निनावं

छान लागतो हा पदार्थ.

वा अंशा, मस्त ! फोटोही सही ! टिपीकल सीकेपी पदार्थाचे सोपे व्हर्जन

या पदार्थाबद्दलची कथा : सीकेपी बायकांना नवनवीन पदार्थ करण्याची भारी हौस. अनेक वेगवेगळे पदार्थ बायकांनी करायचे अन त्या नव्या पदार्थांचे नामकरण ( नावं ठेवणं नाही, बरं का ) पुरुषांनी करायचे असा प्रघात. बायकांनी इतके नवे नवे पदार्थ केले की पुरुषांकडची नावे संपली.

त्या नंतर दाट्याला ( हरतालिकेचा आधीचा दिवस ) अजून एक पदार्थ केला गेला तो हा. पुरुषांकडची नावे संपल्यामुळे त्यांनी याचे नाव ठेवले गेले ते, "निनावं" !

पारंपारिक निनावं करताना हरभर्‍याची डाळ ( एक किलो) आणि गहू ( एक मूठ ) आधी वेगवेगळे भाजून ते जाडसर दळून आणायचे. अन मग पुढची कृती अंशाने सांगितली त्या प्रमाणे. पूर्वी मावे नसल्याने चुलीवर खाली-वर जाळ ठेऊन मंदाग्नीवर केलं जाई निनावं.
नंतर गॅस आल्यावर निनावं घाटल्यानंतर, खाली जाड तवा त्यावर जाड बुडाचे पातेले अन त्यावर गरम केलेली काहील ( जाड बिडाचा तवा ) ठेऊन मंद गॅसवर केलं जाई निनावं. खाली न लागता घाटत घाटत, हात अगदी भरून येतो पण नंतर खाताना जो काही आनंद होतो, तो अवर्णनीय !
असं निनावं घाटत-शिजत असताना घरात काय घमघमाट येत असे

पारंपारिक पद्धतीत वेलची ऐवजी जायफळाची पूड असे. त्याचा वेगळा स्वाद येतो. महत्वाचे म्हणजे नारळाचे दूध गाळूनच घायचे, त्याचा चोथा बाजूला करायचा. तरच निनावं जिभेवर अक्षरशः विरघळतं

धन्यवाद अंशा मस्त आठवणी जाग्या झाल्या. आता केलच पाहिजे या दाट्याला निनावं

तोँपासू

छान प्रकार. मी लिहिला होता इथे. सध्या अजून हौसेने केला जातो, ते वाचून छान वाटले.

असं असतंय काय? मला हे काहीतरी लाटून, तळून करायचा पदार्थ वाटत असे.

अंशा . ओवन शिवाय हा पदार्थ कसा करणार ? काही ओप्शन आहे का?

यालाच माझी आई रवळी म्हणते बहुतेक...ती करताना पाहिलंय...बरंच घाटत असायची (ती ते मंद आचेवरचं करते ओव्हन इ. नाही)
मस्त लागतं पण एक दोन तुकडेच बास होतात....(मला तरी)

छान आहेत फोटोज आणि रेसिपी..फोटो मूळ रेस्पिलाच लावा की..

छान आहे पदार्थ ..... करुन बघेन कधीतरी