इयरफोन आठवण

आवडली आठवण.
आम्ही जेव्हा इयरफोन सर्रास वापरत नव्हतो तेव्हा आमच्या घरी एक इसम आला होता. त्याने इयरफोन लावले होते. आमच्या आजीला ते प्रकरण माहीत नसल्याने तो गेल्यावर चुकचुकली की "बिचारा तरुण वयापासून बहिरेपण आलंय. कसं होणार याचं"
आता ती असती तर सगळ्यांनी इयरफोन लावूनच काम करताना वगैरे बघून तिला काय वाटलं असतं

सुंदर लिहिलय... माझ्या बाबतीत मात्र मी दिल्लीहून मुंबईला आगगाडीने प्रवास करतांना इयर फोन लावून ( तेव्हा ही वस्तू जरा नविनच होती ) , ते माझ्या सोनीच्या वॉकमन बरोबर आले होते- गाणी ऐकत होतो. ऐकता ऐकता केव्हा डोळा लागला कळलेच नाही, रात्री १० ची वेळ होती. माझी बर्थ दारापाशीच होती अन मी एकटाच प्रवास करत होतो.... ११ च्या सुमाराला डोळा उघडला तेव्हा खाली ठेवलेली ब्रीफ केस गेली होती अन त्या बरोबरच त्यातील तिकिट अन बरीच मोठी रक्कम,,,, तेव्हा फ्लॅट बुक करायला नकद द्यावी अशी बोली झाली होती....
इयर फोनची ही सुखद हकिकत

छान लिहिलंय.

हा हा भारी! प्राचीन, तुमच्या आजीचाही किस्सा भारी आहे.
मीही वॉकमनबरोबर इयरफोन वापरले आहेत आधी.

भारी आठवण

माझी इयरफोनच्या बाबतीत होणारी फजिती म्हणजे इयरफोन हॅन्डसेटला लावलेला असतो तरी पण फोन आला की रिसिव्ह करुन हॅन्डसेट कानाला लावला जातो. 'हॅलो हॅलो' करत बसायचं. लक्षात येत नाही की 'आवाज का येत नाहीये'

छान लेख

मांजरा पासून वाचण्यासाठी तुम्ही वायरलेस इअर फोन वापरू शकता (कानाच्या खोलगट भागात मावणारे गोळे)

मी noise shots वापरतोय...चांगले आहेत... वायर ची कटकट नाही.

मस्त...हे एक गॅजेट माझ मोस्ट फेवरेट आहे, अर्थातच गाणी ऐकण्याच्या आवडीमुळे आणि एक पर्सनल स्पेस मिळाल्या सारखे वाटते काही ही ऐकताना...सध्या एक बोसचा, एक सेनहायजरचा, एक वनमोअरचा वायर्ड आणि एक जेबीएल चा, एक ब्लापंक्ट चा असे वायरलेस इअरफोन आहेत आणखीन एक सेनहायजरचा वायर्ड होता पण त्याची वायर उंदराने कुरतडली तेव्हा स्पेशल पिंजरा आणुन उंदरांचा बिमोड केला होता..

छान आठवण आणि धागा

मी पहिल्यांदा ईअरफोन १९९२-९३ साली Aiwa च्या वॉकमनसोबत वापरला होता. मामाच्या गावाला गणपतीला गेलो होतो तेव्हा तेच घेऊन बसायचो.

आता मात्र मला बोअर होते कान गुंतवून ठेवणे. काही ढिंच्य्येक गाणी ऐकायला मजा येते पण थोडा वेळच. त्यानंतर जगशी संपर्क तोडून काय आपल्यातच आपण ऐकत बसायचे असे वाटते. कोणी कानाला असा बूच लाऊन बसला असेल आणि आपले त्याने पहिल्याच फटक्यात ऐकले नाही तर चीडचीडही होते. कदाचित मला त्याची आवड नसल्याने समोरच्याचे सुख बघवत नाही असेही असेल. बोले तो हुमायून नेचर

मस्त लिहिलंय. प्राचीन गमतीशीर किस्सा. विनिता माझी ही फजिती अशी होते. अजूनही होते. कानात इयरफोन असतो. आणि फोन आला की ऐकायला व्यवस्थित येत असूनही मी आपसूक तो हँडसेट कानाला लावूनच बोलते. ते विनोदी दिसत असेन खरं तर. मग लेक असेल जवळपास तर माझा हात खाली करतो आणि अशी कशी गं तू म्हणतो.