राजे गोडबोलेंच्या गुरुंना भेटायला सेमिनार रुमकडे निघाले. आत शिरताच दिसले एक सत्तरीच्या घरातले साधासुधे शर्टपँट घातलेले गृहस्थ डोळे मिटून बसले आहेत आणि बाजुला गोडबोले अदबीने उभी आहेत. इतर तिघे त्यांच्याकडे आशेने पाहात आहेत. वातावरणात चिडीचूप शांतता. गोडबोलेंनी राजेंना मोबाईल सायलेंटवर ठेवण्यास खुणावले. राजेंनी मनोमन गोडबोलेंना शिव्या घालत मोबाईल सायलेंटवर ठेवला. काहीवेळ तशीच शांतता राहिली. राजे स्वस्थपणे बसून होते. जोशी न बोलता इतका वेळ बसु शकतात ही देखिल राजेंसाठी नवीनच गोष्ट होती. काही वेळानंतर गुरुंनी हळूवारपणे डोळे उघडून समोर पाहिले. राजेंनी न दिसेल असा निश्वास सोडला आणि आधी मोबाईलचा सायलेंट मोड काढला. संपलं एकदाचं. गुरु थेट राजेंकडेच पाहात होते. "तुमचा विश्वास नाही या सार्यावर ठावूक आहे मला." ते किंचित हसले. "पण हे तुमच्या पदार्थविज्ञानासारखंच आहे. एखादा विचार अतिशय तीव्र करून तो माणसावर सोडला की त्या विचाराप्रमाणेच घटना घडते. मात्र हे विचार एकाग्र करता आले पाहिजेत. जसं एखाद्या भिंगातून विखुरलेले सूर्यकिरण एकत्र आले की अग्नी निर्माण करता येतो तसंच." गोडबोले राजेंकडे पाहात होते. गुरुबद्दलचा भक्तीभाव त्यांच्या चेहर्यावरून ओसंडून वाहात होता. राजे मनातून तुच्छतेने हसले पण त्यांनी चेहरा निर्विकार ठेवला होता.
"आमच्या शास्त्रात मंत्र, तंत्र आणि काही उपासनांनी हे साध्य करता येतं. क्वचित काहीजणांमध्ये ही शक्ती जन्मजात असते. कित्येकदा आपल्यात ही शक्ती आहे हे त्या माणसांना माहितही नसतं. ही माणसं मनात जे आणतात ते घडतं. पण ते फार दुर्मिळ. बाकिच्यांना कठोर साधना करावी लागते." गुरु किंचित थबकले. इतरांकडे पाहात म्हणाले" तुमच्याकडे असंच काहीतरी झालेलं दिसतंय." आता वातावरणात एकदम गडबड सुरु झाली. सर्वजण एकदम बोलु लागले. नयना तर मोबाईलवर कुठल्यातरी देवाचा फोटो पाहात सारखा सारखा त्या फोटोला नमस्कारच करु लागली. एक प्रकारचा पॅनिक वातावरणात पसरला. त्यात राजेंचा शांतपणा पाहून इतरांचा उतावीळपणा वाढत होता. त्यांना राजेंनीही आपल्यासारखंच एक्साईट होऊन थयथयाट करावा असे वाटत होते. पण राजेंवर काहीच परिणाम झालेला दिसत नव्हता. शेवटी जोशींना राहवेना.
"बघा बघा मी म्हटलं होतं ना " जोशी जणू गुरुंना विसरूनच गेले. राजेंजवळ येऊन तावातावाने काहीतरी बोलु लागले. "हे काहीतरी वेगळं आहे". जोशींनी सुरु केल्यावर साळवी मागे राहणे शक्यच नव्हते " राजे सर आता तुम्ही हे थट्टेवारी नेऊ नका. आमचे जीव टांगणीला लागलेत". हे ऐकूनही राजें थंडपणेच बसले होते कारण हे काहीच मानायला त्यांचे मन तयार नव्हते. शेवटी त्यांच्याकडे दुर्लक्ष करून गोडबोले गुरुंसमोर हात जोडून म्हणाले " महाराज आता यावर उपाय? संस्थेतल्या तीन जणांनी जीव गमावलाय. आणि एक बाई कायमच्या अपंग झाल्या आहेत." राजेंकडे पाहात गुरु उत्तारले "उपाय आहे. हे जे काही चाललं आहे त्याचा कर्ता कोण आहे ते आधी शोधावं लागेल. त्यासाठी मला येथे रात्रभर बसून ध्यान करावे लागेल. तुमचे सर परवानगी देतील? त्यांचा तर विश्वासच नाही यावर."
आता सार्यांच्या नजरा राजेंकडे वळल्या. ही माणसे ऐकणार नाहीत याची राजेंना खात्री पटली होती. "ठिक आहे" राजेंनी जोशींकडे पाहात विचारले " रात्रभर यांच्यासोबत येथे कोण राहणार?" "आम्ही तिघेही राहू" राजेंनी इतक्या सहज परवानगी दिली यावर जोशींचा विश्वास बसत नव्हता. त्या आनंदात त्यांनी सर्वांतर्फे त्यांना न विचारता स्वतःच शब्द देऊन टाकला. "उद्या अमावास्या आहे. उद्याच मी येथे येईन." गुरुंनी लगेच दिवसही सांगून टाकला आणि गुरु निघाले.
गुरु निघताना सर्वांनी त्यांना साष्टांग नमस्कार केला. एकट्या राजेंनी साधा नमस्कार केला होता. इतकी नम्रता दाखवतानाही राजेंना त्रास होत होता. पण सर्व कसंतरी पार पडलं आणि राजे आपल्या केबिनमध्ये आले. त्यांनी खिडकी उघडली. छाती भरून भरारणारी हवा शरीरात ओढली. त्यांना बरं वाटलं. इतक्यात मागे कुणाचीतरी चाहूल लागली. बाबुराव नखं खात उभा होता. "काय आहे?" राजेंच्या स्वरात आपोआप तुसडेपणा आला. "साहेब माझा दिवाळी बोनस अजून मिळाला नाही. घरी वहिनीने तगादा लावलाय. काल जेवायलाही घातलं नाही. म्हणाली बोनस नाही आणला तर उद्यापासून जेवायला मिळणार नाही" एकदम पुढे येऊन बाबुरावने राजेंचे पायच धरले. "मला माझे पैसे द्या साहेब पैसे द्या माझे. नाहीतर आज घरी जेवायला मिळणार नाही."
"ए काय करतो? गेटाऊट" राजे त्या ओबडधोबड माणसाकडे पाहून एकदम अस्वस्थ होऊन ओरडले. कुणी असे अजीजीने आजवर त्यांचे पाय धरले नव्हते. ते त्याला दूर करायला धडपडू लागले. चौकशी सुरु झाल्यावर शिक्षा म्हणून बाबुरावचा बोनस रोखून धरण्याची सूचना राजेंचीच होती. ही गरीब फडतूस माणसे. यांना बोलते करायचे म्हणजे यांचे नाक असेच दाबायला हवे. त्यांनी जोरजोरात नयनाला हाका मारायला सुरुवात केली " नयना ए नयना याला आधी बाहेर काढ. दूर कर माझ्यापासून". राजेंचा आरडाओरडा ऐकून नयना घबरीघुबरी होऊन आत आली . तिने जोशींना बोलावले आणि दोघांनी रडणार्या बाबुरावला कसेबसे बाहेर नेले. राजेंचा श्वास जोरात चालला होता. ते खिडकीची कड पकडून कसेबसे उभे राहिले होते. इतक्यात मोबाईल वाजला. फोनवर मिश्रा होता. डिटेक्टीव एजेंसीचा प्रमुख. राजेंनी स्वतःला सावरले "बोलिये मिश्राजी क्या खबर है?"
"राजे साहब सबकुछ फोनपर नही बता सकता लेकीन सिर्फ खास खास बात बताता हूं..आपके देसाई, नायर और भातखंडे तिनों ने आपका रिसर्च एक कंपनी को बेचा था. उसके लिये हर एक को पच्चीस लाख रुपिया दिया गया. पार्टी नायर ने लायी थी, रिसर्च देसायीने दिया और बाकी पेपर्स पहुचाना, डिटेल्स समझाने का काम भातखंडे करता था..आपके तांदले मॅडमने रिसर्चसे रिलेटेड सब फायनानशियल डिटेल्स उनको दिये थे...." राजेंच्या हातून मोबाईल गळून पडला. "लेकीन राजे साहाब उन तिनोंकी मौत नॅचरल हुई है..उसमें कोई फाऊल प्ले नजर नाही आया..तांदले मॅडमका अॅक्सेडेंटभी." मिश्राची पुढची वाक्य राजेंना ऐकू येत नव्हती. डॉ. देसाई? डॉ. नायर? यांनी असं केलं? राजेंना अचानक दरदरून घाम सुटला. आणि भातखंडे? किती काकूळती केली होती त्याने या जॉबसाठी. राजेंसमोर केबिन गरगर फिरु लागलं. नऊ ते पाच खालमानेने काम करणारी तांदळेबाई? तरीच बाबुराववर आरोप करताना हे चौघेच पुढे आले होते. चौघांनी त्याला शिताफिने अडकवलं होतं. राजेंच्या डोळ्यासमोर अंधारी आली. त्यांच्या नकळत ते खिडकीपुढे झुकले आणि त्यांचा तोल गेला....
बाबुराव डोळे पुसत त्या अडगळीच्या जागेत सर्वांसाठी कॉफी करत पुटपुटत होता "माझे पैसे देत नाही काय....मरशील, बाकीच्यांसारखाच मरशील...खिडकीत उभा राहतोस ना नेहेमी? त्या खिडकीतून पडूनच मरशील"..त्याचे पुटपुटणे सुरु होते....
ऑर्फियस (अतुल ठाकुर)
मस्तच... शेवट खूप छान आहे.
मस्तच... शेवट खूप छान आहे. आवडली कथा.
खुप खुप आभार. पुन्हा अशी कथा
खुप खुप आभार. पुन्हा अशी कथा लिहेन असं वाटत नाही. पूर्वी नवल, हंस मासिकातल्या गुढकथा वाचण्याचं वेड होतं. तशी कथा आपल्याला लिहिता येईल का ते पाहायचं होतं. पण आमचा तो बाज नाही बहुधा. कारण "विष", "भूंगा" या कथा लिहिताना जेवढं समाधान मिळालं तेवढं ही लिहिताना मिळालं नाही.
छान आहे . बऱ्याच दिवसांनी एक
छान आहे . बऱ्याच दिवसांनी एक छान गूढकथा वाचली
तशी कथा आपल्याला लिहिता येईल
तशी कथा आपल्याला लिहिता येईल का ते पाहायचं होतं. पण आमचा तो बाज नाही बहुधा. कारण "विष", "भूंगा" या कथा लिहिताना जेवढं समाधान मिळालं तेवढं ही लिहिताना मिळालं नाही.
>>> पण आम्हाला वाचताना खूप मजा आली.... मनापासून सांगतो खूप छान झाली आहे....
पण आम्हाला वाचताना खूप मजा
पण आम्हाला वाचताना खूप मजा आली.... मनापासून सांगतो खूप छान झाली आहे....
च्रप्स तुम्ही इतकं म्हणालात यात सारं काही आलं. खुप खुप आभार
अतुलजी लिहित रहा... पुढील
अतुलजी लिहित रहा... पुढील लेखनास शुभेच्छा.
मस्त होती कथा. आवडली.
मस्त होती कथा. आवडली.
आवडली कथा !
आवडली कथा !
मस्त होती.
मस्त होती.
नवलची चाहती मीही होते/आहे.
नवलची चाहती मीही होते/आहे. मला ही संदेहकथा वाटली. गुप्तहेराने जे शोधले ते वास्तव होतेच पण म्हणून संबंधितांचा मृत्यू असा का याचे उत्तर त्यात मिळत नाही ? मग आपण काय म्हणणार? त्यांची कर्मफळे त्यांना भोगायला मिळाली की बाबूची शापवाणी भोवली? आणि त्यांची कर्मफळे असतील तर राजेंचे काय?? शेवटी विज्ञान मानायचे की अध्यात्म? सगळंच संदेहजनक..
सुंदर जमली, वाचायला मजा आली.
Mastach...
Mastach...
मस्त जमलीय.
मस्त जमलीय.
अतुल दा, जबरदस्त!!!!
अतुल दा, जबरदस्त!!!!
धक्का तंत्राने दिलेला शेवट आवडला. विज्ञान आणि अध्यात्म दोघांच्या सीमारेषेवर संपवलत. खरच आवडले.
अधुन मधुन या बाजाने नक्की लिहा. पुलेशु आणि पुलेप्र
आवडली कथा.
आवडली कथा.
सर्वांचे मनःपूर्वक आभार
सर्वांचे मनःपूर्वक आभार
साधना , संदेह कथा येस. तसंच
साधना , संदेह कथा येस. तसंच काहीतरी. या नावानेच ते जुने दिवस आठवले. हंस आणि नवलचा अंक हातात घेतानाच एक शिरशिरी वाटायची. या अंकाचे मुखपृष्ठही गुढच असायचे. फार वेगळ्या आणि वेगळ्या विषयावरच्या कथा. जुन्या आठवणी ताज्या केल्याबद्दल आभार सुंदरजमली म्हणालात. "जमली" हा शब्द फार आवडला. एखादी मैफल जमल्यासारखं
धक्का तंत्राने दिलेला शेवट आवडला...पाफा धन्यवाद
धन्यवाद अतुल दा.
धन्यवाद अतुल दा.
झकास जमलीये कथा.. तसा माझा
झकास जमलीये कथा.. तसा माझा संशय बाबुराववरच होता, आणि तो खरा ठरला याचा मला धक्काही बसला.
छान आहे, आवडली
छान आहे, आवडली
मस्त कथा, आवडली!
मस्त कथा, आवडली!
अगदी शेवटपर्यंत खिळवून ठेवलं
अगदी शेवटपर्यंत खिळवून ठेवलं ... शेवटही मस्त.
तुमच अशा प्रकारचं लेखन अजुन वाचायला आवडेल..
Jabara. Shevat jabaradast ahe
Jabara.
Shevat jabaradast ahe
सर्वांचे मनःपूर्वक आभार
सर्वांचे मनःपूर्वक आभार
अतुलजी
अतुलजी
तिन्ही भाग वाचले . आवडली कथा .
पुलेशु
धन्यवाद बिपिनजी
धन्यवाद बिपिनजी
आजच तिन्ही भाग वाचले. प्लॉट
आजच तिन्ही भाग वाचले. प्लॉट मस्त, खुलवलीतही छान, पण सॉरी शेवट नाही आवडला.
मला अमानवीय अस्तित्व असलेल्या काल्पनिक कथा वाचायला आवडतात, माझा विश्वास नसला तरी.
बाबुरावमधे ही शक्ती असल्याचं काही तरी समांतर उदाहरण दिलं असतंत तर जास्त पटणेबल झाली असती माझ्यासाठी.
पण अर्थात हे माझं मत झालं.
धन्यवाद वावे
धन्यवाद वावे
छान जमली आहे कथा. आवडली.
छान जमली आहे कथा. आवडली. म्हणजे तिनही भाग आवडलेच.
कथा आवडली. पुढील लेखनास
कथा आवडली. पुढील लेखनास शुभेच्छा !!!
अरिष्टनेमि , सामी खुप खुप
अरिष्टनेमि , सामी खुप खुप आभार
Pages