.....और उनके बहुत सारे साथी!

मस्त लेख. प्रत्येक ओळ वाचल्यावर ' अगदी अगदी' ' हो मी पण' ' येस्स मला सुद्धा' असं होत होतं. शिर्षक वाचल्यावर टिंग्कन एक घंटी वाजली. लगेच कळलं ' मन चाहे गीत'. इतकं जबरी शिर्षक लेखाचं आणि लेख तर झकासच.

झुमरी तलैय्या चे साथीपण आठवले >>> हो गं वर्षु आम्ही तर तो नकाशात गावं शोधण्याचा खेळ खेळायचो तेव्हा नेहमी हे गाव शोधायचो. हे गाव विभा आणि नंतर माबोच्या एका आयडीच्या अवलोकनात या दोन ठिकाणीच पाहिलं आणि ऐकलं आहे.

ते एफएम च्या आरजेंबद्दल लिहिलं ते अगदी खरं. ती जमात इतकी बदाबदा बोलुन बोअर करते आणि क्षणोक्षणी इतकी एक्सायटेड का असते, देवच जाणे. पण त्याच वेळी चिमणचं म्हणणं पण एकदम खरं. विभाच्या आरजेंचं बोलणं ऐकुन <<<त्यांचे आवाज ऐकून मला एखाद्या शोकसभेला आलोय की काय असं वाटायचं! किशोरच्या धमाल गाण्यांच्या वेळेला पण त्यांचे आवाज मयतीला गेल्यासारखे वाटायचे! >>> आता तर ते फारच कृत्रिम वाटतात. <<<खरा उद्घोषक अमीन सायानी, तो मुळीच वात आल्यासारखं बडबडायचा नाही आणि त्याचं बोलणं ऐकत रहावसं वाटायचं!>>> + १
मी बिनाका कधी ऐकलंच नाही त्यामुळे ऐन भरातले सयानी मला माहित नाहीत, पण त्यांचं वय झाल्यावरही काय आवाज होता आणि त्यांचा बोलायचा ढंग लाजवाब.
थँक्स आगावु ! मस्त आठवणी जागवल्यास.

या विविध भारतीच्या पिढीचा मी एक अनुभव घेतलाय. एखाद्या लांब सफरीवर असावे आणि सहज एखादे जुने गाणे म्हणायला सुरवात करावी. गाडीत जर या पिढीचा कुणी असेल तर स्वरसाथ मिळतेच मिळते.

मस्तच रे आगावा
पण ते रविवारी दुपारी नाट्य-रुपांतर वगैरे तत्सम काहितरी लागायचे (अजुनही लागतं बहुतेक) त्यामध्ये बरेच लोकं कायम 'रुप तेरा मस्ताना मोमेंट' येउ घातलीय अश्या स्टाईल मध्ये बोलत ... (का? ते ठाउक नाही :फिदी:)

मस्त मस्त अगदी नॉस्टॅल्जिया रेडीओ हाच अगदी जिव्हाळ्याचा विषय !! ते 'आहा' क्षणांबद्दल अगदी प्रचंड अनुमोदन. वात आल्यासारखे बडबडणारे अलिकडचे आरजे... +१०००००००
त्यामानाने ९१.१ वरचा 'कल भी आज भी' चा फहाद (नाव चुभुदेघे) आवडायचा.त्याचाही वेग खूप होताच बोलण्याचा पण गाणी ,माहिती आणि त्याचा तो सुकूनभरा आवाज यामुळे बरेच दिवस तो कार्यक्रम मी नेमाने ऐकायचे

एकदम नॉस्टॅल्जिक लेख.
मंदार तुमचे खास आभार मानायला हवेत ऑनलाइन विविधभारतीचा दुवा इथे दिल्याबद्दल. मला माहित नव्हता हा दुवा.

मस्त लेख.
मंदार यां<चे करोडो आभार !!!! खूप चांगले काम केलेत लिंक देऊन.
सदे च्या लिंकनेही मजा आणली.

फार मस्त लेख आहे. लहानपणीचे सगळे दिवस आठवले. मंदार काटदरे तुम्ही दिलेली लिंक इतकी मस्त आहे ना. आत्ता विविध भारतीच ऐकती आहे.
झाँसी से अशोकजी,पिंकि,गुड्डी और राणी ऐकल्यावर मला एकदम तेव्हाची दुपार झाल्यासारखच वाटली. शुद्ध हिंदी ऐकायला फार भारी वाटायच. आता सांगली स्टेशनची पण लिंक कुणीतरी द्या.

मस्त

मंदार कात्रे, त्या विविध भारतीच्या चॅनलबद्दल आभार. ऐकत होते थोडा वेळ. पण ह्या लेखात म्हटल्याप्रमाणे इथून हे, तिथून ते वगैरे सांगितलं नाही दोन गाण्यांमध्ये. कोणत्या ठराविक वेळीच ती फर्माईशवाली गाणी लागतात का?

अतिशय छान लेख आणी प्रतिसाद. मराठी आपली आवड ची सिग्नेचर ट्यून कुठे मिळेल ?

व्वा! सुंदर लेख...
एकदम नॉस्टॅल्जिक....

देशात होते तो पर्यंत एकही दिवस असा गेला नाही की विविधभारती ऐकले नाही... छायागीत आणि बेला के फुल दोन्ही कार्यक्रम रोज ऐकायचेच

अमिन सयानी यांच्या 'बिनाका/सिबाका गीतमाला' चा सीडी संच आहे... प्रत्येक वेळेस ऐकताना जुन्या आठवणी जाग्या होतात

विविधभारती इ च्या काही जुन्या टेप्स, रेकॉर्डस (एलपीज) मुंबईला ऑल ईडिया रेडिओच्या कार्यलयात मिळतात. यंदाच्या देशवारीत श्री लाजो काही क्लासिकल एल पीज च्या शोधात तिकडे गेले होते. पण दुर्दैवाने दोन्ही वेळेस तिथे 'विक्री कर्मचारी' आलेला नव्हता...त्यामुळे या रेकॉर्ड मिळाल्या नाहीत.. सरकारी कारभार... खुप खुप जुनी रेकॉर्डिग्ज आहेत त्यांच्याकडे.

हा लेख वाचून अक्षरशः गलबलले!

विशेषतः झुलॉजी-बॉटनीसारख्या विषयांची शब्दशः हजारो आकृत्या असलेली जर्नल्स पूर्ण करताना या गाण्यांसारखी सोबत नव्हती. >>> अगदी !!

परिक्षेत उत्तर आठवायच्या ऐवजी तो टॉपिक वाचताना कोणते गाणे लागले होते तेच आठवेल अशी परिस्थिती >>> हे तर फारच पटलं

मस्त लेख...त्यावेळेस अगदी लहान असल्याने असेल..पण मला फक्त रात्री आई लावत असलेला 'बेला के फूल' एवढा एकच कार्यक्रम आठवतो. सगळी जुनी गाणी ऐकता ऐकता..अधुन मधुन एखाद्या शब्दाचा अर्थ आईला विचारत विचारत झोपायचो. मोठे होता होता त्या गाण्यांचा अप्रतीम अर्थ,संगीत,सुंदर आवाज वगैरे समजु लागलं.
आमीन सायानी मात्र थोडाफार ऐकलाय. त्याबद्दल चिमण चाचांना आणि सर्वांनाच हवे तेवढे मोदक विविधभारती बेस्ट आहे एकदम...खरंच.

अगाऊ आज सकाळी तेरे सूर मेरे गीत रमाकांतच्या संगतीत ऐकलं.. या लेखाची आवर्जून आठवण आली होती.

तो टॉपिक वाचताना कोणते गाणे लागले होते तेच आठवेल >> अगदी अगदी

आगावा आवडला लेख! मी ९० पर्यंत कधी गाण्यांचा फॅन नव्हतो. त्यामुळे कधी रॅडीओच्या वाटेला गेलो नाही. तुझा लेख वाचुन लयच काहीतरी स्पेशल मिसल असे वाटु राहीले आहे ...

फारच सुंदर!
आपकी फर्माईश माझा आवडता कार्यक्रम! त्यात भारतीय भुगोलाचा छान अभ्यास व्हायचा.

माझी खात्री आहे की '....उनके बहुत सारे साथी' ही हेच म्हणत असतील >>>

मस्त लेख !

विविध भारतीची लिंक दिल्याबद्दल मंदार ह्यांचे आभार.

मस्त. आठवणी जाग्या झाल्या. खरच ती गाणे हळु आवाजात लाऊन, रात्रीच्या निरव शांततेत काय मस्त अभ्यास व्हायचा. मी व भावाने तर रात्री १ वाजता घराबाहेर ओट्यावर बसुन ही गाणी ऐकत अभ्यास केलेत.
मला नेहमी सीडी लाऊन त्यातुन गाणी ऐकण्यापेक्षा अशी रेडीओवर ऐकायला अजुनही आवडतात... पुढे कोणते गाणे येणार ते माहीत नसते त्यामुळे अचानक आपल्या आवडीचे लागले की मस्त वाटते. आणि अर्थातच निवेदक छान असेल तर अजुन मजा. 'फौजी भाईयोंके लिये' वगैरे कार्यक्रम अजुन आठवते आहे.

मनचाहे गीत मधे अनेक वेळा ऐकलेली नावे म्हणजे
भाटापारा से बचकामल, मोतीलाल, जयंतीलाल पटेल, इ.
मनीमाजरासे आणखी कोणीतरी.
माझे आजोबा म्हणायचे की हे उगाचच मनाला येतील ती नावे टाकतात खोटी खोटी

मस्त लेख नॉस्टाल्जीक केलस

मस्त लेख.
काही गाण्यांची इतर कुठेही न ऐकायला मिळणारी कडवी, काही गाण्यांची फारशी न ऐकलेली versions ही त्या काळी फक्त रेडियोवरच ऐकायला मिळायची. त्या काळी अशी गाणी लागली की पटापटा दिसेल त्या कागदावर, वहीत लिहिली जायची - कारण हे गाणं परत कधी ऐकायला मिळेल माहित नसायाचं. इतकं फोकस करून, लक्ष देऊन ऐकलं जायचं की तेव्हा पाठ झालेल्या गाण्याचे शब्द, त्याची माहिती विसरणच शक्य नाही.
रेडियोचा मला आवडणारा अजून एक भाग म्हणजे गाणं ऐकलं की त्याजोडीनी चित्रपट, संगीत दिग्दर्शक, गायक अनेकदा "किसपे फिल्माया गया है" ही सगळी माहिती त्यानंतर मिळायची.
हिंदी/मराठी चित्रपटगीतांचा 'असा प्रचंड ' संग्रह, त्या बरोबरच्या माहिती सकट एक दिवस आपल्याजवळही हवा - हे स्वप्न खूप लहानवयात मला विविधभारतीनं दाखवलं. मी त्या स्वप्नाचा ध्यास घेतला आणि त्या मार्गावर ब-यापैकी प्रगतीही केली आहे.
आज जगाभरातून अनेक मित्र मैत्रीणी 'हे गाणं तुझ्याजवळ आहे का?' अशी मागणी करतात आणि नुसतं गाणंच नाही तर त्या जोडीला 'माझी खास टिपण्णी (नको असली तरी.. हा हा हा !)' जेव्हा मी त्यांना पाठवते/सांगते - तेव्हा जो आनंद होतो, जे समाधान मिळतं त्याच सगळं श्रेय विविधभारतीला.

माझ्या आयुष्यात गाणं येण्यात आणि आता ती माझ्या व्यक्तीमत्त्वाचा एक अविभाज्य भाग/माझी ओळख होण्याची सुरुवात विविधभारतीपासून झाली

खूप छान... अगदि मनातले लिहिलेय. प्रत्येक शब्द भिडला, भावला ­­आणि आवडला! खूप सारे प्रतिसादही अगदि मनातले!

सुंदर लेख! टोटल नॉस्टॅल्जिया!

"पंखा रोड से राकेश सेठी और पिंटू दीवाना" हे कायम लक्षात राहिलेले. तसेच एकदा कधीतरी ११ वाजता निवेदिकेने फक्त "मधुमालती" एवढेच सांगून सुरू केलेले "गर तुम भुला ना दोगे...", तो व्हॅक्युम ट्यूब वाला रेडिओ, स्पष्ट आवाज सगळे काल ऐकल्यासारखे लक्षात आहे.

गीतकार/संगीतकार कधी आधी सांगत तर कधी नंतर. जेव्हा काही संगीतकार्/गीतकार आवडू लागले तेव्हा त्यांची गाणी "ओळखणे" हा एक आवडता उद्योग होता.

सकाळी ८ वाजता एक दोन मराठी भक्तिगीते लागत ती विविध भारतीलाच ना? की "अ" केन्द्रावर ते लक्षात नाही. मधुमालती, दु १२ ची ती गाणी, मन चाहे गीत, अडीच वाजताचा तो कार्यक्रम, मग संध्याकाळची मराठी गाणी (अजूनही काही मराठी गाणी ऐकली की आमच्या तेव्हाच्या घराजवळचे सं ६ च्या सुमाराचे वातावरण डोळ्यासमोर येते), छायागीत, बेला के फूल सगळे आज पुन्हा आठवले या लेखामुळे. जोरदार आभार आगाउ

हो फ़ारेण्डा, पुर्वी ८ वाजता दोन मराठी भक्तीगीते विविधभारतीवरच लागत. मग ८.१०
ते ८.३० भूले बिसरे गीत असत. पुर्वी ७.०५ ला रसवंती असे. आता त्याचवेळी
भूले बिसरे गीत लागतं.
संगीत सरिता ७.३० ते ७.४० असायचे. त्यात फ़िल्मी गाणे असायचे. आता ते बंदच
झाले. आता सगळेच संगीत सरिता विशेष असतात. सध्या कलापिनी, अप्रतिम
रचना ऐकवत आहेत.

विविधभारतीने दिलेले अत्यंत सुखद धक्के म्हणजे, पंढरीनाथ कोल्हापुरे (पद्मिनीचे
वडील) यांचे, संगीत सम्राट तानसेन मधले गाणे. आशाचे, भीमपलासी मधले, थेट जिवलगा
च्या चालीवर बांधलेले, ओ बावरी हे गाणे. लताचे, हिंदी किचकवध मधले, धुंद मधुमति
चे हिंदी व्हर्जन.. यापैकी फक्त पंढरीनाथांचे गाणे, यू ट्यूबवर सापडले.

आता परत तो माहौल अनुभवतोय. सकाळी साखरझोपेत ऐकलेले गाणे, दिवसभर
गुणगुणतोय..

आवडले. छान स्मृतीरंजन.
हे कार्यक्रम एवढे आवडण्यामागे निवेदकांचा मोठाच सहभाग आहे. मला तर बर्‍याच वेळा त्या निवेदकांचीच भाषा ऐकत रहावेसे वाटते. <<<< काळवेळ पाहून त्याच्या मूडप्रमाणे किंवा एखाद्या थीमप्रमाणे गाणी निवडण्य़ाचे त्यांचे कसब अद्वितिय आहे. म्हणजे ’इस रंग बदलती दुनिया में’ नंतर एकदम ’सुक्कू सुक्कू’ न ऐकवण्याचे भान या सर्वांकडे नक्कीच आहे.>>>>> एकदम!

छान माहितीसंकलन.

दिनेश, अनुमोदन सध्याचं संगित सरिता अविस्मरणीय आहे, कधीच विसरणार नाही. १५ मिनिटं अगदी मेजवानी असते.