निसर्ग

ओथंबल्या आभाळाला
स्वप्न हिरवं पडलं
त्याच्या दिठीत मावेना
तेव्हा धरतीला दिलं

वीज झेलण्या झुरतो
माथा बेलाग कड्याचा
कुरणांच्या पटावर
डाव आता पावसाचा

रिमझिमत्या ढगाच्या
पैंजणांची रुणझुण
सृजनाच्या सोहळ्याचे
तुम्हा आम्हा आमंत्रण

पावसाळे

कधी आला नदीला पूर...
वाहून गेले घरदारं.
गेले पाण्याखाली शेतातले उभे पीकं!

कधी खचली जमीन...
गाडले गेले गाव.
झाले अवघे जीवन भुईसपाट!

कधी झाली अतिवृष्टी...
कोसळल्या इमारती.
गेले पाण्याखाली वाहते रस्ते!

कधी पडला दुष्काळ...
तहानभूकेने झाला जीव व्याकूळ.
थांबता थांबेना डोळ्यांतला महापूर!

परवाचीच गोष्ट...
कोरोनाच्या संकटात म्हणती,
पडू नका घराबाहेर.
अन् वादळपावसात उडाले घराचे छप्पर!

या वर्षी उन्हाळा म्हणजे नुसताच ‘लांडगा आला रे आला’ झालं. जर्रा उन्हानं डोकं वर काढलं की पावसानं टपली मारलीच. दम खाऊन उन्हानं तडाखा दिला, पण तो येता येताच फुस्स झाला. ८-१० दिवसाच्या वर उन्हाळ्याची सत्ता टिकली नाही. तरी आमच्याकडं ४८ ला टेकून आला पारा.

३ जूनला ’निसर्ग’ या चक्रीवादळाचा तडाखा उत्तर कोकण किनारपट्टीला आणि पालघर, ठाणे, मुंबईला बसणार ही बातमी मी वादळाच्या एक दिवस आधी वाचली. मी जरी सध्या बंगळूरला रहात असले, तरी माझं मूळ गाव श्रीवर्धन तालुक्यातलं. अर्थातच त्यामुळे काळजी वाटली. आदल्या दिवशी रायगडच्या जिल्हाधिकार्‍यांचा एक व्हिडिओ बघितला, ज्यात त्यांनी नागरिकांनी काय खबरदारी घ्यावी, प्रशासनाने काय खबरदारी घेतलेली आहे, याची चांगली माहिती दिली होती.

लहानपणीच्या काही आठवणी -

शांता शेळके यांची 'पिंपळ' नावाची कविता वाचता वाचता आठवलेले काही -

त्याच माझिया सखयांमध्ये पिंपळही हा एक
बालमनावर केला ज्याने मधुभावांचा सेक
अवचित त्याची स्मृती जागली आज माझिया चित्ती
हृदयी भरल्या अश्रुसागरा येई अचानक भरती! - शांता शेळके

एक ओंजळ तुझी माझी

यायचास मोठ्या दिमाखात शाळा सुरु होताना
गडगडाट कडकडाट धडाडधूम होताना

किती मज्जा वाटायची तुझ्या सोबत नाचताना
थेंब मस्त मजेत झेलत होड्या हळूच सोडताना

छत्री, रेनकोट द्यायची आई, विसरुन घरी जाताना
पाणी उडवित भिरभिरत परत घरी येताना

डोकं पुसत ओरडे आई किती भिजलास पहाना
चहा गरम आल्याचा भज्यां सोबत खाताना

वय वाढले, गंमत सरली, छत्री घेऊन शहाणा
जाता येता नावे ठेवली आॅफिसला जाताना

परत आता नातवासोबत मजा येई भिजताना
एक ओंजळ तुझी माझी गट्टी पुन्हा जमताना

समूहास या कसे मानव म्हणावे
पिसाळलेले मग दानव म्हणावे

काय दोष होता त्या गर्भिणीचा
किती जीव छोटा असे त्या भ्रूणाचा

जन्मा आधी अस्तित्व खोडले तू
किती क्रूर झाला पोट फोडले तू

भुकेल्या जीवाला दाता वाटलं रे
निष्पाप पशूचा तू गळा घोटला रे

खून हत्तीणीचा लागेल धरेच्या जिव्हारी
प्राक्तन भोगण्या आता ठेव तू तयारी

आज नभात ढगांची
किती ही गर्दी दाटली।
पाहुनि ती गर्दी मनात
माझ्या विचारांची ठिणगी पेटली ।
सोसुनी हा तीव्र उन्हाळा
मेघ ही आसुसलेले असावे।
किती तरी दिवसाच्या विरहाने
त्याचे प्रेम अजूनच बहरले असावे।
अचानक बरसणाऱ्या सरीना
माती ची ही ओढ किती!
बेभान होऊनी प्रेमात मातीच्या
तिचं अंग अंग भिजवत होती।
ओलेचिंब अंग मातीचं स्वतः वर
हिरवी शालू ओढायला लागलं।
मिलनाचा गन्ध त्यावर हिरवं रंग
पाहून दिवस ही हसायला लागलं।
माहीत असून ही पावसाला

आज अलिबाग, मुंबई आणि पश्चिम किनारपट्टीवरील इतर ठिकाणी येऊ घातलेल्या 'निसर्ग' वादळासंबंधी चर्चा आणि माहितीची देवाणघेवाण

देवबाग- संगम