ढगाचे काही मुलायम तुकडे

मला कबुतरे आवडतात
शुभ्र गिर्रेबाज आवडतात
मीच पाळलेली आवडतात
फक्त माझ्याच शीळेच्या लयकारीवर
गोफणीतल्या दगडा सारखी आभाळी घुसणारी
ढगांचे रेशमी तुकडे चोचीत घेऊन परतणारी आवडतात
ज्यांच्या पायात रंगीत मण्याची पैन्जणे असतात
जी माझ्या कवितेच्या वहीवरून ठुबुक ठुबुक चालत जातात
न जाणे कोणत्या भाषेतली गाणी गळयात घोळवून घोळवून म्हणतात,
मृत्यूवर लिहिलेल्या कविताही मग मधाळत जातात
माझ्या खिडकीखालून उगवलेल्या पिंपळाची पाने तर
चैत्रफुंकर पडण्याआधीच तांबुसतात