निसर्गाच्या गप्पा (भाग -२४)

Submitted by जागू-प्राजक्ता-... on 27 December, 2014 - 06:09

निसर्गाच्या गप्पांचा धागा २४ व्या भागामध्ये पदार्पण करत आहे. सगळ्या निसर्गाच्या गप्पांच्या सदस्यांचे हार्दिक अभिनंदन.

डिसेंबर .. म्हणजे वर्षाचा शेवट! निरोप!! गुड-बाय!!! असं म्हणताना खूप वाईट वाटतं पण नाही त्याचबरोबर डिसेंबर म्हणजे लखलखता-झगमगता नाताळ, नवीन वर्षाचे धुमधडाक्याने होणारे आगमन, नाच गाणी आणि पार्ट्या, थोडे जुने.. थोडे नवीन संकल्प, नवीन स्वप्न रंगवायला.. पाहिलेल्या स्वप्नांना खरे रुप द्यायला
मिळालेले आणखी एक करकरीत वर्ष!

मायबोलिवरील समस्त सभासदांना आणि ह्या चराचर सृष्टीतील प्रत्येक जिवाला २०१५ च्या अनेक अनेक शुभेच्छा. हे वर्ष तुम्हाला गोड जावो!

कसा असतो डिसेंबरचा निसर्ग?! निरभ्र आकाशाचे.. निरभ्र हसू, कुडकुडणारे अंग..हुडहुडणारे दात, अंगावर येणारी
शिरशिरी..ओठावर चरचरणार्‍या फुल्या, कुठे थंडीची लाट... तर कुठे भुरभुर कोसळत राहणारा बर्फ, कुणाला प्रिय असतो बुवा हिवाळ्यातील पहाटेचा वाफाळता चहा... तर कुणाला प्रिय असते बाई दुलईतील ती झोप!!!! बाहेर फक्त दिवसाचे पाच वाजलेले असतात आणि काळोख घरात शिरलेला असतो. पहाटे जागे येते तर पहावं दुरदुरवर काहीच दिसत नाही.. दुपारपर्यंत धुकं ओसरतच नाही! असं हे धुकं फक्त पाहून मन भरत
नाही.. ते आपल्या कॅमेरात उतरवल्या शिवाय चैन पडतं नाही!

धुक्याची गोधडी पांघरुन निसर्ग अजून झोपलेलाच असतो. झाडांच्या कळ्या अजून मिटलेल्याच असतात. दिवसा ढवळ्या वाहनांचे आणि रस्त्यावरचे दिवे लागलेले असतात. अंघोळ नकोशी वाटते. शेकोटीभोवती कोंडाळा करुन गावकरी बसलेले असतात. देशसेवा करणारे सैनिक मात्र येवढ्या थंडीतही परेड करायला सज्ज
असतात. एखादे गाव, एखादे शेत अजून शांत झोप घेत असते. डोक्यावर गवताचे भारे घेऊन बायका शेतावर निघालेल्या असतात. नखशिखांत कपडे चढवून कुणी बाहेर पडायच्या तयारीत असतं:

ग्लोबलायझेशनच्या ह्या युगात आपले भारतीय कुठे कुठे जाऊन पोचलेत! युरप-अमेरिका ह्या सारख्या देशात टोकाचा हिवाळा असतो. कुठे आपल्याकडील हवीहवीशी गुलाबी थंडी आणि कुठे तिथला चार-पाच
महिन्यांचा गोठलेला हिवाळा. बाकी इतर झाडे जरी आपला विरक्त काळ कंठत असली तरी ख्रिसमस-ट्री मात्र आपल्या तारुण्यात असते. संपूर्ण बर्फानी झाकलेले ख्रिसमस-ट्री असो की लाल-गुलाबी दिव्यांनी मढवलेले ख्रिसमस-ट्री असो दोन्ही शोभूनच दिसतात. एखादा दिवस बर्फ पडून निरभ्र निघाला तर बाहेर जरी कडाक्याची थंडी असली तरी कोवळ्या स्वच्छ हसर्‍या उन्हात सोनसळलेली ती सृष्टी बघायची मौज असते.

परदेशात राहून खूप काही 'मिस' होते! अहो आजकाल काय नाही मिळत असे जरी म्हंटले तरी प्रत्येकाची मागणी वेगळी असते. ती दरवेळी आयात-निर्यात करता येत नाही. आपल्याकडील वाटाण्याच्या शेंगाचे ढीग, एकावर एक रचलेली गाजरे, हातगाडीवरील हरभर्‍याचे गाठे, जांभळ्या उसाचे करवे, गव्हाच्या ओंब्या, रसरशीत पेरू, निबर बोरं! हे सगळं असून बनवलेल्या अनेक पाककृती. हे सारं काही मिस होतं! इतकंच नाही तर वेगवेगळ्या रंगातली शेवंतीची फुले, मधुमालतीचे गुलाबी रुपडे, बुचाच्या फुलांचा सडा, गावठी गुलाबाचा गंध!!!

गडचिरोली जिल्ह्यात खोल जंगलात आदिवासींसाठी काम करताना डॉ. प्रकाश आमटे व विलास मनोहर यांनी विरंगुळा म्हणून वन्य प्राणी बाळगले-वाढवले. सृष्टीतील रूप, रस, रंगगंधांच्या लावण्य विभ्रमांचे प्रत्ययकारी
चित्ररूप दुर्गाबाईंनी 'ऋतुचक्र'मध्ये रेखाटले आहे. मारुती चितमपल्ली ह्यांचा उभा जन्म गेलाय तो खर्‍याखुर्‍या जंगलात. त्यांना माणसांपेक्षा पशुपक्ष्यांचा सहवास अधिक मिळालाय. माणसांच्या भाषेपेक्षाही अरण्यातली हिरवी अक्षरं त्यांना अधिक चांगली कळत असणार. या जिवंत, रसरशीत हिरव्या अक्षरांची काळ्या शाईतली प्रतिबिंबं म्हणजे चितमपल्लींचं लेखन. रुढार्थाने लेखिका नसून निसर्गावर प्रेम करणार्‍या शरदिनी डहाणूकर ह्यांचे लेखन काही और! चित्रपटांमधे काम करणारे मिलिंद गुणाजी ह्यांची भटकंती.. वाचाल तेवढे
कमी आहे!!!

..पुन्हा एकदा नवीन वर्षाच्या
शुभेच्छा!

(वरील लेखन व फोटो मायबोलीकर बी यांच्यातर्फे.)

नि.ग. च्या धाग्याची सुरुवात झाली आहे ५ डिसेंबर २०१० रोजी पासून.

निसर्गाच्या गप्पांचे मागील धागे.

(भाग १) http://www.maayboli.com/node/21676 (भाग २) http://www.maayboli.com/node/24242
(भाग ३) http://www.maayboli.com/node/27162 (भाग ४) http://www.maayboli.com/node/29995
(भाग ५) http://www.maayboli.com/node/30981 (भाग ६) http://www.maayboli.com/node/32748
(भाग ७) http://www.maayboli.com/node/34014 (भाग ८) http://www.maayboli.com/node/34852
(भाग९) http://www.maayboli.com/node/35557 (भाग१०) http://www.maayboli.com/node/36675
(भाग ११) http://www.maayboli.com/node/38565 (भाग १२) http://www.maayboli.com/node/40660
(भाग १३) http://www.maayboli.com/node/41996 (भाग १४) http://www.maayboli.com/node/43114
(भाग १५) http://www.maayboli.com/node/43773 (भाग १६) http://www.maayboli.com/node/45755
(भाग १७) http://www.maayboli.com/node/47785 (भाग १८) http://www.maayboli.com/node/48236
(भाग १९) http://www.maayboli.com/node/48774 (भाग २०) http://www.maayboli.com/node/49280
(भाग २१) http://www.maayboli.com/node/49967 (भाग २२) http://www.maayboli.com/node/50615
(भाग २३) http://www.maayboli.com/node/51518

निसर्गमय झालेले आयडी
१) दिनेशदा, २) साधना, ३) जिप्सी, ४) शांकली, ५) जागू, ६) शोभा १२३, ७) अनिल ७६, ८) माधव,
९)चातक, १) प्रज्ञा १२३, ११) मामी, १२) अश्विनी के १३) पुरंदरे शशांक, १४) यो-रॉक्स, १५) उजू,
१६)मानुषी, १७) मी अमी, १८)सावली, १९) मोनलीप, २०) निराली, २१) शुगोल, २२) कळस,
२३) निकिता, २४) डॉ. कैलास गायकवाड, २५) मेधा, २६) श्रीकांत, २७)साक्षी १, २८) नादखुळा,
२९) चिंगी, ३०) गिरीकंद, ३१) जयू, ३२) सारीका ३३) स्_सा ३४) स्निग्धा ३५) जो_एस ३६) पद्मजा_जो ३७) मनिमाऊ ३८) रुणुझूणू ३९) मृदूला ४०) शुभांगी हेमंत ४१) अवनी, ४२) प्रिती १ ४३) शकुन ४४) आस ४५) मृण्मयी ४६) रावी ४७) इनमीन तीन ४८) रीमा ४९) आशुतोष ५०) वैजयन्ती ५१) सेनापती ५२) ज्ञानेश राऊत ५३) इन्डिगो ५४) गौरी ५५) चिमुरी ५६) शकुन ५७) बी ५८)वेका ५९) वर्षू नील ६०) बंडोपंत ६१) मुक्तेश्वर कुलकर्णी ६२) मधू-मकरंद ६३) सुर्यकिरण ६४) पिशी अबोली ६५) सुमंगल ६६) गमभन ६७) दक्षिणा ६८) आर्या ६९) येळेकर ७०) प्राची ७१) हेमा वेलणकर ७२) अन्जू ७३) झरबेरा ७४) चंद्रा ७५) Sayali Paturkar ७६) सामी ७८) anjalichitale@y ७९) वर्षा ८०) मृनिश ८१) सरिवा ८२) रिया ८३) नलिनी ८४) गौराम्मा ८५) पलक ८६) केशर ८७) कांचन कुलकर्णी

निसर्गाशी निगडीत काही पुस्तकांची यादी १५ व्या धाग्यापर्यंत पाहता येईल.

विषय: 
शब्दखुणा: 
Groups audience: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

मस्त फोटो. ते फुलपाखरु, स्ट्रॉबेरी हार्ट लय भारी होतं.
मीपण जाऊन आले काल.
आता जिजामाता उद्यानात असावं कधीतरी.

म नु षी ताई .. स सा मst फो टु...
तुती क स ल्या र साळ दिस्ताय्.....
या चा वेलकुन्डीत ला गु शkeल का?

व्हीजेटीआय प्रदर्शनातली मनमोहक गुलाबी जास्वंद. माझ्यासारखाच एका माशीलाही तिचा मोह पडला होता Happy

तुती जरा डेंजर दिसतायत. पण मला फार फारच आवडतात. कधी सीझन असतो त्याचा ? त्याचं आईस्क्रीम पण फार सुरेख लागतं !

स_सा, तुतींचा रंग कसला मस्त आलाय, अगदी वाईन रेड ! कांद्याची कळी मोठी होईल आणि तिचे सुंदर फुल देखील होईल. ( अर्थात त्याचे पण्फोटोहवेतच. )

पुर्वी मालवणला, दूध मिळायचेच नाही. ४०/४५ वर्षांपुर्वी माझ्या काकांनी मेढ्यात काही म्हशी पाळायला सुरवात केली. ते आणि काकी कायम त्या व्यापात असत. त्यांचे घर आमच्या घराच्या समोरच होते. घरात अनेकदा त्यांच्या म्हशींचा विषय निघायचा.. म्हणजे भाताची पेज काढली कि ठेवा भाईंच्या म्हयशींना, फणस कापला कि चारखंड ठेवा... असा.

भाईकाकांनी फारसा व्याप वाढवला नाही पण कमीही केला नाही. आता त्यांचे वय आहे ८८ आणि काकी ८२. मुलांना हे काम करायचे नाही. अगदी शेवटचा उपाय म्हणून काकांनी हल्लीच सगळ्या म्हशी कुणाकुणाला देऊन टाकल्या. एक गाय मात्र दिली नाही. ती हटूनच बसली. मारली तर गोठ्यातून बाहेर जाईना. शेवटी ती चक्क रडू लागली, चारा खाईनाशी झाली. मग काकाकाकींनी तिला घरातच ठेवायचे ठरवले.

आणि आता ते तिच्या वासराची वाट बघताहेत.

दिनेश आमच्याकडे पण असं घडलं आहे काही गुरांच्या बाबतीत. विश्वास बसत नाही गुरांना एवढ्या भावना असतात म्हणून पण आहे हे खरं .

आमची एक म्हैस आम्ही गावातल्याच एका ला दिली होती तर ती लागोपाठ सात दिवस तिकडून आमच्या गोठ्यात परत आली होती, मग आम्ही तिला नाही परत पाठवली.

व र्शा जा. खrच मोहक आहे.. पn मध माशी मst टिपलीयेस .. आगदी कानात भुणभुणते आहे..

दा आNi हेमा ताई अगदी ह्रुदय स्पर्शी किस्से आहेत...

वर्षा - फुलाचा फोटो नेहेमीप्रमाणे सुंदरच पण ती मधमाशी (मधमाशीच आहे ना ??) येतानाचे जे टायमिंग आहे त्यासाठी अगदी मनापासून अभिनंदन ..... केवळ ग्रेऽट स्नॅप .... कीप इट अप ....

दिनेशदा आणि मनीमोहोर - खरोखर ह्रदयस्पर्शी किस्से.
माझ्या एका शेतकरी मित्रानेही सांगितले की त्यांच्या मालकीचा बैल एका नातेवाईकाकडे शेतीच्या कामासाठी काही दिवसाकरता दिला होता. काम झाल्यावर रात्री दावे (जनावरे बांधायचा भरभक्कम दोर) तोडून सुमारे ५०-६० कि मी अंतर पार करून तो बैल सकाळी सकाळी आपल्या मालकाच्या अंगणात हजर होता. या माझ्या मित्राकडून मी गाय-म्हैस-बैल यांच्या ज्या काही गोष्टी ऐकल्या आहेत त्या केवळ आश्चर्यकारक आहेत. (काही खूप गंमतीशीरही... Happy )

गप्पा फोटो सगळेच छान.
गोव्याला जाऊन आले पण कॉन्फरन्स मुळे एक समुद्रकिनारा आणि पणजी मार्केट सोडून कुठे फिरता आले नाही. अंजलीताइंची भेटही राहीली.

काही तुरळक फोटो काढले आहेत ते अपलोड केल्यावर टाक्तेच.

इथे अंगोलात कापसाची झाडे आपोआप उगवलेली दिसतात. आणि त्यांना दर सहा महिन्यांनी कापसाची बोंडे लागतात. आपल्याकडे शेतात मात्र कापसाचे पिक एकाच सिझनपुरते येते. म्हणून मला शंका होती. लोकसत्ता मधल्या या लेखाने ती दूर झाली.

http://www.loksatta.com/navneet-news/wild-cotton-production-1069971/

जंगली कापसाच्या जातींमध्ये तंतू पूर्णपणे भरीव वृत्तचितीसारखे असतात. त्यांच्या मध्यभागी पोकळ नलिका नसते. यामुळे या तंतूंचा पृष्ठभाग गुळगुळीत असतो.
सूतकताईच्या वेळी तंतू एकत्र व जवळजवळ राहणे कठीण जाते. याशिवाय या तंतूंचा लवचीकपणाही कमी असतो. या सर्वामुळे जंगली कापसाच्या तंतूंपासून सूत काढणे कठीण असते व काढलेल्या सुताचा दर्जाही समाधानकारक नसतो.
जंगली कापसाची झाडे ही बहुवार्षकि म्हणजेच अनेक वष्रे टिकणारी असतात. त्यांची लागवड दर वर्षी करावी लागत नाही. झुडूप किंवा लहान वृक्ष असे त्यांचे स्वरूप असते. सुरुवातीला मशागती कापूस हा जंगली कापसापासूनच विकसित केला गेला असल्यामुळे सुरुवातीच्या मशागती कापसाची झाडे ही बहुवार्षकि होती; पण चांगली मशागत केल्यामुळे झाडाला अधिक बोंडे लागू लागली व बोंडावरील तंतूंची संख्याही वाढली. याशिवाय मशागती कापसाच्या तंतूंच्या लांबीमध्येही विलक्षण सुधारणा झाली. याप्रमाणे मशागोती कापसाचे उत्पादन व दर्जा जंगली कापसापेक्षा किती तरी पटीने वाढला. सुरुवातीचा मशागती कापूस हा जंगली कापसापासून विकसित केल्यामुळे त्या वेळी मशागती कापसाची झाडेही बहुवार्षकि होती. शेतामध्ये ही झाडे अनेक वष्रे टिकत असत; परंतु नंतर हे लक्षात आले की, पहिल्या लागवडीनंतर जसजशी वष्रे जातात तसतशी प्रत्येक वर्षी तंतूंचे उत्पादन व गुणवत्ता दोन्ही कमी कमी होत जातात. अशा प्रकारची कापूस लागवड किफायतशीर होत नाही. म्हणून वार्षकि किंवा हंगामी जाती विकसित केल्या गेल्या. हंगामी कापसाची लागवड दरवर्षी करावी लागते. एकदा कापसाचे पूर्ण पीक घेतल्यावर जुनी झाडे काढून टाकावी लागतात. जुनी झाडे काढून टाकून पुढील लागवडीपूर्वी जमिनीची मशागत केली जात असल्यामुळे झाडावर वाढणारे तसेच जमिनीतील रोग व जंतू नाहीसे होतात व ते पुढील हंगामातील पिकाला बाधक ठरण्याचा धोका नसतो. ही बाब थोडीशी खर्चीक असली तरी हंगामी कापसापासून मिळणारे उत्पादन हे बहुवार्षकि कापसापेक्षा किती तरी पटीने अधिक असते. कापसाच्या तंतूंची गुणवत्ता वर्षोनुवष्रे समान राहते. यामुळे हंगामी जातीच्या कापसाच्या जाती अधिक लोकप्रिय झाल्या. आज जगभर उत्पादित केला जाणारा कापूस हा हंगामी पद्धतीचाच आहे.
- चं. द. काणे (इचलकरंजी)मराठी विज्ञान परिषद, वि. ना. पुरव मार्ग, चुनाभट्टी, मुंबई २२ office@mavipamumbai.org

सगळ्यांचे फोटो अगदी मस्त. मामी फोटो झकास. बोन्साय खुप पाहिलेत पण हे बोन्साय अगदीच हटके. तु फक्त सक्युलेंट का घेतलेस? इतर काहीच खरेदी नाही?

तुतीचा वेल नसतो तर मध्यम उंचीचे झाड असते. साधारण ८-१० फुट उंच असते. तुत्या मलाही खुप आवडतात. आंबोलीला माझ्या अंगणात आहे तुती.

बाकी प्राणीही मैत्री व. करुन असतात हो मंडळी. माझ्या काकाने आणि गावातील एका दुस-या गृहस्थाने एकत्रच एका शेतक-याकडुन म्हैशी घेतलेल्या. दोन्ही बाया जोडीनेच सगळीकडे फिरायच्या. आमच्या घरुन चरायला निघायला प्लॅन असायचा. त्यामुळे आमची जर लौकर गोठ्यातुन बाहेर आली तर ती बाहेर येऊन दुसरी येईतो वाट पाहत थांबायची. दुसरी आधी आली तर ती गोठ्याबाहेर उभी राहुन आवाज द्यायची. मग आमच्या मॅडम 'आले आले हो, मेला कंगवा कुठे ठेवला सापडत नाहीय, सक्काळपासुन शोधतेय' असा आवाज द्यायची.

केनयातले तीन चित्ते पण असेच मित्र आहेत ( ते भाऊ भाऊ आहेत बहुतेक ) एका चित्त्याला जमणार नाही, अशी शहामृगाची शिकारही ते सहज करतात. एकजुटीचे मैत्रीचे मोल त्यांना कळू लागले, तर आपले काय होणार Happy

व्वा जंगली आणि हंगामी कापसा बद्द्ल छानच माहिती मिळाली..
तुती चे झाड असते होय!
साधना, हाहा म्हैशी कंगव्याने शेपटीचा झुबका विंचरतायत असं डोळ्यासमोर आलं.+++ १
जागु गोव्याचे फोटो टाक बघु,,

Pages