काही अनुभव हे शब्दातीत असतात. ते सांगण्यापेक्षा अनुभवण्यात जास्त गम्मत असते. असाच एक चिंब भिजलेला दिवस १० जुलैचा. मुसळधार पावसात ७०-८०च्या स्पीडने धावणारी मोटारबाईक. कोसळता पाऊस पिऊन निघालेले बाईकवीर, अर्जुनाच्या तीरासारखा अंगावर येणारा पाऊस, चिंब पावसात भिजुन खाल्लेली गरमागरम कांदाभजी, तीन टप्प्यात कोसळणारा विहिगावचा धबधबा. तिसर्‍या टप्प्यातील १२० फूट उंचीच्या सहस्त्रधारातुन केलेले रॅपलिंग. मध्यावर येताच वर-खाली, आजुबाजुला फक्त पाणी पाणी आणि फेसाळते पाणीच आणि मी. निसर्गावर केलेली हि एक प्रकारची मातच होती. पण त्याच निसर्गासोबत अनुभवलेला १५ मिनिटांचा "तो" कालावधी थरारक होता.
निमित्त होते "ऑफबीट सह्याद्री" यांनी विहिगाव येथे आयोजित केलेला वॉटरफॉल रॅपलिंगच्या इव्हेंटचे. गेल्यावर्षी काही अपरिहार्य कारणांमुळे जाता आले नाही. पण मायबोलीकरांनी केली धम्माल पाहिली/वाचली आणि एका थराराक अनुभवाला मुकलो हे लक्षात आले. 
त्यानंतर ऑगस्ट महिन्यात विहिगावला जाऊन मस्तपैकी भिजुन आलो. यंदाच्या इव्हेंटचा समस सुन्याकडुन आला आणि मायबोलीवरही या कार्यक्रमाचा बाफ प्रदर्शित झाला होता. यंदा काहिही झाले तरी जायचेच हे ठरवलं. त्याप्रमाणे सुन्याला कळवलं. सुरुवातीला फक्त ४ जणच तयार होतो, फोटो पाहिल्यानंतर अजुन ३ जण तयार झाले. :-). यातील बरेचसे कल्याण, डोंबिवली आणि टिटवाळ्याचे असल्याने आम्ही बाईकवरूनच जाण्याचा निर्णय घेतला. एकुण ९ जण आणि बाईक्स ५ होत्या. (यातील दोघेजण रॅपलिंग करनार नव्हते) :-). त्याच दिवशी रोहित मावळ्याचाही फोन आला. त्यालाही यायचे होते पण आयत्यावेळी त्याचे मित्र टांगारू झाल्याने यंदाची त्याची वारी हुकली.
आदल्या दिवशी यो रॉक्सला फोन करून माहिती विचारली :-).
"काहि नाही रे. दोन पायांमध्ये समान अंतर ठेवुन काटकोनात मागे वाकायचे नि उतरायला सुरवात करायची. एकदम सोप्प आहे " - इति यो.
"अरे पण, काटकोनाचा सरळकोन झाला तर? किंवा ३६० अँगलने फिरलो तर आपटायचो नाही का भिंतीवर? आणि उतरताना डावीकडे/उजवीकडे तोल नाही का जात? कड्यावरून उतरताना पाय घसरतो का? शूज कोणते घालायचे, सोबत काय न्यायचे? - माझ्या शंका/कुशंका 
सर्व शंकांचे व्यवस्थित समाधान झाल्यावर दुसर्‍या दिवशी सकाळीच निघालो. विक्रोळी-जोगेश्वरी लिंक रोडच्या कॉर्नरला आम्ही ६ जण भेटलो. पुढे कल्याण फाटा (भिवंडी-बायपास) जवळ अजुन दोघेजण सामील झाले. आमच्यातला एकजण खडवली फाट्यावर (पडघ्याजवळ) भेटणार होता. भिवंडी बायपास यायच्या आधीच पावसाला सुरुवात झाली. पडघ्याच्या आधीच पावसाने जोर धरला आणि आम्ही धबधब्याच्या आधीज नखशिखांत भिजलो. मुसळधार पावसात, रिकाम्या रस्त्यावरुन ७०-८० च्या स्पीडने बाईकवरून जाण्यात फुल्ल टु मजा येत होती. :-). संपूर्ण परीसरच हिरव्या रंगात रंगला होता. त्याच हिरव्या रंगाच्या छटाही वेगवेगळ्या दिसत होत्या. पुढे पडघ्याला प्रशांत आमच्यासोबत जॉईन झाला. एव्हाना पावसाने बराच जोर धरला, त्यामुळे थोडा स्पीड कमी करून आम्ही चाललो. पुढे कसारा फाट्यावरून आत जाऊन मस्तपैकी नाश्ता केला आणि पुढे निघालो. सुन्याला फोन केला असता ते कसार्‍याच्या जवळपासच होते असं समजलं. म्हणुन जरा आरामात आम्ही विहिगावला निघालो.
विहिगावात फुललेला निसर्ग
नाश्ता करून कसारा घाटाच्या अलिकडे जव्हारला जाण्याकडे वळलो. साधारण १०-११ किमी अंतराव विहिगाव आहे. गेल्यावर्षी जाऊन आल्यामुळे तो रस्ता माहित होता. विहिगावात पोहचल्यावर ऑफबीट सह्याद्री तर्फे आलेल्यांची बस उभीच होती. तेथेच ओळखपरेड झाली. आमच्या प्रमाणेच बरेच जण पहिलटकर असल्याचे ऐकुन समाधान वाटले. सुन्या मात्र मुख्य धबधब्यावर सगळी सेटिंग करण्यात मग्न होता. काहि वेळासाठी भेटायला आला (पहिल्यांदाच आम्ही भेटत होतो. :-)) आणि परत मोठ्या धबधब्याकडे गेला आणि शेवटपर्यंत तेथेच होता. ओळखपरेडचा कार्यक्रम आटपल्यावर संयोजक प्रीती पटेलने आणि ऑफबीट सह्याद्रीचे लिडर्स रॅपलिंगबद्दल सांगत होते. त्यांनी ग्रुप केला होता त्याप्रमाणे ३-३ जण धबधब्यात उतरणार होते.
विहिगावचा हा धबधबात तीन टप्प्यात कोसळतो. पहिला छोटासा सुंदर धबधबा, दुसरा त्याहुन थोडा मोठा आणि तिसरा मोठ्ठाच मोठ्ठा (त्यातुनच उतरायचे होते. )
हँडग्लोव्हज, हेल्मेट आणि सेफ्टी लॉक याबद्दल माहिती देताना ग्रुप लीडर प्रीती
हेच ते रोप, ज्यावर पूर्ण विश्वास ठेवून आम्ही स्वतःला धबधब्यात लोटुन देणार होतो. 
रॅपलिंगची तयारी करताना सुन्या आणि ऑफबीटचे लीडर्स
डेमो दाखवताना ऑसचा एक लीडर. हेल्मेट, ग्लोव्हज न घालता हा पठठ्या दोरीच्या सहाय्याने सरसर खाली उतरून गेला सुद्धा.
रॅपलिंगची तयारी करताना सुन्या 
सुरूवातीला हे तिघे तयार होऊन आले. 
धबधब्यात उतरायला पहिल्यांदा हे आले आणि पहिल्याच पायरीवर धडपडले. नंतर मात्र सरसर उतरून गेले. 
थोड्यावेळाने आमचे मित्र किशोर आणि प्रशांत तयार होऊन आले धबधब्यातुन उतरायला.
नंतर या दोघी आल्या
यांनी फक्त पहिलीच पायरी पार केली आणि घसरले. "रॅपलिंग करायचेच नाही" असे सांगुन सपशेल माघार घेतली. 
थोड्यावेळाने कॅमेरा मित्राकडे सुपूर्त करून अस्मादिक निघाले धबधब्यातुन विहार करायला.
उतरायला तय्यार
फुल्ल टु धम्माल
मध्येच भरपूर पाऊस पडत असल्याने पाण्याचा जोरही वाढत होता. त्या धबधब्यातुन उतरताना आलेला अनुभव शब्दांच्या पलिकडचा होता. १२० फूट उंचावरून कोसळत्या धारात रोपच्या सहाय्याने स्वतःला झोकुन देत उतरताना एक विलक्षण, थरारक क्षण अनुभवत होतो. मध्यावर आल्यावर काहि सेकंद तिथेच थांबलो आणि ते जलतुषार झेलु लागलो. हेल्मेटवर आदळणार्‍या पाण्याचा आवाज एव्हढा होता कि कान अक्षरश: बधीर झाले होते :-). तिकडे मी, पाणी, पाणी आणि फक्त पाणीच. यावेळी मी एका वेगळ्याच दुनियेत होतो यावेळी काटकोन, सरळकोन, ३६०डिग्री अशी भौमितिक भीती कुठल्याकुठे गायब झाली होती. एका विलक्षण अनुभवाचा साक्षात्कार होत होता. शेवटी खाली येताना मात्र माझे हेल्मेट पडले. 
आणि त्या जलतुषारांचे घणाघात डोक्यावर झेलत थोडा गोंधळलो मात्र लगेचच कातळाला चिकटलो (तेथे पाणी माझ्या गळ्यापर्यंत होते :-)) आणि डोक्यावर पडणार्‍या जलधारांपासुन वाचलो. थोड्यावेळाने लीडर्स माझे हरवलेले हेल्मेट घेऊन आला. हा सगळा अनुभव अप्रतिम होता. जो सांगण्यापेक्षा अनुभवण्यातच जास्त मजा आहे.
आमचा एक मित्र सुधीर. इथे आला आणि घसरला रॅपलिंग करायचेच नाही म्हणुन अडुन राहिला. पण परतीचे दोर कापल्याने नाईलाजाने खालीच उतरायला लागले. रॅपलिंग झाल्यानंतर हाच
आपला अनुभव अभिमानाने सांगत सुटला. 
मायबोलीकर दिपक डी
या SIWS कॉलेजच्या प्रोफेसर
विहि धबधब्याचा संपूर्ण फोटो (यावरून लक्षात येईल धबधब्याची उंची :-))
विहिगावचा निसर्ग 
इतर लोकांचे रॅपलिंग सुरूच होते. आम्ही सुन्याचा निरोप घेऊन साधारण ४:३० वाजता परतीच्या प्रवासासाठी निघालो. थोडा अजुन वेळ हाताशी असता तर तेथुनच पुढे २०किमी अंतरावर असलेल्या खोडाळा-देवबांध येथील "सुंदर विनायक" गणेश मंदिराला भेट देण्याचा विचार होता. पण दाटुन आलेलं आभाळ आणि वेळेच्या बंधनामुळे सरळ घरीच निघालो. गेल्या वर्षीचा "मामा"चा अनुभव लक्षात असल्याने कसारा हायवेवर आम्ही बिनधास्त राँग साईडने बाईक चालवत होतो.:फिदी: मुसळधार पाऊस कोसळत होता. वाटेवर कसारा घाटाच्या पायथ्याशी असलेल्या हॉटेलमध्ये थोडावेळ थांबुन भर पावसात गरमागरम कांदाभजी, बटाटाभजी आणि चहावर ताव मारला :-).
अशा तर्‍हेने अजुन एक विकांत थरारक अनुभव अनुभवत सत्कारणी लागला.
थँक्स टु ऑफबीट सह्याद्री अ‍ॅण्ड सुन्या.
तटि: ३० जुलै रोजी पुन्हा विहिगावात वॉटरफॉल रॅपलिंग आहे. शक्य असल्यास हा थरारक अनुभव जरूर घ्या.
पक्का भटक्या, तुझं/तुमचं
पक्का भटक्या,
तुझं/तुमचं बिलेचं निरीक्षणं एकदम योग्य!
आर्या,
खाली बिले घेणारा असतो त्याला लगेच कळतं की घसरणार्‍याचा (रॅपलरचा) तोल गेलं का ते. किंवा तो अनियंत्रित पद्धतीने घसरत तर नाही ना, ते. अशावेळी बिले घेणारा दोर घट्ट (रोप लॉक) करतो. त्यामुळे घसरणारा तिथल्या तिथे थांबतो. मग त्याला सूचना केल्या जातात. जर तो ऐकण्याच्या स्थितीत नसेल तर त्याला वरून एक अनुभवी सोबती मदतीला पाठवला जातो. त्यामुळे रॅपलिंग खूप सोपे आहे. अगदी नवख्यालादेखील लगेच जमते.
-गा.पै.
येथे उसगावांत नाही का होत असे
येथे उसगावांत नाही का होत असे काही?
मग त्याला सूचना केल्या जातात.
मग त्याला सूचना केल्या जातात. जर तो ऐकण्याच्या स्थितीत नसेल तर त्याला वरून एक अनुभवी सोबती मदतीला पाठवला जातो.
>>> गामा.. ह्या धबधब्यातील अवरोहणामध्ये सूचना आधीच देऊन ठेवाव्या लागतात. कारण एकदा का तो/ती खाली जाऊ लागले की नंतर सूचना वगैरे देणे आवाजात शक्य होत नाही. सेफ्टी लाईन वरून माणूस खाली पाठवणे हाच शेवटचा पर्याय उरतो. अवरोहण सोपे असले तरी नवख्याला 'खजूर मे अटका' अशी परिस्थिती आली की.... ब्रह्मांड आठवते...
लीडर म्हणून ४-५ वर्ष काम केल्याच्या अनुभवावरून सांगतो.. 
क्या बात है यार! अफाट
क्या बात है यार! अफाट थ्रिलिंग!!
ते सारे फोटो पुन्हा पुन्हा बघितले. बकप!
जिप्सी.. तू डावखुरा आहेस का?
जिप्सी.. तू डावखुरा आहेस का?
धन्स लोक्स गा.पै. , रोहन,
धन्स लोक्स
गा.पै. , रोहन, मस्त माहिती रे
धन्स इथे शेअर केल्याबद्दल 
जिप्सी.. तू डावखुरा आहेस का?>>>>नाही रे
फोटो मस्तच आहेत पण मला हे
फोटो मस्तच आहेत पण मला हे फोटो पाहून काही प्रश्न पडले आहेत...
इथे सुन्या किंवा अजून कोणी उत्तरे देऊ शकतील का?.
.
फोटो १२ : सर्वात कडेला असलेले तिघेही जण Self Anchored का नाहीयेत?
फोटो १३ : लाल टी-शर्ट घातलेला तो लीडर(?) आणि बाजूचे दोघेही अजूनही Self Anchored नाहीयेत. ती मुलगी पहिली उतरून गेली होती का? तिचा हार्नेस कड्यावर येण्याआधी Self Anchored का नाही आहे?
फोटो १४: हा जो कोणी लीडर आहे त्याने ग्लोव्ह/मिटंस आणि हेल्मेट का घातले नाही किंवा त्याला कोणी घालायला लावले का नाही?
फोटो २२ : पडलेल्या माणसाला उचलायला जाणारा तो लाल टी-शर्ट मधला स्वतः सुरक्षित नाही आहे. जो पडलाय त्याच्या कमरेला हार्नेस आणि बहुदा रोप देखील आहे.
फोटो २४ : पुन्हा एकदा जिप्सीला सूचना देताना लीडर स्वतः असुरक्षित.
Anchoring System चा फोटो नाही आहे तेंव्हा Offbit पैकी कोणी त्याबद्दल जरा सांगू शकेल का?
पक्का भटक्या, १. फोटो पाहून
पक्का भटक्या,
१. फोटो पाहून केलेल्या अशा चौकश्या केलेल्या चांगल्या असतात.
२.
>>>धबधब्यातील अवरोहणामध्ये सूचना आधीच देऊन ठेवाव्या लागतात.
अगदी =. ऐन वेळी काही होऊ शकतं. एक माणूस वरच्या अंगाला कायम राखीव ठेवावा लागतो.
३. तुझे प्रश्न समर्पक आहेत. मला वाटतं की तिथे पहिली पायरी फारशी खोल नसावी. दुसर्‍या पायरीनंतर प्रत्यक्ष कडा सुरू होत असावा. खुंटेप्रणाली (=अँकरिंग सिस्टीम) पहिल्या पायरीच्या आधी मारलेली वाटते.नवखे लोक भरकटू नयेत म्हणून त्यांना खुंट्यांच्या जवळपास दोरावर जखडत असावेत. याचमुळे पहिली पायरी फारशी खोल नसतांनाही लोकांना दोरावरून घसरावं लागलं असावं. यात नेमका एकाचा तोल जाऊन तो सपशेल तोंडघशी पडला असावा (प्रचि २२).
अर्थात नेतेलोकांनीही स्वत:ला जखडून घेतलेलं बरं असतंच!
४. माझी पूर्वपीठिका : शिबिरात स्वत: प्रस्तरावरोहण आणि खाईलंघन (=व्हॅली क्रॉसिंग) केलंय. मात्र लीडर नव्हतो. पाण्यातून अवरोहण केलं नाहीये. दोर टाकण्यात सहभाग नव्हता. त्यामुळे खुंटेप्रणाली कशी उभारतात ते माहीत नाही. जी काही माहीती आहे ती केवळ निरीक्षणजन्य आहे.
असो.
असे वेगवेगळे प्रश्न कोणी विचारले की बरं वाटतं. तेव्हढाच मेंदूला व्यायाम!
-गा.पै.
अमेझिंग... कसले मस्त वाटतय
अमेझिंग... कसले मस्त वाटतय फोटो बघूनच, तुम्हाला करतांना तर किती मजा आली असेल.
फोटो १२ : सर्वात कडेला असलेले
फोटो १२ : सर्वात कडेला असलेले तिघेही जण Self Anchored का नाहीयेत? >>> रोहन तुझ्या शंका अगदी रास्त आहेत. गामापै म्हणतो तसे फोटो १२ मधिल सर्वच जण पहिल्या पायरीवरील आहेत. तिथून दुसरी पायरी ४५ अंशात खाली उतरते आणि मग तिसर्‍या टप्प्याचा कडा ९० अंशात खाली उतरतो... त्यामुळे पहिल्या पायरीवर उभ रहायला बरीच ग्रीप आहे जिथून तोल जाऊन घसरणे झाले तरी गंभिर दुखापत होऊ शकत नाही. तरीही लिडरने काळजी घेणे आवश्यक आहे.
ती मुलगी पहिली उतरून गेली होती का? तिचा हार्नेस कड्यावर येण्याआधी Self Anchored का नाही आहे? >>> आम्हाला हार्नेस लाऊनच कड्यावर पाठवले होते... ती मुलगी बहुदा लिडर असावी.
फोटो २२ : पडलेल्या माणसाला उचलायला जाणारा तो लाल टी-शर्ट मधला स्वतः सुरक्षित नाही आहे. >>> पडलेला माणूस पहिल्या पायरीवरच आहे.
Anchoring System चा फोटो नाही आहे >>> पहिल्या पायरी मागे दहा फुटावर दोन मोठ्या शिळा आहेत. त्या शिळां पुढे मध्यम दगडांच अडसर टाकून त्या लॉक केल्या आहेत. त्यावर Anchoring केले आहे.
जिप्सी.. तू डावखुरा आहेस का? >>> मला पण तोच प्रश्ण पडला होता :p
सहि. यांचे कॉन्टॅक्ट स्टोअर
सहि. यांचे कॉन्टॅक्ट स्टोअर करुन ठेवते. ३० ला नही जमेगा पण नंतर कधितरी नक्की.
इंद्रा.. त्यामुळे पहिल्या
इंद्रा..
त्यामुळे पहिल्या पायरीवर उभ रहायला बरीच ग्रीप आहे जिथून तोल जाऊन घसरणे झाले तरी गंभिर दुखापत होऊ शकत नाही. तरीही लिडरने काळजी घेणे आवश्यक आहे.
>>> घसरल्यावर किती आणि कशी दुखापत होईल हे आपण कसे सांगू शकतो. अगदी सुरक्षित जागी उभा असलेला माणूस क्षणात सरकून जवळ जवळ यमसदनाला पोचेल असा पडलेला मी ५ फुटावरून पाहिला आहे. नशिबाने वाचला.
आम्हाला हार्नेस लाऊनच कड्यावर पाठवले होते... ती मुलगी बहुदा लिडर असावी.
>>> आयोजक/लीडर आणि सहभागी यात हा फरक का? शिवाय हार्नेस लावणे आणि तो रोपला Self Anchored असणे ह्यात खूप फरक आहे.
Anchoring System च्या पुढे जाणारा प्रत्येक जण हा सुरक्षित असला पाहिजे..
Anchoring System वर अजून काही प्रश्न आहेत पण फोटो असल्याशिवाय ते विचाराने योग्य ठरणार नाही...
ढाक ला असाच एक लिडर पडून
ढाक ला असाच एक लिडर पडून दगावला होता.. तो ही बिना anchor चा लोकांना मदत करत होता..
होय... एक अत्यंत चांगला
होय... एक अत्यंत चांगला प्रस्तररोहक / गिर्यारोहक असणारा पुण्याचा एक मुलगा ३-४ वर्षापूर्वी पावसाळ्यात ढाक-बहिरी येथून पडून दगावला होता. कारण एकच. सहभागी ट्रेकर्सना सूचना देताना कड्यावर तो सुरक्षितरित्या उभा नव्हता...
जिप्सी फारच छान अनुभव तुम्ही
जिप्सी फारच छान अनुभव तुम्ही आमच्याबरोबर शेअर केलात. फोटो क्लासच!
पक्क्या भटक्या--- निरीक्षणे फरच उत्तम. त्यातून ही खूप आणखी माहिती मिळते.
कोण पडला. कसा पडला. कसा धोका
ह.बा. ह्यात घाबरायचे काय? आणि
ह.बा. ह्यात घाबरायचे काय? आणि सुरक्षिततेच्या विषयावर चर्चा होणे अधिक आवश्यक आहे असे माझे प्रामाणिक मत आहे. बिनधास्त जा फक्त खबरदारी काय घ्यायची ते तुम्हाला ठावूक असायला नको का? आयोजकांचे काही चुकत असेल तर त्यांना जाब विचारायचा हक्क सहभागींना असायला हवा.
पक्का भटक्या, तुझ्या
पक्का भटक्या,
तुझ्या सुरक्षाविषयक चर्चेस जोरदार अनुमोदन! प्रचि पाहून काढलेल्या शंका रास्तच आहेत. आयोजकांच्या संभाव्य चुकांची चर्चा झालीच पाहिजे.
स्वत:ला जखडल्याखेरीज वावरायचे असेल तर कड्यासमोर एक काल्पनिक लक्ष्मणरेषा मारून घ्यावी. ती जर ओलांडायची वेळ आली तर जखडून घ्यायचेच. त्यातूनही याबाबत शंका असेल तरीही स्वत:स जखडावे. वार्‍याचा जोर जराजरी वाढल्यासारखा वाटला तर लगेच जखडावे. थोडा काळोख वाटतोय, तर जखडावे. इत्यादि नियम अंगी मुरवल्यास धोका जवळजवळ शून्य होतो.
-गा.पै.
सुरक्षिततेच्या विषयावर चर्चा
सुरक्षिततेच्या विषयावर चर्चा होणे अधिक आवश्यक आहे असे माझे प्रामाणिक मत आहे>>>रोहन, तुझं म्हणणं १००% पटतय, पण मला वाटतं नुसते फोटो पाहुन सुरक्षिततेचा अंदाज लावणे चुकीचे होईल.
तिथे उपस्थित असलेल्या आम्हा सर्वांना (जवळपास २५-३०जण) कुठेही असुरक्षितपणा जाणवला नाही. माझे काही मित्र तर पुन्हा अधिक पैसे भरून रॅपलिंगसाठी तयार झाले होते. पण वेळेअभावी जमले नाही.
फोटो १२ : सर्वात कडेला असलेले तिघेही जण Self Anchored का नाहीयेत?>>>>>>
ते रॅपलिंगच्या आधीची तयारी करत आहेत. इथे कुठेही रॅपलिंग सुरू झाली नव्हती. ते सगळी त्याचीच तयारी करत आहेत. हे सगळे सुरुवातीचेच (प्रिपरेशन चालु असतानाचे) फोटो आहेत.
फोटो १३ : लाल टी-शर्ट घातलेला तो लीडर(?) आणि बाजूचे दोघेही अजूनही Self Anchored नाहीयेत. ती मुलगी पहिली उतरून गेली होती का? तिचा हार्नेस कड्यावर येण्याआधी Self Anchored का नाही आहे?>>>>>>>>>
ती पहिलीच पायरी होती. त्या कड्याच्या खाली उभे राहायला बरीच जागा होती. इंद्राने म्हटल्याप्रमाणेच
"पहिल्या पायरीवर उभ रहायला बरीच ग्रीप आहे जिथून तोल जाऊन घसरणे झाले तरी गंभिर दुखापत होऊ शकत नाही." हा हि फोटो सुरूवातीचाच आहे.
फोटो २२ : पडलेल्या माणसाला उचलायला जाणारा तो लाल टी-शर्ट मधला स्वतः सुरक्षित नाही आहे. जो पडलाय त्याच्या कमरेला हार्नेस आणि बहुदा रोप देखील आहे.>>>>>>वर सांगितल्याप्रमाणेच, त्या कड्याच्या खाली उभे रहायला बरीच जागा आहे. (प्रचि २१ पहा)
जर याच फोटोत (प्रचि २२) नीट पाहिले असता इतर तिघेही Self Anchored आहेत. जे मुख्य कड्याच्या टोकावर उभे आहेत.
फोटो २४ : पुन्हा एकदा जिप्सीला सूचना देताना लीडर स्वतः असुरक्षित.>>>>>>
इथेही, वर सांगितल्याप्रमाणेच, त्या कड्याच्या खाली उभे रहायला बरीच जागा आहे. (प्रचि २१ पहा)
वरील बहुतेक फोटोत मी स्वत: नवखा (पहिल्यांदाच रॅपलिंग करणारा) असुनही बिनधास्त धबधब्याच्या कड्यावर जाऊन फोटो काढत होतो आणि हे सगळे तर निष्णात आहेत.
जिप्सी.. मला तुझे म्हणणे
जिप्सी.. मला तुझे म्हणणे मान्य आहे की फोटो वरून अंदाज व्यक्त करणे चुकीचे आहे पण काही गोष्टी स्पष्ट कळत आहेत. पहिली पायरी प्रकरण देखील समजले.
तिथे उपस्थित असलेल्या आम्हा सर्वांना (जवळपास २५-३०जण) कुठेही असुरक्षितपणा जाणवला नाही. माझे काही मित्र तर पुन्हा अधिक पैसे भरून रॅपलिंगसाठी तयार झाले होते.
>>> मी तुमच्या नाही तर लीडर लोकांच्या सुरक्षिततेबद्दल बोलत होतो. त्यांनी अनेक ठिकाणी हेल्मेट, ग्लोव्ज आणि काही ठिकाणी सेल्फ बिले न घेताच काम केलेले दिसत आहे.
ते रॅपलिंगच्या आधीची तयारी करत आहेत. इथे कुठेही रॅपलिंग सुरू झाली नव्हती. ते सगळी त्याचीच तयारी करत आहेत. हे सगळे सुरुवातीचेच (प्रिपरेशन चालु असतानाचे) फोटो आहेत.
>>>> मी तेच म्हणतोय. आधीची तयारी करताना स्वतःला सुरक्षित करणे हेच सर्वात महत्वाचे असते. सेल्फ बिले तयार करून काल्पनिक रेषेच्या पुढे जाणे केंव्हाही उत्तम. असो हे सर्व निष्णात आहेत तेंव्हा........ आम्ही हे सर्व करायचो तेंव्हा मात्र नियम प्रचंड कडक असायचे. रोप (सेल्फ बिले) न लावता धबधब्याच्या कड्यावर जाऊन फोटो काढून आलास ह्याचा तुला आनंद आहे. मला जरा काळजी वाटली. असो...
पुढच्यावेळी अधिक सुरक्षितता बाळगा... शुभेच्छा...
रोहन, तुझी काळजी समजली रे आणि
रोहन, तुझी काळजी समजली रे आणि ती योग्यही आहे.
सुरक्षिततेबाबतची तु सांगितलेली सगळी माहिती मी संयोजकांना नक्कीच कळवतो.
बाकी फोटोंच माहित नाही पण
बाकी फोटोंच माहित नाही पण प्रात्यक्षिक दाखवताना लीडरने हेल्मेट न घालणे मला कधीच पटणार नाही. 'तेवढ्यापुरते घातले नाही' हे कारण होऊ शकत नाही. त्याने संदेश हा जातो की पुरेसा अनुभव असेल तर हेल्मेट घातलं नाही तरी चालतं! आता पुरेसा हे पण subjective आहे. त्यामुळे...
बाकी आपली सुरक्षीतता शेवटी आपल्याच हातात!
Pages