मुक्काम..

अपनी मर्जीसे, कहाँ अपने सफर के हम हैं,
रुख हवाओंका जिधर का है, उधर के हम हैं..

वारं बदललं. आयुष्याचे मार्गही बदलायला लागलेत. आणि मुक्काम?

मुक्काम.. हं..

आज नको उद्या करू म्हणत कितीही लांबणीवर टाकत राहिलं तरी तो दिवस उजाडलाच. शेवटचा दिवस, मुक्काम हलवावाच लागणार म्हणून नाइलाजाने का होईना तो उठला. अनिच्छेनेच सर्व काही पसारा गोळा करायला सुरूवात केली. स्वत:च्या नकळत आवराआवर. मन कुठेतरी दूर भरकटलेलं, आणि हात यांत्रिकपणे चालत राहिलेले..