हे आणि ते - १: पाहुणचार

लेखकु, अवांतरच लिहीत आहे. :). मुलांची वागणे बेभरवशाचे असतेच हे बरोबरे. पण आईवडिलांनी अशावेळी जरा घट्टपणे मुलांना गडबड करु नका हे सांगणे व ती ते करताहेत तो दंगा बंद करतीलच ह्याकडे लक्ष देणे बरे तसेच घरी आलेल्या छोट्यांना यजमानांनीच स्वतः मोडतोड व्हायच्या आत 'तसे करु नका' हे प्रेमाने सांगायला हरकत नाही.
कन्येची लहानपणीची खेळणी अजुन जपलीत. एकदम छोट्यांना गुंतवायला ठेवता येते. पेपर-रंग, छोटे पुस्तके तर असतातच. (अवांतर प्र. समाप्त).

अनुभव वाचनीय.

तू स्वतःवर घेऊ नकोस रे
कोणी तुला बोलत नाहीये.
पण आता हे अगदीच अवांतर नाही. यावरुन मला एक लक्षात आलं - म्हणजे तुमचं रत्न त्रास देत असेल आणि यजमानांनी त्याला तसं करु नये म्हणून सांगितलं तर त्यांना लगेच पाहुणचारलेसही म्हणू नये

तुला उद्देशुन मी काहीच लिहित नाहीये रे!
ती वरची पोस्ट सुद्धा तुला किंवा या लेखाला उद्देशुन नाही.
पाहुणचाराबद्दलच एक मत मी मांडलं

मी प्रियांकाच्या बहुतांशी प्रतिसादांशी सहमत आहे. इतकेच नाही, तर मी लेखकु ह्यांच्या ह्या आग्रहाशी असहमत आहे की लहान मुले शेवटच्या क्षणी कशी वागतील हे परमेश्वरसुद्धा सांगू शकत नाही.

माझे अतिशय स्पष्ट मत आहे की मुले ज्या पालकांच्या ताब्यात नाहीत त्या पालकांना संस्कारांची नितांत गरज आहे.

हे खासगी मत आहे, 'लेखकु' हा सदस्य माझा जुना माबोमित्र आहे, तरीही हे मत नोंदवत आहे आणि मला फिकीरच नाही आहे की माझ्या ह्या मतामुळे मैत्रीवर काय परिणाम होईल.

-' बे फि की र' !

"मुलंच ती, ती तशीच वागणार" हे वाक्य मी इथे कोरियात २-३ च घरात ऐकलं. ज्यांना मुलं आहेत, त्यांच्याकडे जाताना बरच मोकळं वाटते, तिथे मुलांना एकमेकांशी खेळायला मिळते, वगैरे.
पण काही अनुभवातुन एक शिकलो, की मुलांची आवडती खेळणी, मोबाईलमध्ये १०-१२ व्हिडीओज, सोबत ठेवणे अश्या गोष्टी जवळ बाळगणे सुरु झाले. बॅग जरा वजनदार होते कधीकधी, पण मुलं बरेचदा आनंदात राहतात. समोरच्याच्या घरी थोडावेळतरी त्यांना धिंगाणा घालण्यापासुन वळवता येते.
बाकी मुलं कोणत्या वेळी काय करतील, हे सांगता येणारा पालक बहुदा अंतर्ज्ञानी किंवा रिंगमास्टर प्रकारातलाच असावा

छान लिहिलंय.
पाहुणचार जिथे असा ( म्हणजे दुसर्‍या प्रकारातला ) होतो त्या घरीच जायला मला आवडतं. खरं तर माझ्यासाठी काही घरं अशी आहेत, जिथे मी येतोय असे आधी सांगायची / कळवायची सुद्धा गरज नसते.

छान लिहिलंय.

सॉरी पुन्हा अवांतर पण लेखकुंशी सहमत ..
मुलं कळती झाल्यावर उपाय करु शकतो जसे आधिच समजावुन नेणे , हळु शब्दात सांगणे..ई अनेक उपाय ..
पण एक वय अस असत की त्यांना आपण बोलतोय ते नीट समजतही नाही.. आईला नक्की काय म्हणायचय हे कळत नाही.. समजच आलेली नसते..
आणि लहान मुलं एका मर्यादेनंतर जरा अनाकलनियच असतात ..

जर तुमच्या कडे येणार्या पाहुण्यासोबत बच्चे कंपनी असेल तर वर ठेवलेल्या सगळ्या मौल्यवान वस्तु कपाटात कुलुप बंद ठेवाव्यात. जर ते शक्य नसेल तर पाहुण्यांना सांगावे तुमची मुल घरीच ठेवा किंवा अश्या पाहुण्यांना घरीच बोलाऊ नका. ना रहेगा बास ना बजेगी बासुरी.
अगदीच न सांगताच टपकले तर आपण लगेच आवरायला घ्यावे किंवा असेल तसेच चला बागेत जाउन येउयात म्हनुन बाहेर निघावे आणि पाहुण्यांना जवळच्या बागेचा पत्ता द्यावा. रात्री खुपच उशिरा टपकले तर शतपावलीच्या निमित्ताने बाहेर पडावे आणि तासभर शतपावलीच करावी.

रिया अस म्हणतात की जे मुल लहानपणी खुप मस्तीखोर/हट्टी असतात ते मोठे झाल्यावर खुप शांत/समंजस होतात आणि याच्या उलट पण असत....तुझ काय मत आहे

छान लिहिलंय

'काही चुकलं का' असं विचारणं हे संवेदनशील मन असल्याचा संदेश देऊन गेलं. >>>> हे एरव्हीही करावं. काहीतरी बिनसलंय हे लक्षात आलं तर आवर्जून विचारावं आणि समोरच्याने ते मोकळेपणाने सांगावं. गैरसमज टळतात आणि पुढचे दुरावे टळतात.

सुशांत दादा, मी फक्त बाहेर समंजस असल्यासारखी वागायचे! त्यामुळे माहीत नाही

विजयजी, तुम्ही माझी आधीची पोस्ट वाचली तर लक्षात येईल की मुलांनी घरच्या मोठ्या माणसाला मारलं तर त्याचं कौतुक करणारे पालक मी पाहिलेत. अशांना आवरायला हवं ही आपेक्षा ठेवणं चुकीचं कसं असेल? मुलं कशी वागु शकतात ते सांगु शकत नाही हे एकदम बरोबर पण मग इथे पालक कसे वागु शकतात हे पालक ठरवू शकतातच की... वेळीच मुलांना रोखणं, त्यांना याबद्दल रागावणं आणि अगदीच गरज पडली तर मुलांना मांडीवर बसवुन ठेवणं हे सगळंच जमण्यासारखं आहे.
यजमानांचा त्रास जसा मुलांना होईला नको तसाच मुलांचाही त्रास यजमानांना होईला नकोच!
बाकी मी लोकांच्या घरी प्रचंड शहाण्यासारखी वागणारी मस्तीखोर मुलं पहिली आहेत.

छान लिहिलंय.
माझ्या दुर्दैवाने साबा ही घरी असंच करतात. कितीदा सांगुन झालं तरीही. उलट आलेल्या पाहुण्यांसमोर सिरीयल बघुन त्यांना स्टोर्‍याही सांगतात.

बाकी मुलांबद्दल सगळ्यांशीच सहमत
काही मुलांना खरंच समज असते. दुसर्‍यांच्या घरी कसं वागायचं, खेळायचं ह्याची. आणि काही मुलं डोक्यात जातील इतकी व्रात्य असतात. त्यांचे पालकही तेवढेच निर्धास्त असतात.

स्मिते
मग काय करतेस तू?
सरळ पाहुण्यांना आतल्या (टीव्ही नसलेल्या) खोलीत घेऊन जात जा गप्पा मारायला

खरे सांगायचे तर 'मुलांचे इतर लोकांकडे गेल्यावर बेशिस्त वागणे' ह्या विषयावर एक स्वतंत्र धागा असायला हवा. वैविध्यपूर्ण अनुभव वाचायला मिळतील.

छान लिहिलंस! दुसर्‍या प्रसंगातले मैत्रीणीच्या कुटुंबाचे वागणे आवडले! असेच व्हायला हवे ना? नाहितर आपण आपले बोलत असतो आणि यांचे काहितरी वेगवेगळे चाललेले असते.

माझ्या एका मैत्रीणीचा नवरा आम्ही सगळे जमून गप्पा मारत असलो तरी फोनवर बोलत असतो अधून मधून :रागः
आणि दुसरीकडे गेला तरी ते आयबीएन लोकमत लाव रे जरा.. असे चालू असते. नाही म्हणावे तरी पंचाईत,

एकीला सारखं व्हाट्सअ‍ॅप वर कुणाचे मेसेज आलेत का ते पहायची सवय!

लहान मुलांपेक्षा मोठ्यांनाच सांगायची वेळ येते...!!

एकीला सारखं व्हाट्सअ‍ॅप वर कुणाचे मेसेज आलेत का ते पहायची सवय!
>>
आईईग्ग्ग!
मला पण आहे ही सवय
मुळात मी खुप वेळ आय कॉण्टॅक्ट मेंटेन करू शकत नाही म्हणून मी अधुन मधुन मोबाईलकडे वगैरे पहाते.
पण हे चूकच आहे.
नविन वर्षाचा संकल्प- घरात कोणी पाहुणे आले की मोबाईल दुssssssssssर ठेवायचा आणि आपण कुठे गेलो तर ते आय कॉण्टॅक्ट साठी वगैरे भिंतीकडे किंवा इकडे तिकडे पहायचं (पण सारखं असं करणं किती बेक्कार दिसेल दुसरं काही चालेल पण नो टू मोबाईल )

लेखकु
छान लिहिलय!
पण मग मुलांनी दंगा केलाय एवढं तरी पालकांनी मान्य करावं. मुलं जे करतात त्याचं कौतुक तरी करू नये.>>>>>
पूर्णपणे सहमत.आमच्याकडे १ जोडपं त्यांच्या २ मुलांसह आले होते.ती ७-८ वर्षांची मुलगी ,घरच्या मोठ्या बाहुल्याच्या पोटावर, बसून धबाधब गुद्दे मारत होती.तिचा धाकटा भाऊ सोबत होताच.मुलांचं सोडा ,राग आईवडलांचा येत होता.मांजर जशी पहडून पिल्लांची मस्ती पहात असते,त्याप्रमाणे ते वडील मांजराळ डोळ्यांनी
मुलीची मस्ती फक्त पहात होते.

रिया यजमानांचा त्रास जसा मुलांना होईला नको तसाच मुलांचाही त्रास यजमानांना होईला नकोच!>>>> सहमत.

कधीकधी गडबडही होते. मुलांना आवरावं तर मित्रच म्हणतो, अरे खेळुही देणार नाही का आता त्याला ?
असो. मुलांना बाहेर कसं वागावं हे शिकवणं आवश्यक आहेच, पण ते तसेच वागतील असही नाही, हेही लक्षात ठेवावेच लागते. मुलांशी खेळणे गरजेचे आहे, म्हणुन मित्राशी बोलुच नये का? बर्‍याच गोष्टी त्या वेळी जश्या सुचतील तश्या केल्या जातात. त्याला (किमान माझा तरी) इलाज नाही. काही अनुभव असतील तर नक्की कळवा, कामात पडतील.

:लहान मुल मोड ऑनः

काय हे गेला अर्धा तास झाला कुनाच ल्क्षच नाहिय माझ्याकडे. तेच तेच बोलताना ह्या लोकांना कंटाळा येत नाही का? किती बोअर मारतात हे लोक. काल त्या काकांकडे तर बरोब्बर उलट काहीतर सांगत होते. श्या त्यापेक्षा सोसायटीत वॉच्मन्काकाकडे सोडुन आले असते तर बरं झालं असतं. नाहितर एकटचं घरी बसलेल परवडलं. पण ऐकुन कोण घेतयं. कित्ती वेळ बसायच अवघडुन असं. ह्या आई बाबा लोकांना ह्यांचे आई बाबा असे कुठे घेउन जात नसतील बहुतेक. गेले तरी इतक काय 'इग्नोर' करत नसणार. नाहितर इतक्यात विसरले कि काय असे केल्यावर कसे वाटतयं.

आता नेमके काय केल्यावर यांचे माझ्याकडे 'नीट' लक्ष जाइल. ह्यम....

:लहान मुल मोड ऑफः

'मुलांचे इतर लोकांकडे गेल्यावर बेशिस्त वागणे' haa dhaagaa mulaaMcha saMgopan madhye ughaDalaa aahe.

निपा - एकदम मस्त

विजयजी, इथे उत्तर वाचा
http://www.maayboli.com/node/47068#comment-2990128

निवांत पाटील, इथे उत्तर वाचा
http://www.maayboli.com/node/47068?page=1#comment-2990150

इथे पुरेच केलय मी
म्हणुन तर तिकडच्या लिंका दिल्यात ना?

nipaa - 100 % anumodan - aataa tithe ( http://www.maayboli.com/node/47068 ) boloo.

अगदी कालच बस मधे एक बाई आपल्या मुलाला ओरडली तेव्हा तो मुलगा निर्लज्ज पणे हसु लागला...काय झालेले माहित नाही...पण आई ने एक फटका जोरात दिला...त्या मुलाने शिवी दिली रडता रडता तुझ्या ####@@** ....... मी आणि बाकी लोकं शॉक्ड....मुलगा रॉक्ड
आई ला लाज वाटलीच असणार तीने अजुन एक लावुन दिली परत मुलगा बोल्ला मा@@##
परत सर्व शॉक्ड........
मी न रहावुन विचारलच शेवटी काय वय आहे मुलाचं?? त्या म्हणाल्या ७....
त्यांच्या चेहर्यावर लाज्,शरम, ओशाळेपण सर्व म्हणजे सर्व भाव दिसत होते...पण त्यांनी पुढे मारलं नाही....नाहीतर अजुन काहितरी ऐकायला मिळालं अस्त.....तीला आणि आम्हाला पण.....या प्रकाराला काय म्हणावं ???? हॉरिबल आहे......