Submitted by अमेलिया on 13 December, 2012 - 01:33
ऊन-सावलीच्या खेळामध्ये
एकदा ऊन रुसून बसलं
'साऱ्यांना बरी तूच आवडतेस
माझं कौतूकच नाही कसलं
जो तो मला नको म्हणे
मुरडून नाक मिचकावून डोळे
शुभ्र स्वच्छ अन लख्ख असे मी
तरीही मजला जो तो टाळे
तुला मात्र भलताच भाव
तुला पाहून खुश सगळे
माझ्यापासून दूर होतात
तुझ्या मात्र गळ्यात गळे'
सावली हसली गालात
'कसे कळले नाही तुला?
तू आहेस म्हणून मी आहे
मी नाहीच मी तुझ्याविना
कधी तू कधी मी
हाच तर तुझा-माझा खेळ
एकच आपण दोघे बघ
जन्मांतरीचा आपला मेळ'
'खरंच गं तुझं अगदी खरंय
माझ्या लक्षात नाही आलं
माझी सावलीच की गं तू
आपलं-तुपलं मैत्र भलं!'
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
गोड आहे ही मी ऊन आणी सावलीला
गोड आहे ही
मी ऊन आणी सावलीला सुख आणि दु:ख अस रिलेट करून पाहिलं
हेय प्रि, सहीच गं! ठांकू हं!
हेय प्रि, सहीच गं! ठांकू हं!
वाह अमेलिया किती हलकी-फुलकी
वाह अमेलिया किती हलकी-फुलकी बोलकी कविता
खूप खूप आवडली
रियाजींशी सहमत १००%
परवाच एक शेर गुणगुणत होतो ..(माझाच आहे गोड मानून घेणे....)
नको तुझी सावली मला ; घे!
खरी मजा तर उन्हात आहे
धन्यवाद, वैभव! गोड आहे तुमचा
धन्यवाद, वैभव!
गोड आहे तुमचा शेर.
छान , सहज सुंदर,अर्थातच गोड.
छान , सहज सुंदर,अर्थातच गोड.
अरे वा, मस्तच आहे ही कविता
अरे वा, मस्तच आहे ही कविता ...