Submitted by पुरंदरे शशांक on 18 February, 2011 - 00:58
निसर्गस्वर
अवचित आला मेघ कुठुनसा
बरसून जाई आनंदरेषा
रेषांनी त्या लाजून अवनी
झाकून घे मुख पानफुलांनी
फुलाफुलांचे गोड गोडुले
मधुकुंभ भर-भरुनि वाहले
वाहत तेथील गंध मंदसा
भ्रमर द्विजगणा हाकारितसा
हाक ती जरि असली अनामिक
परस्परांची होते जवळिक
जवळिक होते गीत मधुरसे
गुंजत राही मनीमानसे
मनात घुमता हे आलापीगत
बरसून जाती असेच अवचित
गुलमोहर:
शब्दखुणा:
शेअर करा
व्वा... ही कविता वाचुन मला
व्वा... ही कविता वाचुन मला माझी एक कविता आठवली...
http://www.maayboli.com/node/22883
मुक्ता.... खरंच की खूप सुंदर
मुक्ता....
खरंच की खूप सुंदर आहे तुझी ही "आवर्तन" कविता - आशयपूर्ण अन लयदार आवर्तनातील - कशी काय माझी बघायची राहिली ? तू संदर्भ दिलास त्याबद्दल मनापासून धन्यवाद.
सुरेख
सुरेख
छान आहे.
छान आहे.
"रेषांनी त्या लाजून
"रेषांनी त्या लाजून अवनी
झाकून घे मुख पानफुलांनी"
.... छान
--------------------------------------------------------------------------------
छंद, लय, यमक याकडे अधिक लक्ष देणे आवश्यक.
सुंदरच. मेलवर पण वाचली.
सुंदरच. मेलवर पण वाचली.
सर्व रसिक, जाणकारांचे
सर्व रसिक, जाणकारांचे मनापासून आभार.
मस्तच!! खूप छान लिहिलिये..
मस्तच!! खूप छान लिहिलिये..