देवपण विसरलेला देव

जेव्हा एक आयुष्य सुरू होण्याआधीच संपतं, तेव्हा कशाचाच अर्थ लागत नाही...देवाच्या असण्याचासुद्धा...

देवपण विसरलेला देव...

इवल्याश्या जीवाला आकार देऊन होऊ देतोस मोठं...
मग ऐन बहरातल्या तारूण्याला मृत्यूच्या शापाचं ओझं...
स्वप्नाळू मनाला नुकतेच फुटलेले पंख का रे कापतोस,
देवा तू का रे अश्यावेळी तुझे देवपण विसरतोस...

तुझ्या कृपाळू वरदहस्ताला सुटतो बहुतेक अश्यावेळी कंप...
विखुरतात देहाची पिसे तूच निर्मिलेल्या मातीत संथ...
एक एक श्वास तुटतो डोळ्यांमधला प्राण विझतो,
देवा तू का रे अश्यावेळी तुझे देवपण विसरतो...