बाहेर पडलीयेत. परततानाही तोच जोश, तीच आवाजाची पातळी, तीच मस्ती! वैभवच्या ढोलकीने तर त्याला चार चांद लागले.

मुलुंडला उतरून अमितच्या गाडीतून त्याच्या घरी पोहोचल्यावर पुन्हा चहा घेता घेता तिथे आमचा गप्पांचा अड्डा जमला. (आमच्याही एनर्जीची वाखाणणी करा कुणीतरी :फिदी:)
शेवटी मेधाला न्यायला म्हणून आलेला तिचा नवरा पुरेसा बोअर झालाय याची खात्री पटल्यावर रात्री नऊनंतर आम्ही आपापल्या घराचा रस्ता पकडला.
गप्पांदरम्यान मयूरीने ’पुढच्या वर्षी तुम्ही पण याच’ म्हणून त्याला इतका आग्रह केला की ’ऍटॅक इज द बेस्ट डिफेन्स’ या नियमाने पुढच्या वविला तो हजेरी लावण्याची दाट शक्यता आहे याची नोंद घ्यावी.

’हा आगाऊ?? हा???>>> हा धक्का मला ववि संपत आला तेव्हा बसला लले

लले, आम्ही कुठेही अड्डा न जमवता ९ नंतरच आपापल्या घरी पोचलो.

’हा आगाऊ?? हा???’>>>>>> तुझ्या मनात आगाऊ ची इमेज कशी होती सांग ना सांग ना प्लीज

आगाऊचा धक्का मला पण बसला लले. मी पण त्याला परत परत म्हणत होते तू आगाऊ वाटतच नाहिस. त्याच्याशी आणि मधुकरशीही गप्पा मारल्या मी

नन्या १०, निंबुडा, आपण सगळे मुलुंड्चे आहात काय? मी सोबत नसल्याने आणि मुलगा लहान असल्याने ववि ला नाही येउ शकले. मुलुंड मधे गटग करणार असल्यास सांगा नक्की.

लळे

मुग्धानंद नक्की कळवू गटगचे

मी पण त्याला परत परत म्हणत होते तू आगाऊ वाटतच नाहिस. त्याच्याशी आणि मधुकरशीही गप्पा मारल्या मी...>>>अश्विनी, मधुकर तरी मधुकर वाटला ना?:फिदी:

हो मयुरेश, मधुकर हा मधुकरच वाटला. पण स्वभावाने अ‍ॅग्रेसिव्ह वाटला होता तसा नाही निघाला तो. खूप सौम्यपणे बोलत होता

मी आगाऊला अजून असं पण म्हटलं की मला वाटलेलं तू खूप मोठा असशील, तू तर खूप लहान आहेस. तर शेवटी त्याने त्याचं वय सांगितलं आणि म्हणाला अजून किती मोठा होऊ?

सगळ्यांचे वृतांत धम्माल

तर शेवटी त्याने त्याचं वय सांगितलं आणि म्हणाला अजून किती मोठा होऊ? >>>

आगाऊ, मला ही 'तूच तो' ही माहिती परतीच्या प्रवासात कळाली. तुझ्याशी बोलायचे राहून गेल्याचे जरा वाईट वाटले. तुझी पर्सनॅलिटी एकदम आदरणीय वगैरे वाटली त्यामुळे तुला आगाऊ म्हणताना पंचाईतच झाली असती.

तुझी पर्सनॅलिटी एकदम आदरणीय वगैरे वाटली त्यामुळे तुला आगाऊ म्हणताना पंचाईतच झाली असती. >>> अगदी अगदी. माझं पण हेच झालं. एकदम शांत, डीसेंट वगैरे वाटला तो (आय. डी. च्या उलट).

लले, अश्वे

अरे तूम्ही असं काय करताय ? त्याने तो आयडी मूळात आ $$$$$ गाऊ ? अशा विचाराने घेतला होता.

असुदे... पण त्याने गायलंच नाही ना...

इंद्रा, अम्या, लले.. मस्तय वृ...
नन्या, सुमे, मंजीआत्या..

तुझी पर्सनॅलिटी एकदम आदरणीय वगैरे वाटली>>> बोंबला, बायकोने हे वाचले तर पुन्हा कधी वविला नाय जाऊ देणार ती
मी आगाऊला अजून असं पण म्हटलं की मला वाटलेलं तू खूप मोठा असशील, तू तर खूप लहान आहेस.>>> त्वचा से मेरी उम्र का पताही नही चलता
वविला जशी धमाल होते असे ऐकून होतो तशीच ती झाली. एकेक नग आहेत सगळे.
आम्हाला 'किमया' समोर हुबे र्‍हावा असे सांगून संयोजकांनी बस विरुद्ध बाजूला उभी केली त्यावर 'प्रश्न तत्वाचा आहे' वगैरे भंकस करत मी आणि परेशने रस्ता क्रॉस केला. सक्काळसक्काळ ज्याम भूक लागलेली, कुठे फुटकळ चिवडा, बिस्किट असं करत करत खोपोलीपरेंत तग धरली. दरम्यान काय वाट्टेल त्या गाण्यांच्या भेंड्या झाल्या (चुकीची ऐकू आलेली गाणी सारखी ववित चुकीची म्हणलेली गाणी असा बाफ उघडता येईल!).
केदार जोशी कोल्हापूरचा निघाल्याने वेगवेगळ्या ठिकाणचा 'तांबडा-पांढरा' याचा तौलनिक अभ्यास झाला. तो, मी, मल्ली असे आम्ही काही पाण्यात न गेलेले कोरडे वीर.
मीच आगाऊ हा धक्का पब्लीकला बसणार याची खात्री होतीच, ते ही भरपूर एंजॉय केले!
सांस्कृतीक कारेक्रम ब्येष्टच, खासकरुन त्या भौमितिक आकारावरुन चित्रे काढण्याच्या राउंडमधे आमच्या ग्यँगचा परफोरमन्स अद्वितिय होता. घारुआण्णांनी (व्यक्तिमत्वाइतका समर्पक आयडी दुसरा नाही!) कात्रीचे भौमितिक वर्णन - 'एकमेकाला क्रॉस करणारे दोन समद्विभुज त्रिकोण, ३०-६०-९०' या शब्दात केले. त्याचे जे काही स्वरुप पल्लीने काढले ते आकाशकंदिलासारखे कायतरी आले.
थोडक्यात काय तर आपण 'उत्तम गुणांच्या मंडळी'त आहोत याचे समाधान वाटले!

समद्विभुज त्रिकोण, आकाशकंदील >> अगदी रे. 'त्रिकोण जिथे एकमेकांना छेदतात तिथे दोन बाजूंना अर्धवर्तुळे काढा' असे घारुआण्णांनी सांगताच, दोन त्रिकोण एकमेकांना तीन बिंदूत छेदतात; त्यातल्या कोणत्या दोन बाजूंना कोणत्या दिशेला तोंड करुन अर्धवर्तुळे काढू? असा सिन्सिअर प्रश्न पल्लीला पडल्याचे मला मागूनही जाणवले. तरी तिने निषेधार्थ तीन हळूवार उड्या मारुन फळ्याखाली अर्धवर्तुळ काढले!