ही बागही माझी नाही हा बहरही माझा नाही
हा चैत्र कधीचा आला अजुनि वसंत आला नाही
ही बागही माझी नाही वा हा बहरही माझा नाही...
ती सावज होती माझे पण ती हसुनी कोवळे पाही
मी पारधी आता नाही अन् हा बाणही माझा नाही...
अलवार स्पर्श तव होता रोमांच तरारे अंगी
माझे ह्रदयही माझे नाही अन् मी ही माझा नाही...
पलिकडल्या तीरावरती माझे सौख्य थांबले होते
पण ही नौका माझी नाही अन् नावाडी माझा नाही...
होकार दिलास न मजला वा नकार दिला नाही
उपेक्षा जगू देत नाही प्रतिक्षा मरु देत नाही...
तू होतीस जेव्हा माझी अवघे विश्वची होते माझे
आता तू ही माझी नाहीस चंद्र-सूर्यही माझे नाही...
प्रेमात दगलबाजीच्या सर्वस्व हरवले मी ही
तू उरली माझी नाही वा तव स्मृतीही माझ्या नाही...
झिरमिळत्या हळव्या स्मृती मी लिहित गेलो काही
त्यातील दुःखही माझे नाही वा विलाप माझा नाही...
मी ठोकरले दुनियेला अनिरुद्ध प्रवासासाठी
हे घर ही माझे नाही कुठली सराई माझी नाही...
आवडली खूप निरु
आवडली खूप निरु
छान
छान
छान आहे.
छान आहे.
Va
Va
अप्रतिम
अप्रतिम
अतिशय सुंदर
अतिशय सुंदर
खूप छान काव्य रचना...
खूप छान काव्य रचना...
सुरेख...
सुरेख...
खूपच छान
खूपच छान
गझल खूप सुंदर जमलीय. मला
गझल खूप सुंदर जमलीय. मला गझलेचे व्याकरण कळत नाही पण वाचायला छान वाटले.
हा गझ़लेसारखी आहे पण गझ़ल
ही गझ़लेसारखी आहे पण गझ़ल नसावी.
वृत्तात बहुतेक बसत नाहीये..
होकार दिलास न मजला वा नकार
होकार दिलास न मजला वा नकार दिला नाही
उपेक्षा जगू देत नाही प्रतिक्षा मरु देत नाही....
=> फार सुरेख
वाह, सुरेख.
वाह, सुरेख.
_तृप्ती_ , अन्जू .....आभार.
_तृप्ती_ , अन्जू .....आभार.
अप्रतिम... आवडली.
अप्रतिम... आवडली.
"होकार दिलास न मजला वा नकार
"होकार दिलास न मजला वा नकार दिला नाही
उपेक्षा जगू देत नाही प्रतीक्षा मरू देत नाही "
हे शब्द फार आवडले.