शुभंकरोति

एके दिवशी दहा महिन्यांच्या युगंधरला कडेवर घेऊन आमची म्हणजे माझी आणि युगंधरची सायंप्रार्थना ‘शुभंकरोति’ म्हणून झाली तेवढ्यात मेधा, माझी सून मला म्हणाली ,’ किती बरे आहे नां आई, तुम्ही इथे घरी आहात! म्हणून युगंधरला संध्याकाळी हे सगळे म्हणायचे आणि करायचे असते, हे कळेल आणि तो पण म्हणेल, त्याला सवय पण होईल. पुढच्या आयुष्यात आई कितीवेळा गरज पडते प्रार्थनेची! देवाला काही सांगण्याची! आम्हाला कळते पण आम्ही ऑफीसमध्ये! पण तुम्ही आहात, मला युगंधरची काळजी नाही! त्याला कधी एकटे वाटले तर तो देवाशी दिवा लावून त्याच्याशीच बोलेल!’