नाविन्यपुर्ण

नेहेमीच मला नविन कुठल्यातरी उपयोगी उत्पादनांबद्दल सुचत असते. बहुतेक सगळे विचार नवर्‍याच्या कानापर्यंत पोचुन विरले जातात. मी "अरे, ऐक ना मला काहीतरी सुचलय.." असं म्हणाल्यावर तो प्रचंड वैतागत असणार. पण माझ्याकडे दुसरा श्रोता नसल्याने वैतागलेला श्रोताही चालवुन घेते. पुर्वी मी कुठल्यातरी मित्रमैत्रिणींना पकडुन माझ्या कल्पना ऐकवायचे.

फार पुर्वी माझी एक कल्पना होती की बिना ड्रायव्हरची गाडी असावी. तीला रस्ता फिड केला कि ती योग्य ठिकाणी आपोआप जावी वगैरे. नंतर काही वर्षांनी किमान प्रायोगिक तत्वांवर तरी अशी गाडी तयार झाली.