Submitted by र।हुल on 13 August, 2017 - 18:02
श्वास कुंठित होता त्या
अभागी साठ बालकांचे
मृत्यूही असेल हेलावला
पाहुनी प्रसंग गुदमरण्याचे ॥१॥
हयगय ती का व्हावी
लहानग्या बालकांप्रती
इतके कसे कोडगे झाले
अधिकारी, राघवपती
॥२॥
दोष काय तो बाळांचा
उठला असे जिवावरी
आहे का तो जन्म घेणे
आश्रय दारी सरकारी ॥३॥
मुक्ताफळे ती उधळणे
निच! आईबाप भिकारी
प्रतिबंध करावा काय
जन्म देण्या-घेण्यावरी ॥४॥
निष्ठुर ते राजकारण
उठले आहे जिवावरी
शासन प्रशासन सारेच
मतांचेन् पैशांचे भिकारी ॥५॥
उद्वेग माझ्या दाटतो मनी
हतबल मी लाचार झालो
गुणगाण पुढार्यांचे गाऊनी
पापात त्यांच्या भागी झालो ॥६॥
―₹!हुल / १३.८.१७
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
कमी शब्दात खुप काही सांगितलस.
कमी शब्दात खुप काही सांगितलस...
सुन्दर!!!!
सुंदर आणि समयोचित कविता!!
सुंदर आणि समयोचित कविता!! आपल्या संवेदनशीलतेचा अभिमान आणि कौतुक वाटतेय. शुभम् भवतु!
अप्रतिम!!
अप्रतिम!!
नि:शब्द्द
नि:शब्द्द
ह्म्म.... मृतास वाचा फोडणारी
ह्म्म.... मृतास वाचा फोडणारी कवीता....
प्रतिसादाबद्दल धन्यवाद.
प्रतिसादाबद्दल धन्यवाद.