थरारक : ६

थरारक : ६

अंगाला कुठे काय लागत होतं, कुठून रक्त निघत होतं काहीच समजण्याच्या पलीकडे गेलेला मी धाडकन वरच्या दिवाणखान्यात आपटला गेलो. शुद्ध हरपताना अंधुक दिसलं ते मधू बाईसाहेबांच्या एका हातात आजी होती. मला केलेल्या मदतीची ती सजा होती. बाईसाहेबांनी केसांना घट्ट पकडलेली आजी, आजीची करुण, वेदनादायी नजर माझ्यावर पडली आणि माझेही डोळे मिटले, त्या क्षणी मिटलेले डोळे शेवटचे असावेत असं मनापासून वाटलं होतं कारण मी जिवंत असताना देखील मी आजीची मदत करायला सक्षम नव्हतो.