आनंदी

आंनदी कॉलेजमधून नुकतीच घरी आली होती. थोडा वेळ इकडे तिकडे करून आता पुस्तक वाचायला बसणार, एवढ्यात आईने आठवण करून दिली. "आनंदी, जरा वेळात माझा स्वयंपाक होईल. कालच्यासारखा आजपण बाईंकडे डबा घेऊन जा. बऱ्या आहेत का ग? मला कालपण भेटायला जायला जमलंच नाही. त्यांचं जेवण होईपर्यंत तिथेच थांब." बाई, यांचं खरं नाव सुनंदा. गावात काही लोकं सोडली तर सगळे त्यांना बाई या नावानेच ओळखत. कित्येक वर्ष एकट्याच आहेत. गेल्या ३-४ दिवसापासून तापाने आजारी, झोपूनच होत्या.आनंदीच्या आईनेच औषध आणून दिलं. बाईंच्या अंगात ताकदच नव्हती. गेले काही दिवस, आनंदीची आई रोज जेवणही पाठवते आहे.