कुठेही न मजला आता ठाव आहे
जरी ओळखीचा पुरा गाव आहे
पुन्हा लाविले मी पणाला स्वतःला
जरी हारलेला जुना डाव आहे
पुन्हा पावलो मी अश्या ह्या ठिकाणा
जिथे कोरडी भुकी बाव आहे
आताशा दुजाला दिला सात बारा
जरी लागलेले तुझे नांव आहे
हासलो पुन्हा मी सखे आठवोनी
माझ्या प्रती जो तुझा भाव आहे
पुन्हा संपले पुण्य देऊन सारे
शिव्याशाप घेण्या पुन्हा वाव आहे
©निखिल मोडक
जुने सवंगडी तरी नवीन डाव रंगला
नवी विटी, जुनेच राज्य, बेबनाव रंगला
न मंदिरात राहिला, न भव्य मंडपामध्ये
प्रभू तिथे, जिथे खरा मनात भाव रंगला
कधी न उत्सवात अन्य रंग सांडले इथे,
रुधीररंग खेळण्यात नित्य गाव रंगला
सुकेल आज ना उद्या, म्हणून पाहिले न मी
टपोरते कळी तसा फिरून घाव रंगला
असेल चूक एवढी, तिथेच तो विसावला
विघातकी कृतींमध्ये जिथे जमाव रंगला
कधीच तू न जाणले तुझ्याच काळजामध्ये
तुझ्याविरुद्ध केवढा छुपा बनाव रंगला!